حرم شما، همان مأمنی‌ است که دلخوشیم گمشده ما،

در چند قدمی مان حضور دارد؛

درگوشه وکنار صحنتان،

زیارتنامه میخواند؛

و به دعاهای فرج ما آمین میگوید.

باشد قرارمان،

حرمِ شما،

حوالی همین روزها،

کنار امید آخر دنیا…

اللهم عجل لولیک الفرج

قلبی‌شکست و دور و برش راخدا گرفت
نقاره می‌زنند . . . مریضی شفا گرفت

دیدی که سنگ در دل آیینه آب شد
دیدی که آب حاجت آیینه راگرفت

خورشید آمد و به ضریح تو سجده کرد
اینجا برای صبح خودش روشنا گرفت

پیغمبری رسید و در این صحن پر ز نور
در هر رواق خلوت غار حرا گرفت

از آن طرف فرشته‌ای از آسمان رسید
پروانه وار گشت و سلام مرا گرفت

زیر پرش نهاد و به سمت خدا پرید
تقدیم حق نمود و سپس ارتقا گرفت

چشمی کنار این همه باور نشست و بعد
عکسی به یادگار ازاین صحنه ها گرفت

دارم قدم قدم به تو نزدیک می شوم
شعرم تمام فاصله ها را فرا گرفت

دارم به سمت پنجره فولاد می‌روم
جایی که دل‌شکست ومریضی شفا گرفت…

رحمان_نوازی

اللهم‌اشف‌کل‌مرضانا‌بحق‌علی‌ابن‌موسی‌الرضا

 ما از وقتی نهج البلاغه را گذاشتیم کنار و حرفهای خودمان را فقط خواستیم بزنیم؛ مردم کم کم از دین فاصله گرفتند به چند دلیل:

1⃣آنچه ما گفتیم چون عصمت نداریم، علم نهایی نداریم، برای همه قابل پذیرش نبود.

2⃣به جهت اینکه ما متاسفانه برخلاف سیره قرآن و اهل بیت آنچنان معارف را سخت، پیچیده می کنیم که تقریبا جز خودمان هیچکس متوجه نمی شود چه می گویم!

شهید مطهری در مقدمه کتاب داستان و راستان، به خاطر یک اتفاقی که سر این کتاب با دوستان اهل علمش می افتد، گله می کند و می گوید:” بعضی ها خیال می کنند اگر کتابی پر از الفاظ قلمبه سلمبه باشه علمی است! اگرتوانستی معارف عظیم را ساده کنی دست مردم حتی بچه های ابتدایی بدهی می گویند : این کار، کار خیلی سخیفی است! نمی فهمند که هنر انبیاء این بوده که معارف بزرگ و سنگین را ساده کنند”

ما نهج البلاغه آسان را سخت جلوه دادیم; لذا اول مردم عادی از آن فرار کردند، کم کم خودمان هم از آن فرار کردیم.!.

چرا نهج البلاغه ای را که هر عامی ٧٠ درصد آن را میفهمد، به بهانه سخت بودن از ٩٠ درصد مردم گرفته ایم؟!

آیا مخاطب کتاب نهج البلاغه متخصصین، نخبگان، فرهیختگان، عرفا، فلاسفه، متکلیمن، دانشمندان و فقها بوده اند یا امیرالمومنین برای عموم مردم حرف زده است؟!

 بدون استثناء خطبه های نهج البلاغه همه برای مردم عادی جامعه گفته شده؛ بلکه برای مردم غیر عادی روزگار! چرا غیر عادی؟ اینها همان مردم کوفه ای بودند که امیرالمومنین را خون به دل کردند! یعنی مردم ما از مردم آن زمان پایین تر هستند؟!

 از ٧٩ نامه نهج البلاغه، ١٤ تا از آنها خطاب به معاویه است که از فرق سر تا نوک پایش دشمنی با امیر المومنین علیه السلام بود! یعنی محبان امروز امیرالمومنین از معاویه کمترند؟!

 چطور مردم کوفه و معاویه و عمروعاص میشوند مخاطب نهج البلاغه؛ ولی من محب امیرالمومنین بعد از ١٤ قرن رشد علمی و فکری، مخاطب نهج البلاغه نیستم؟!

تا می گوییم نهج البلاغه آسان است، بعضی ها به اشتباه خیال می کنند داریم میگوییم سطحی است! خیلی فرق است بین کتابی که سطحی است معارفش، و کتابی که آسان است خواندنش!

قرآن بالاترین معارف را دارد اما خود خدا در قرآن می فرماید: “وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ…ٍ”
ما خودمان قرآن را که حاوی عمیق ترین معارف عالم است را آسان کردیم تا همه بتوانند بخوانند.

 نهج البلاغه که به مراتب آسان تر از قرآن است، چون کلام بنده خداست! نه کلام خدا ! مخاطبش مردم کوچه و بازار هستند؛ نه پیغمبر خاتم! لذا نهج البلاغه بسیار بسیار آسان است. به یاد داشته باشید برای همیشه؛ لزوما هرچیز مهمی سختی نیست؛ و هرچیز سختی مهم نیست!

مهمترین کار حیاتی نفس کشیدن است اما آسان ترین کار هم هست! حالا اگر کسی رفت چهار کلمه نهج البلاغه را چنان پیچاند و قلمبه سلمبه کرد، آیا هرچیز پیچیده ای مهم است؟ نه!

هنر انبیاء ساده کردن مسائل سخت بود. هنر ما سخت کردن مسائل آسان است!!

حجت الاسلام مهدوی ارفع/نهضت نهج البلاغه خوانی

ما نهج البلاغه می خوانیم / https://eitaa.com/nahjolblage_urmi/2256

ای منتظر آیا میدانی… سپاهیان امام حسن خود را آماده نبرد کرده بودند…

اما دنیاطلبی و طَمَع و تهدید و انتشار شایعات بی پایه… با این خیلِ سپاه و یاران چه کرد؟

بله، ورق برگشت و این سپاه مضطرب، قصد جان امام خود کرد ای منتظر چقدر آماده ای؟!

تاریخ همان است ولی تو همان نباش، البته اگر راست میگویی و واقعا منتظر ظهوری…  

میلاد امام حسن علیه السلام بر امام زمان و شما منتظران مبارک باد.

 تمامی مسلمانان تا ابد مدیون فداکاری های حضرت خدیجه(س) هستند.

حضرت خدیجه سلام الله علیها به گردن تک تک ما حق دارند.

تمام اموالشان را یکجا به رسول خدا بخشیدند. هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و اله را مورد آزار و اذیت قرار می دادند و سنگ می زدند حضرت خدیجه خود را در برابر سنگها سپر قرار می داد که سنگها سر و پای حضرت را می شکست؛ در آن شعب ابی طالب که سه سال بود و چه زحماتی را حضرت خدیجه متحمل شد و پشت پیغمبر ایستاد، صحنه را خالی نکرده و پیغمبر را رها نکرد…

نگفت تو پیامبر خدایی و وظیفه داری‌‌… چرا من رنج بکشم؟! …

بلکه خودش را در رسالت پیغمبر شریک احساس می کرد…

دفاع می کرد تا پیغمبر به مقصدش برسد، تا ما به هدایت برسیم.

روزها پیاده از مکه تا غار حرا آب و غذا می برد تا رسول خدا به کارش برسد. غذا را می گذاشت و برمی گشت تا حالت حضور او به هم نخورد!