مبارزه با انحراف از رهبری همان ادامه راه حضرت زهرا سلام الله علیها است و انقلاب اسلامی از آموزه های حضرت زهرا سلام الله علیها نشات گرفته است.

یکی از موضوعات مورد اهمیتی که باید دقیق مورد بررسی قرار گیرد، سیره سیاسی این بانوی گرامی است، اگرچه ایشان مظلوم هستند اما در دل این مظلومیت، سیره سیاسی مهمی نهفته است.

یکی از این مظلومیت ها که در دل خود هدف سیاسی دارد مشخص نبودن محل مزار ایشان است که باید بررسی شود.

یکی دیگر از این مظلومیت ها وصیت حضرت زهراسلام الله علیها به امام علی علیه السلام است که از همسرشان می خواهد تا او را شبانه غسل کند و شبانه به خاک بسپارد تنها در بعد عاطفی نمی گنجد و بیانگر دفاع از انحراف و رهبری است.

 مظلومیت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها در دفاع از ولی خود یک رویکرد و عمل انقلابی است و نهضت کربلا نیز نتیجه تربیتی بانویی است که نخستین مدافع مبارزه با انحراف رهبری است.

مبارزه با انحراف از رهبری و حمایت از خط و جریان ولایت در انقلاب اسلامی، همان ادامه راه حضرت زهرا سلام الله علیها است و انقلاب اسلامی از آموزه های حضرت زهرا (س) نشات گرفته است و مشاهده می کنیم دشمن نیز این موضوع را به خوبی متوجه شده است.

گزیده ای از سخنرانی آیت الله سید احمد علم الهدی ظهر شنبه در مراسم عزاداری سالگرد شهادت حضرت زهرا(س) در حرم مطهر رضوی،

http://www.mehrnews.com

تحقیق درباره رسول اکرم در متن زیر به تاریخ ولادت حضرت محمد ص پرداخته شده است که به روایت شیعیان هفدهم ربیع الاول و به روایت اهل تسنن دوازدهم همین ماه می باشد شرحی از دوران کودکی ,مراسم نامگذاری و دیگر اتفاقات زندگی ایشان نیز داده شده است 

عموم سیره نویسان اتّفاق دارند که تولّد پیامبر گرامی اسلام – صلی الله علیه و آله- در عام الفیل در سال 570 میلادی بوده است. زیرا آن حضرت به طور قطع، در سال 632 میلادی درگذشته است و سنّ مبارک او 62 تا 63 سال بوده است. بنابر این، ولادت او در حدود 570 میلادی خواهد بود.

اکثر محدثان و مورخان بر این قول اتفاق دارند که تولد پیامبر، در ماه « ربیع الاول » بوده، ولی در روز تولد او اختلاف دارند. معروف میان محدّثان شیعه این است که آن حضرت، در هفدهم ربیع الاول، روز جمعه، پس از طلوع فجر چشم به دنیا گشود؛ و مشهور میان اهل تسنن این است که ولادت آن حضرت، در روز دوشنبه دوازدهم همان ماه اتفاق افتاده است[1].

مراسم نامگذاری پیامبر اسلام

روز هفتم فرا رسید. « عبدالمطلب »، برای عرض سپاسگزاری به درگاه الهی گوسفندی کشت و گروهی را دعوت نمود و در آن جشن باشکوه، که از عموم قریش دعوت شده بود؛ نام فرزند خود را « محمّد » گذارد. وقتی از او پرسیدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید، در صورتی که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟ گفت: خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد. در این باره « حسان بن ثابت » شاعر رسول خدا چنین می گوید:

فشــــق له من اسمه لیجله فذوالعرش محمود و هذا محمد

آفریدگار، نامی از اسم خود برای پیامبر مشتق نمود. از این جهت خدا « محمود » (پسندیده) و پیامبر او « محمد » (ستوده) است و هر دو کلمه از یک مادّه مشتقند و یک معنی را می رسانند[2].

قطعاً الهام غیبی در انتخاب این نام بی دخالت نبوده است. زیرا نام محمد، اگر چه در میان اعراب معروف بود، ولی کمتر کسی تا آن زمان به آن نام نامیده شده بود. طبقِ آمار دقیقی که بعضی از تاریخ نویسان به دست آورده اند، تا آن روز فقط شانزده نفر به این اسم نامگذاری شده بودند. چنانکه شاعر در این باره گوید:

ان الذین سموا باسم محمّد من قبل خیر الناس ضعف ثمان[3]

کسانی که به نام محمد، پیش از پیامبر اسلام نام گذاری شده بودند، شانزده نفر بودند.

« احمد » یکی از نام های مشهور پیامبر اسلام بود.

ادامه »

بشر امروز نيازمند الگويي است كه او را از اين روزمرگي نجات دهد، الگويي كه او را فراتر از تفسير مادي حيات ببرد و اين الگو رفتار و كردار پيامبر خاتم حضرت محمد(صلي الله عليه وآله) است.

دانستن تاريخ دقيق ولادت و وفات آن حضرت، روزهاي زندگي، تعداد همسران يا فرزندان و جنگهاي حضرت و.. گرچه مفيد است اما آنچه امروز بدان نياز داريم دانستن اصول اخلاقي اوست. شناخت ماهيت حركت و دعوت او. رفتار و كردار پيامبر(ص) در همه جهات براي همگان الگو و اسوه كامل است

از رفتارهاي فردي اش: ادب ورزي، امانتداري، پوزش پذيري، حق گرايي، حياورزي، راستگويي، خوش خلقي، فروتني و… تا

رفتارهاي اجتماعي اش: قانون مداري، گشاده دستي، گشاده رويي، مشورت پذيري، همزيستي با اقشار مختلف اجتماع و… از عبادتش با خدا تا رفتارش با طبيعت همه و همه الگو و سرمشق است كه براي رسيدن به سعادت دنيوي و اخروي مي توان به آن تمسك جست.

قرآن پيامبر(ص) را اسوه و الگويي معرفي مي كند كه پيروي از او سعادت دنيا و آخرت را به همراه دارد كه براي رسيدن به اين سعادت بايد در همه زمينه ها او را الگو قرار داد. اسلام دين خاتم است كه سرانجام بر جهان حاكم خواهد شد.

پيامبر اعظم(ص) نيز آخرين فرستاده و رسول خداست كه براي هدايت بشر آمده است، لذا تنها پيامبر مسلمانان نبوده و نمي باشد بلكه پيامبر جهانيان است و رسالتش هدايت تمامي انسانهاست پس در حقيقت الگو و سرمشقي براي جهانيان مي باشد. مقاله حاضر كه از مركز فرهنگ و معارف اخذ گرديده درصدد تبيين اين موضوع است كه از نظر خوانندگان عزيز مي گذرد.

نقش الگو در خودسازي و جامعه سازي

در خودسازي فردي و تربيت هاي اجتماعي، «نمونه عملي» سهم عمده اي را بازي مي كند. نمونه عملي در حقيقت همان الگوها و سرمشق هايي است كه آرمان ها و وعده وعيدهاي يك مكتب در وجودشان تبلور يافته است. الگوگيري، روش و سيره همه انسان ها است. انسان از هنرها و ارزش هاي ديگران متأثر شده و خو مي پذيرد. الگوها در حقيقت آيينه تمام نماي صفات الهي اند كه بر همگان حجت و راهنما باشند.

در شيوه معرفي الگو، ارزش هايي كه آدمي را به كمال مي رساند مطرح شده و نمونه عيني آن ها به تصوير كشيده مي شود.

لذا بهترين و پايدارترين اين شيوه بهترين روش براي ترويج حق است كه پس از گذشت سالها و حتي قرن ها، هم چنان ارزش خود را حفظ كرده است اما شيوه هايي كه از حقيقت و واقعيت تهي باشند، با گذر چند صباح بي رنگ شده و رسوايي آنها آشكار خواهد شد.

ادامه »

 

علاوه بر آموزه ها و مطالب روایی و تاریخی، که گواه بر برتری و مرجعیت دینی و سیاسی اهل بیت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) است، از کلام وحی به عنوان بالاترین منابع یاد شده است که آیات ارزشمندی را در خود به همراه دارد، که همگی گویای عظمت و جایگاه ممتاز خاندان عصمت و طهارت در دین مبین اسلام است.

یکی از زیباترین و مهمترین اسناد و مدارک معتبر قرآنی که حکایت بیانگر این جایگاه و عظمت می باشد، آیه مباهله است. این آیه زیبا و ارزشمند حکایت از یک واقعه تاریخی و برجسته دارد، که ارادت و محبت خاص پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) را نسبت به خاندان عصمت و طهارت بازگو می کند.
 

برداشتی آزاد از واقعه مباهله
یکی از مهمترین نکته ها و وقایع مهم تاریخ اسلام، جریان مباهله است. در بیست و چهارم ذی الحجّه سال دهم هجری پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) بنا به مأموریت الهی خود مبنی بر دعوت همه انسان ها به آیین مقدس اسلام، مسیحیان نجران را به دین مبین اسلام دعوت می کند، ولی در این ماجرای مهم تاریخی نکات و مطالب بسیار ارزشمندی در خصوص فرهنگ و آیین اسلام خود نمایی می کند.

برداشت اول: آیین اسلام دین عقلانیت و گفتگوی مسالمت آمیز

اگر چه در جریان مباهله برای بعضی افراد تنها جنبه نفرین و لعن کردن دو گروه یعنی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و همراهان گرامی اش و گروهی از مسیحیان نجران بزرگ نمایی می نماید، حال آنکه وقتی در جریان این واقعه تاریخی قرار می گیریم متوجه می شویم،

ادامه »