با توجه به روایاتی که در شان حضرت عباس علیه السلام از ائمه علیهم السلام رسیده و در آن به ایثار و فداکاری در راه امام خویش تصریح شده است، به روشنی، فضیلت و مقام آن بزرگوار آشکار می شود.

حضرت عباس (ع) فرزند کسی است که آیه ( و من الناس یشری نفسه ابتغاء مرضات الله, بقره-۲۰۷) در شانس نازل شد و از سلاله دودمانی است که اسوه ایثار و از خودگذشتگی بودند و سوره هل اتی، در شان ایثار ایشان نازل شده است.

فداکاری، ایثار و جانبازی در اسلام و مکتب اهل بیت علیهم السلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ به طوری که امیرمومنان در جایی ایثار را برترین فضیلت اخلاقی می داند.

در جایی دیگر، علی علیه السلام ایثار را بالاترین عبادت معرفی می نماید و در روایتی دیگر غایت و هدف تمام مکارم اخلاقی را ایثار و از خودگذشتگی می داند.

علی علیه السلام در قسمتی از نامه خود به حارث همدانی می فرماید: بدان که برترین مومنان کسی است که در گذشتن از جان و خانواده و مال خویش از دیگر مومنان برتر باشد.

حال در اینجا این سوال مطرح می شود که، مگر سایر شهیدان از جان خود نگذشتند، پس چه چیزی حضرت عباس را از سایر شهیدان متمایز می سازد؟

جواب این است که معرفت حضرت عباس (ع) از همه شهیدان والاتر و اطاعتش از امام خویش، کاملتر بود. براساس دیدگاه اسلام و مکتب اهل بیت (ع) آنچه اعمال نیک را از یکدیگر متمایز می سازد و ارزش اعمال را متفاوت می کند، همان معرفت و بینش و نیت شخص است و کلام پیامبر اسلام (ص) که فرمود:

(ضربه علی یوم الخندق افضل من عباده الثقلین) شاید ناظر به این معنا باشد.

در ضمن روایاتی که در مورد ثواب و عقاب عمل به صورتهای گوناگون و متفاوت نقل شده، به این دلیل است که ثواب یا عذاب یک عمل معین، با توجه به معرفت و نیت عامل آن متفاوت می شود. به عنوان مثال، ثواب زیارت امام رضا (ع) در روایتهای معتبر به صور متفاوت نقل شده است و در بعضی روایات تصریح شده که این تفاوت ثواب، به دلیل تفاوت در معرفت اشخاص است.

آری حضرت عباس (ع) با کمال معرفت در راه دین و امام خویش جانبازی نمود و مراحل کمال و تعالی را طی کرد.

emammahdi313/کوچه های انتظار

حاج قاسم،تا اَبد،این راه ِ تو پاینده است

نام تو بر جان اهریمن شرر افکنده است

مرحبا،ای یاور ِ جان بر کف سید علی

بوده ای هرلحظه،هر دَم،تابع ِ امر ِ ولی

شور و عشق ِ جاودانت را همگان دیده اند

دشمنان از هیبت نامت،همه ترسیده اند

شهیدان داراى حیات روحانى و برزخى هستند، با این امتیاز که متنعم به انواع نعمت‌هاى الهی و در قرب رحمت پروردگارند.

گروه فعالیت‌های قرآنی: آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی در بخش نکته‌های تفسیر نمونه  نکته‌های ذیل آیه 154 سوره مبارکه «بقره» به چگونگى حیات جاودانى شهیدان اشاره کرده که متن آن در ادامه می‌آید؛

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
«وَلَا تَقُولُوا لِمَن یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَٰکِن لَّا تَشْعُرُونَ؛ و به آنهایی که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده نگویید؛ بلکه آنها زنده‌اند، ولی شما نمی‌فهمید.». (بقره/ 154)

چگونگى حیات جاودانى شهیدان

در این که حیات و زندگى شهیدان چگونه است؟ در میان مفسران گفتگو است.
بدون شک ظاهر آیه این است که آنها داراى یک نوع حیات برزخى و روحانى هستند؛ چرا که جسم‌شان از هم متلاشى شده و به گفته امام صادق(علیه السلام)آن حیات با بدنى است مثالى (بدنى متشکل از غیر ماده معمولى و همگون این بدن) که تفسیر آن در سوره «مؤمنون» آیه 100 «وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى یَوْمِ یُبْعَثُون» خواهد آمد.

بعضى از مفسران این زندگى را به عنوان یک «حیات غیبى» و مخصوص به شهدا دانسته و گفته‌اند: ما توضیح بیشترى درباره چگونگى این زندگى و طرز استفاده از آن را در اختیار نداریم.

بعضى دیگر حیات را در اینجا به معنى هدایت، و مرگ را به معنى گمراهى دانسته‌اند، و گفته‌اند: معنى آیه این است که هر کس کشته شد نگویید گمراه است، بلکه او هدایت شده است.

بعضى دیگر حیات جاوید شهیدان را زنده ماندنِ نامِ آنها و مکتب آنها مى‌دانند.

ولى با توجه به آنچه در اول گفتیم، روشن مى‌شود: هیچ یک از این احتمالات قابل قبول نیست، نه لزومى دارد که آیه را به معانى مجازى تفسیر کنیم و نه حیات برزخى را مخصوص شهیدان بدانیم، بلکه شهیدان داراى حیات روحانى و برزخى هستند با این امتیاز که در قرب رحمت پروردگارند و متنعم به انواع نعمت‌هاى او مى‌باشند.

مکتبى که به شهادت افتخار مى‌کند/ عامل پیروزى سربازان اسلام در برابر قدرت‌هاى بزرگ

اسلام با ترسیمى که از مسأله شهادت در آیه فوق و آیات دیگر قرآن کرده است، عامل بسیار مهم تازه‌اى را در مبارزه حق در برابر باطل وارد میدان ساخته است.
عاملى که کاربرد آن از هر سلاحى بیشتر، و تأثیر آن از همه برتر است، عاملى که مى‌تواند خطرناک‌ترین و وحشتناک‌ترین سلاح‌هاى عصر و زمان ما را در هم بشکند، چنان که در تاریخ انقلاب اسلامى کشور ما ایران با کمال وضوح این حقیقت را با چشم دیدیم که عشق به شهادت على‌رغم تمام کمبودهاى ظاهرى عامل پیروزى سربازان اسلام در برابر قدرت‌هاى بزرگ شد.

و اگر در تاریخ اسلام و حماسه‌هاى جاویدان جهادهاى اسلامى و شرح ایثارگرى‌هاى کسانى را که با تمام وجودشان در راه پیشبرد این آیین پاک جانفشانى کردند، دقت کنیم مى‌بینیم یک دلیل مهم همه آن پیروزى‌ها همین بود که اسلام در تعلیمات خود این درس بزرگ را به آنها آموخته بود که شهادت در راه خدا و در طریق حق و عدالت، به معنى فنا و نابودى و مرگ نیست، بلکه سعادت است و زندگى جاویدان و افتخار ابدى.
سربازانى که چنین درسى را در این مکتب بزرگ آموخته‌اند، هرگز قابل مقایسه با سربازان عادى نیستند، سرباز عادى به حفظ جان خود مى‌اندیشد، اما آنها براى حفظ مکتب پیکار مى‌کنند و پروانه‌وار مى‌سوزند، قربانى مى‌شوند و افتخار مى‌کنند.

زندگى برزخى و بقاى روح

ضمناً از این آیه موضوع بقاى روح و زندگى برزخى انسان‌ها (زندگى پس از مرگ و قبل از رستاخیز) به روشنى اثبات مى‌شود و پاسخ صریحى است به کسانى که مى‌گویند: قرآن به مسأله بقاى روح و زندگى برزخى اشاره‌اى نکرده است.
منبع: تبیان

کارگر در دیدگاه اسلام بسیار محترم و ارزشمند است، به طوری که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله و امیر المومنینعلیه السلام و سایر امامان معصوم علیه السلام از کار و کارگر تجلیل کرده و خود نیز کار می کردند و خود را کارگر می دانستند، و در تاریخ منقول است که حضرت علی (ع) باغ های دیگران را آبیاری می کرد و از آن ها دستمزد می گرفت.

همچنین در معارف و احکام اسلامی، حقوقی برای کارگران معین شده و نسبت به اجرای دقیق آن ها تاکید بسیار شده است، تا جایی که امام سجاد علیه السلام در رساله حقوق خود می فرماید:

«حق زیردستان بر تو آن است که بدانی ضعف آن ها و قدرت تو (از نظر مالی، بدنی و فکری) دلیل تسلط تو بر آنها شده است. پس باید با آنها به عدالت رفتار کنی و مانند پدری مهربان برای آنها باشی، از نادانی وجهل و اشتباه آنها درگذری و در عقوبت آنان تعجیل نکنی و بر این کارفرمایی که خدا به تو داده است سپاسگزار باشی.»

و در سخنی دیگر، از اذیت و آزار کردن نسبت به کارگران نهی فرموده است و صریحا دستور مراعات حق آن ها را صادر کرده، می فرماید:

«حق کسی که کارهای (خانه، مغازه، کارگاه ، کارخانه) تو را انجام می دهد، آن است که بدانی او را خدا خلق کرده و در حقیقت از پدر و مادر تو است (آدم و حوا). تو مالک و خالق او نیستی و رزق او نیز در دست تو نیست. پس به او نیکی کن و آزارش مده.»

به عبارت دیگر می توان گفت که در روایات اسلامی، حقوقی برای زیر دستان ذکر شده است، که مناسب است در این جا نمونه هایی را تحت عنوان حقوق کارگردان یادآور شویم .

پیامبر اکرم (ص) فرمود: «حق کارگر بر کارفرما آن است که لباس و غذای خوب به او بدهد، بیش ازحد طاقت، او را به کار وا ندارد»

شخصی نزدرسول خدا (ص) آمد و گفت: تا چه مقدار اشتباهات و نافرمانی های کارگر را مورد عفو قرار دهیم؟ حضرت پس از مدتی سکوت فرمود:«روزی هفتاد مرتبه از او درگذر» و نیز فرمود: «همه شما نسبت به زیردستان و کارگزاران خود مسئول هستید.»

کارکردن در اسلام عبادت است و اگر با انگیزه کسب درآمدحلال به جهت اداره آبرومندانه زندگی همراه باشد اجر و ثواب جهاد در راه خدا را در پی دارد و لذا نقل شده است که پیامبر دست کارگر را می بوسیدچون دست مجاهد فی سبیل الله بود.

کنت دمارانش (رئس سابق سازمان جاسوسی فرانسه ) :

“ایرانی ها افراد سرسخت خاورمیانه هستند که وقتی دارای احساسات مذهبی می شوند ، دو برابر خطرناک تر می شوند.

اکنون شناخت ، مطالعه و نبرد با آن ها در سطوح مختلف ، بیشتر از هر زمان دیگری اهمیت یافته است . در حال حاضر ، ایرانیان شیعه به خوبی برای مبارزه ، که همیشه بخش جدایی ناپذیر تاریخ ، فرهنگ و مذهب آن ها بوده است آماده اند.

در اردوگاه های اسرای ایرانی افرادی را دیدیم که قاطعانه برای فدا کردن جان خود در راه اعتقاداتشان آمادگی داشتند.

برادر جان !

در این پیکار

نصیب دشمنان باشد

شکست و رو سیاهی ها

و پیروزی و بهروزی است سهم ما

ویژه نامه یاد ایام /1385