تتولدد
اناجيل وشهادت بر پيامبر اسلام

يكي از طرق شناسايي پيامبران اين است كه، پيامبري كه نبوت وي با دلايل قطعي ثابت شده است به نبوت پيامبر آينده تصريح كند و تصريح وي به حدي برسد كه همه گونه ترديد و شك را در مقام تطبيق و شناسايي از بين ببرد.

نبوت پيامبر اسلام علاوه بر اين كه با دلايل قطعي و روشن، ثابت گرديده است، در كتاب هاي پيامبران پيشين نيز، برنبوت وي تصريح و نام و خصوصيات او در كتب (عهدين) مشخص شده است و اين مسأله، يعني بشاراتي كه تورات و انجيل درباره پيامبر اسلام داده است، يكي از فصول مهم اين دو كتاب را تشكيل مي دهد. گروهي از فضلا و علماي بنام اسلام، كليه بشارات اين دو كتاب را درباره آخرين پيامبر از موارد مختلف آنها، گرد آوري كرده و از اين طريق، خدمت شايان تقديري به اسلام و مسلمانان انجام داده اند.(1)
قرآن با صراحت هر چه تمام تر مي فرمايد، اگر پيروان انجيل و تورات اين دو كتاب را مورد مطالعه قرار دهند نام و خصوصيات پيامبر اسلام را درآن مي يابند آن جا كه مي فرمايد:.

(… يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الإِنْجِيلِ…(2).
نام و نشان وخصوصيات پيامبر اسلام را در اين دو كتاب نوشته شده مي يابند).

در آيه مورد بحث با كمال صراحت از حضرت عيسي نقل مي كند كه وي گفته است: (من به آمدن پيامبري كه نام او احمد است بشارت مي دهم).
روزي كه اين آيه و نظاير آن نازل شد و پيامبرآنها را براي مردم خواند، در جزيره عربى، گروه هايي از يهوديان و مسيحيان زندگي مي كردند و اگر چنين بشارتي در اين كتاب ها وجود نداشت، دانشمندان اين دو آيين، آن را دستاويز قرار داده و سر و صدايي به راه مي انداختند، ولي به داوري تاريخ صحيح، آنان در برابر اين تصريح ها لب فروبستند و گروهي منصف به صفوف مسلمانان پيوستند.

بررسي اناجيل كنوني.

به طور مسلم بشارت حضرت مسيح در انجيل خود او وجود داشته و اگر بر فرض اين كه چنين بشارتي در انجيل هاي كنوني نباشد، دليل بر اين نيست كه در انجيل خود آن حضرت وجود نداشته است؛ زيرا به شهادت متون خود انجيل هاي فعلى، هر يك ازحواريين وغير حواريين، انجيل نوشته و به انديشه خود، گفتار و كردار و فرمان هاي حضرت مسيح را در آن جا گرد آورده است و تنها به اين اكتفا نكرده، بلكه مشاهدات، مسموعات وحدسيات خود را با آنها آميخته و به نام انجيل انتشار داده است.

ادامه »

(و َإِذْ قِالَ عِيسي ابْنُ مَرْيَمَ يِابَنِي إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِمِا بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ التَّوْراةِ…(صف6)

در آيه مورد بحث صريحاً عيسي بن مريم مي گويد من مصدق تورات هستم. در اين موقع اين سؤال پيش مي آيد كه چگونه حضرت مسيح، تورات تحريف شده را تصديق مي كند، درصورتي كه تورات موجود در زمان وي از دست تحريف مصون نمانده بود.

اين سؤال اختصاص به اين آيه وتصديق حضرت مسيح ندارد، بلكه اين سؤال را مي توان درباره تصديق پيامبر اسلام نيز مطرح نمود؛ زيرا او نيز به تصريح قرآن، مصدق كتاب هاي پيشينيان هست، چنان كه مي فرمايد:.

(وَ الَّذِي أَوْحَيْنِا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتِابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِمِا بَيْنَ يَدَيْهِ…؛(1).
قرآني را كه به تو وحي نموديم حق بوده و تصديق كننده كتاب هايي است كه در برابر او قرار دارد (كتاب هايي را كه پيش از وي نازل شده اند تصديق مي كند».

ما درباره اين كه پيامبر اسلام چگونه تصديق كننده انجيل و تورات است با اين كه به تصريح قرآن هر دو كتاب از تحريف مصون نمانده اند، در فرصت ديگري سخن خواهيم گفت؛ زيرا آياتي كه در اين باره نازل شده از نظرتعبير، يك سان نيست و نظر قطعي در صورتي مي توان اتخاذ كرد كه مجموع آياتي كه در اين باره نازل شده است مورد بررسي قرار گيرد. اكنون بحث ما درباره مفاد جمله (وَمُصَدِّقاً لِمِا بَيْنَ يَدَىَّ) است كه حضرت عيسي درباره تورات فرموده است.

بيشتر مفسران(2) از جمله استاد فقيد تفسير و كلام مرحوم بلاغى(3) معتقدند، منظور از (بَيْنَ يَدىّ)، (ما تقدم من كتاب) است؛ يعني توراتي را كه قبل از من نازل شده تصديق مي كنم و در لغت عرب لفظ (بَيْنَ يَدَىّ) در معناي متقدم نيز به كار مي رود. بنابراين مسيح تصديق كننده تورات واقعي است نه تورات فعلى.

ولي پاسخ روشن اين سؤال اين است كه، منظور حضرت مسيح از اين كه تصديق كننده تورات است اين است كه اصول و كليات آيين تورات در عقايد و احكام، مورد قبول من است؛(4) يعني من نيامده ام آيين و شريعت تورات را به كلي از بين ببرم و اصول و فرمان هاي آن را ناديده بگيرم و اين بدين معنا نيست كه من هرچه درتورات هاي مختلف بني اسرائيل وجود دارد، تصديق مي كنم.

اصولاً پيامبري كه خود داراي شريعت مستقل است، نمي تواند كتاب و شريعت پيامبر پيشين را به طور دربست قبول كند، و كوچك ترين تغييري در آيين او پديد نياورد؛ زيرا در اين صورت اين پيامبر، داراي شريعت نبوده بلكه مروج شريعت پيامبر قبلي خواهد بود، در صورتي كه حضرت مسيح، از پيامبراني است كه شريعت مستقل و جداگانه اي داشت و با ملاحظه اين مراتب بايد گفت، مقصود او تصديق اجمالي تورات است و بس.

گذشته از اين خود حضرت مسيح يكي از علل بعثت خود را رفع اختلافات بني اسرائيل در احكام الهي معرفي مي كند و مي گويد:.
(…قِالَ قَدْجِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلأُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ…؛(5).

ادامه »

حجت ششم! مسجد مدینه، آذین شده است برای طلوع انوار آسمانی فقه تو. 

ستون‏هایش، گوش سپرده‏اند، شیوایی کلام فاضلانه ‏ات را. 

وجب به وجب زمین مدینه، عطر ملکوت گرفته است. 

فقه، می‏جوشد از لحظه‏ های پرنور و صادقانه ‏ات. 

مکتب توحیدی‏ات، در لحظه لحظه «شیعه بودن» شناور است. 

یک عمر، درّ گران‏بهای احکام خدا، از صدف «قال الصادق» تو تراویده است. 

«قال الصادق»های تو، ستاره پاشیده است بر تارک چند صدسال اجتهاد و فقاهت. 

مولا جان! شیعه اگر زنده است، شیعهگر پویاترین مکتب دنیاست، شیعه اگر اوج گرفته بر 

 آسمان بالندگی، همه به یمن تلألوی علم لدنی توست.

علّت همه شرافت و منزلت‏ هایی كه خداوند به ایشان عنايت فرموده اين است كه بنده برگزيده حقّ می ‏باشد و هر چه از مقامات و كمالات دارد، به حقّ سبحانه منتسب است و آن را از ناحيه عبوديت به دست آورده است.

به مناسبت ولادت پر برکت حضرت محمد صلی الله علیه و آله در این ماه و در ادامه سلسله مباحث فضائل رسول اکرم )ص( فرازی از زیارت نامه ایشان در روز ولادتشان را که در کتاب اقبال الاعمال، ص 604 آمده است را بررسی می کنیم:

«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ.»

ترجمه:
گواهى مى‏ دهم كه معبودى جز خداوند يگانه نيست و شريكى براى او وجود ندارد و گواهى مى‏دهم كه حضرت محمّد، بنده و فرستاده‏ى اوست.

عبودیت کمال آفرین

آیت الله سعادت پرور در کتاب نور هدايت در توضیح این بند بیان می کند:
عبوديت؛ ريشه مقامات رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- می باشد، نكته‏ اى كه در ابتداى اين بخش وجود دارد، شهادت به توحيد و يگانگى الهى و بى‏ همتا بودن خداوند و عبوديّت رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- مى ‏باشد، شايد اين بيان براى آن باشد كه كسى گمان نكند، اگر تجليل از رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- و منزلت والاى او پس از اين در متجاوز از 35 منزلت مى‏ شود، - صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- شريك و يا معين حضرت حقّ سبحانه مى‏ باشد، بلكه علّت همه شرافت و منزلت‏ها- خداوند به او عنايت فرموده- اين است كه بنده برگزيده حقّ مى‏ باشد و هر چه از مقامات و كمالات دارد، به حقّ سبحانه منتسب است و آن را از ناحيه عبوديت به دست آورده، از اين رو فرموده شده:

«أَشْهَدُ … وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ، وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَنْبِياءِ وَ الْمُرْسَلِينَ، أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلى‏ أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَئِمَّةِ الطّاهِرِينَ الطَّيِّبِينَ.»

ترجمه:
گواهى مى‏ دهم … كه آن حضرت سرور اوّلين و آخرين و سرور پيامبران و فرستادگان است، خداوندا! بر او و نيز براهل‏بيت او، يعنى امامان پاك و پاكيزه، درود فرست.

ادامه »

منزل یکی از آشنایان دعوت بودیم. اخبار، گزارشی از مناطق تحت اشغال داعش پخش کرد. خانه‌های ویران‌شده و مردمی آواره، کودکانی یتیم و مادرانی فرو رفته در غم فرزندان… تصاویری که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد. در سویی دیگر عناصر داعش با پرچم «لا اله الا الله و محمد رسول الله» در شهر، حرکت می‌کردند. یکی از دوستان از من پرسید: «واقعاً اینها پیرو قرآن هستند؟ آیا سیره پیامبر همین بود؟ در یکی از کانال‌ها تلگرامی خواندم که مسلمان‌ها در صدر اسلام همین طور با مردم رفتار می‌کردند!» 

گفتم بله عزیزم! دقیقاً! این رفتارها تازه نیست! بلکه واقعا ریشه در صدر اسلام دارد! اصلاً گروهی بودند به نام خوارج، که شکم زن‌های باردار را پاره می‌کردند. کودک را در آغوش مادرش سر می‌بریدند. بیگناهان را گردن می‌زدند و خانه‌ها را ویران می‌کردند. شعارشان هم این بود: «إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ»[1] می‌دانی یعنی چه؟ یعنی «حُكم، تنها از آنِ خداست».

با همین شعار، و به اسم خدا و به نام دین، چه جنایاتی که نکردند. امیرالمؤمنین درباره همین افراد گفتند که این جماعت، از کلامِ حق، اراده‌ی باطل می‌کنند. حرفشان و شعارشان حق است! اما منظور و مقصودشان ناحق است![2] پس ما در یک دو راهی هستیم. یا اسلامِ خوارج… یا اسلام علی (علیه السلام) همانطور که گاهی در دو راهیِ اسلامِ معاویه و اسلام علی (علیه السلام) و گاهی دیگر، در دوراهی اسلامِ یزید و اسلام حسین (علیه السلام) قرار می‌گیریم. هرچند اسلامی که در مقابل اسلام ائمه باشد، کُفری بیش نیست. اما این دو راهی‌ها همیشه بوده، پس باید ببینیم که در کدامین قبیله‌ایم! 

ادامه »