شب جمعه است هوایت نکنم میمیرم یادی از صحن و سرایت نکنم میمیرم

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ،  اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ، وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ، وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَینا

انقلاب زنده است

رهبر انقلاب: شهادت حاج قاسم سلیمانی، زنده بودن انقلاب در کشور ما را به رخ همه‌ی دنیا کشید.

 عدّه‌ای میخواستند وانمود کنند که انقلاب در ایران از بین رفته است، مرده است، تمام شده امّا شهادت او نشان داد که انقلاب زنده است. 27/10/98

آب را گِل نگنیم….

کمی آرام باش، شلوغ نکن، درگیر نباش، نگران دنیا نباش، حسرت دنیا نخور، به دیگران حسادت نکن. گذشته و آینده را رها کن، به عرض و طول خودت (یعنی اطرافت) کاری نداشته باش. حریصانه برخورد نکن، حرص و جوش نخور،

آرام باش و خلاصه در یک کلام آب را گِل نکن تا در زلالی آب، عمق دریای وجود خودت را ببینی که از تو چه می‌خواهد؟ 

مدّتی معصیت نکن تا کم‌کم نیازش را حس کنی. بعد از اینکه مدتی خودت را کنترل کردی و سراغ گناه نرفتی، کم‌کم نیاز به عبودیت و پرستش مولا در قلبت جوانه می‌زند. قدم اول ترک محرمات است،

به همین دلیل امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده‌اند «اجْتِنَابُ السَّیئَاتِ أَوْلَی مِنِ اکتِسَابِ الْحَسَنَات؛ دوری از گناهان مهم‌تر از انجام حسنات و خوبی‌هاست.‌» “ ?

بخشی از کتاب “رابطه عبد و مولا” اثر علیرضا پناهیان

در آستانه چهل‌سالگی انقلاب اسلامی، خط حزب الله به این پرسش پاسخ می‌دهد که راز ماندگاری انقلاب اسلامی چیست؟

اول. منقول است میانه‌ی جنگ صفین، که کار به شدت سخت و طاقت‌فرسا شده بود، برای عده‌ای از یاران امیرالمؤمنین علیه‌السلام شبهه پیش آمد که آیا اساسا این جنگ، کار درستی است یا نه. “اسماء بن حکیم” که از یاران حضرت بود و یکی از همراه جناب عمار یاسر، می‌گوید مردی از سپاه حضرت آمد و سراغ عمار را گرفت. جناب عمار خودش را معرفی کرد. آن مرد که خوشحال شده بود، سؤالش را از عمار چنین مطرح کرد: “من هنگامی که از خانه بیرون آمدم، اطمینان داشتم که ما در مسیر حق هستیم و شکی نداشتم که این قوم (معاویه و طرفدارانش) بر باطل و گمراهی هستند. تا شب گذشته، همین عقیده و اطمینان را داشتم؛ ولی دیشب دیدم که اذان‌‌گوی ما، در جمله‌های اذان، گواهی به یکتایی و رسالت محمد صلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم می‌دهد و اذان‌گوی آن‌ها (معاویه و هوادارانش) نیز گواهی به یکتایی خدا و رسالت محمد صلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم می‌دهد؛ و بعد از اذان، هم ما نماز می‌خوانیم هم آن‌ها، و کتاب ما یعنی قرآن هم یکی است، دعوت ما یکی است، رسول ما نیز یکی است. از این رو، دیشب شک و تردید بر من راه یافته است. دیشب بی‌آنکه کسی جز خدا بداند، شب را به سر آوردم و صبح نزد امیرمؤمنان علی علیه‌السلام آمدم و ماجرا را گفتم. به من فرمود: آیا عمّار را ملاقات کردی؟ گفتم: نه. فرمود: نزد عمّار برو ببین چه می‌گوید و از گفته‌ی او پیروی کن. اینک برای همین مسأله نزد تو آمده‌ام.

جناب عمّار در جواب آن مرد گفت: آیا آن صاحب “پرچم سیاه” را که در مقابل من قرار گرفته است (اشاره به پرچم عمروعاص) می‌شناسی؟ من با این شخص در عصر رسول خدا صلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم، در رکاب آن حضرت، سه بار جنگیدم و اینک این چهارمین بار است که با او می‌جنگم و این بار بهتر و نیک‌تر از سه‌بار قبل نیست؛ بلکه بدتر و زشت‌تر از آن‌هاست. من در جنگ بدر و احد و حُنین، در برابر او جنگیدم… آن روز در عصر پیامبر صلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم تجمّع ما در مرکز “پرچم‌های رسول خدا صلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم” بود ولی تجمّع این قوم (عمروعاص و معاویه و سپاه آن‌ها) در مرکز “پرچم‌های مشرکان”.

ادامه »