شکوفایی استعداد با درک لیلةالقدر

در ماهِ ضيافتِ الهي، تکليفي که از توانِ ما خارج باشد، برعهده ما ننهاده‌اند؛ فقط بايد آمادگيِ اجراي آن‌ها را در خود ايجاد کنيم. کلماتِ الهي و دستوراتِ اهل‌بيت همه اِعجاز است.

 تکليفِ ما اين است که کينه را از دل بيرون کنيم و تاريکيِ گناه را از خويش بشوييم. از ما چيزي نمي‌خواهند جز رشد، کمال، انسانيت، رأفت، و مهرباني با هم‌نوعان و با همه مخلوقاتِ پروردگار. چيزي از ما نمي‌خواهند، جز اين‌که خود را دريابيم.

 منظورِ آن‌ها اين است: اي انسان، تو بزرگي! پس خود را ارزان مفروش. اکنون به ضيافتِ الهي وارد مي‌شوي و در اين ضيافت، جواهراتِ عظيمِ خلقت را قسمت مي‌کنند. در اين ماه، شبي است به‌نامِ ليلةالقدر درکِ اين شبْ آمادگي و اصلاحِ نفس مي‌خواهد. درکِ فضيلتِ اين شب موهبتِ کمي نيست، بلکه با تمام آنچه براي آن آفريده شده‌اي برابر است. استعدادِ تو با درکِ اين شب شکوفا مي‌شود.

 حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

شب قدر در واقع یک نمودی از واقعیت های قبلی انسان است ، مرحوم سیدبن طاووس (ره ) می فرماید: کسی که طالب درک شب قدر باشد باید از شب قدر امسال برنامه را شروع کند، راه را برود تا برسد، نمی شود راه نرفته یک مرتبه شب قدر بیدار باشد و انتظار داشته باشد شب قدر را درک کند.

مرحوم سیدبن طاووس که محرم امام زمان (عج ) بوده در کتاب اقبال می گوید: من شب قدر را درک کردم و نزول ملائکه را دیدم .معلوم می شود که در پیش امام زمان (عج ) بوده و ملائکه که خدمت امام زمان (عج ) شرفیاب می شدند. ایشان هم که در مقام شهود بوده با عنایت حضرت ایشان هم می دیده است . شب قدر در واقع شب وصل با امام زمان (عج ) است .

ممکن است کسی در آن شب جهش داشته باشد، همان شب یک توبه واقعی نصیبش بشود، از خدا دور نیست . «به چیزی که امید نداری بیشتر امید داشته باش تا چیزی که پیش بینی کردی و امیدوار به آن هستی » شاید خدا در شب قدر به کسی نگاه کرد، لکن به طور طبیعی مقدمات می خواهد، باید کسی راه را رفته باشد تا شب قدر را درک کند، کسی که کاری نکرده و راهی نرفته در شب قدر بنا نیست چیز بیشتری به او داده شود.

شب قدر شب چیدن میوه های باغی است که خودمان به عمل آوردیم ، با سرمایه ای که ارایه می کنیم برنامه سال بعد را به ما می دهند. حقیقت شب قدر رسیدن به انسان کامل است که رأس آن حضرت زهرا سلام الله علیها به عنوان مادر و فرزندانش حضرت حجت (عج ) است و رسیدن به اینها مستلزم کم کردن فاصله با آنهاست .

انسان در طول سال اگر صداقت در بندگی داشت ، اهل مراقبه بود و از خط خارج نشد، در پایان این خط یک برنامه به دست او می دهند که ممهور به امضای امام زمان (عج ) است و آن وقت به آرامش می رسد. اینکه می گویند «شب قدر را درک کنید» ما این جمله را هم هنوز نتوانسته ایم درک کنیم . اعمال عبادی بزرگان در این شب ها مخصوص خود آنها است و ما اعمال آنها را هم نمی توانیم درک کنیم .

برنامه مرحوم علامه طباطبایی (ره ) در ماه رمضان کسب معرفت باطنی بود؛ چون بردش بیشتر است . ایشان تمام ماه مبارک رمضان را از دوران طلبگی احیا داشته است . علامه در این شب ها به نماز و سجده و… نمی پرداخت ، بلکه در سکوت و تفکر بود و این سیر باطنی و معرفتی است.

حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی

از آنجا که ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و مغفرت و استجابت است، باید فرصت را غنیمت شمرد و بهترین خواسته‌ها را با شایسته‌ترین عبارات از خداوند رحمان و رحیم درخواست نمود.

در این مسیر، مربیان الهی، دعاها و مناجات ارزشمندی را به مردم آموخته‌اند تا با خواندن آنها از برکات ویژه‌ی این ماه شریف بیشتر بهره‌مند گردند.

یکی از این دعاها، دعای «یا عَلِی یا عَظِیمُ»[1] است که از امام جعفر صادق علیه السلام – ششمین هدایتگر پس از رسول خاتم - به یادگار مانده است.

این دعای کوتاه، حاوی معارف بسیار ارزشمندی از معرفی خدا و شیوه‌ی صحیح درخواست از درگاه الهی است. همچنین به شرافت ماه رمضان؛ و نزول قرآن در آن؛ و قرار گرفتن برترین شب سال – شب قدر – در این ماه، اشاره شده است.

امام صادق علیه السلام خواندن این دعا را در ماه رمضان و پس از نمازهای واجب، توصیه کرده‌اند. [2]

فَقَرات این دعا را با توجه و تدبّر قرائت کنیم تا به برکت این ماه مبارک، معارف موجود در کلام حجت خدا در روح و جان‌مان بنشیند. آگاه باشیم همچنان که در این دعا نیز تذکر داده شده، صاحب این ماه، بلندمرتبه‌ای آمرزنده و مهربان است که وجودی همانندش نیست؛ و هرآنچه به ما عنایت می‌کند، همه از روی فضل و بخشش اوست، نه به دلیل لیاقت و استحقاق ما! پس اگر دعای‌مان را مستجاب کند، منّتی دیگر بر ما نهاده که با آنکه لایق احسانش نبوده‌ایم، ما را از رحمتی دیگر بهره‌مند ساخته است.

ادامه »

پیامبر در دنیا پارساپیشه بود و به الطاف و عنایات خداوند و جهان آخرت ایمان داشت و مشتاق آخرت بود؛ لذا با فرا رسیدن موسم طاعت و بندگی، بسیار سرخوش و شادمان می‌گشت و از دریافت پیاپی رحمت و برکت ماه صیام استقبال می‌نمود، در واقع او فرمان مولایش را گردن می‌نهاد که فرمود:

«قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ

از فضل و رحمت پروردگارت سخن بگو و (البته) باید به آن دل‌خوش بود و شادمان شد (چون) این از آنچه آنان گردآوری می‌کنند بهتر است».[1]

این آیه بیان‌گر آن است که خشنود شدن برای خیرات و برکاتی که خداوند نازل می‌کند، بهتر است از خشنود شدن انسان‌ها برای سرمایه‌ها، کالاها و گنجینه‌های دنیا، بنابراین برای نازل شدن احکام و فرایض اسلامی در قرآن و در رأس آن روزه ماه مبارک رمضان باید خشنود شد.[2]

علامه سعدی معتقد است، نعمت دین که با سعادت و خوشبختی هر دو جهان ارتباط دارد؛ از لحاظ ارزشی، هیچ ارتباطی میان آن و میان سرمایه‌های دنیا که فناپذیر است، وجود ندارد، زیرا نعمت‌های دنیا فانی است و نعمت‌های اخروی جاودانه است، بدین خاطر خداوند فرمان داده ‌است که فقط در قبال فضل و رحمت او خشنود شوید، چون این باعث گشایش و نشاط روحی و شکر و سپاس پروردگار و تقویت آسایش روانی می‌شود، کشش و وابستگی به علم و ایمان هر چقدر بیشتر باشد به رونق آن دو می‌انجامد؛ بر خلاف خشنود گشتن به شهوت‌ها و لذت‌های دنیایی یا خشنود گشتن به کارها و چیزهای باطل که قطعاً این خشنودی ناپسند و ناشایست است. چنان که خداوند موضع‌گیری قوم قارون را گوشزد فرمود هنگامی که آنان به او یادآور شدند:

«لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ

(مغرورانه) شادمانی مکن که خداوند شادی کنندگان (سرمست از غرور) را دوست نمی‌دارد».[3]

و چنان که خداوند در مورد کسانی که با گرایش به باطل و انجام کارهای خلاف، شادمان شده بودند فرمود:

«فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ

و چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند، به آن چیز (مختصری) از دانش که نزدشان بود خرسند شدند، (سرانجام) آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنان را فرا گرفت».[4]

ادامه »

ای اباصلت! بیشتر ماه شعبان گذشته است، و این آخرین جمعه این ماه است؛ پس در این باقیمانده، تقصیر و کوتاهی ات را نسبت به آنچه که از این ماه گذشته جبران کن.

آخر شعبان المعظم را دریابیم..
عن عبد السلام بن صالح الهروي قال:
دخلت على أبي الحسن علي بن موسى الرضا عليه السّلام في آخر جمعة من شعبان فقال لي:
يا أبا الصلت، إن شعبان قد مضى أكثره وهذا آخر جمعة منه فتدارك فيما بقي منه تقصيرك فيما مضى منه؛
وعليك بالاقبال على ما يعنيك وترك ما لا يعنيك، وأكثر من الدعاء والاستغفار وتلاوة القرآن، وتب إلى الله من ذنوبك ليقبل شهر الله عليك وأنت مخلص لله عز وجل.
ولا تدعن أمانة في عنقك إلا أديتها، ولا في قلبك حقدا على مؤمن إلا نزعته، ولا ذنبا أنت ترتكبه إلا أقلعت عنه.
واتق الله وتوكل عليه في سرائرك وعلانيتك؛ “ومن يتوكل على الله فهو حسبه إن الله بالغ أمره قد جعل الله لكل شئ قدرا”
وأكثر من أن تقول فيما بقي من هذا الشهر:
“اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِي مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ”
فإن الله تبارك وتعالى يعتق في هذا الشهر رقابا من النار لحرمة شهر رمضان.

ابوصلت گفت:
در آخرین جمعه ماه شعبان به محضر حضرت امام_ابوالحسن_الرضا (علیه السّلام) وارد شدم.
حضرتش به من فرمود:

ای اباصلت! بیشتر ماه شعبان گذشته است، و این آخرین جمعه این ماه است؛ پس در این باقیمانده، تقصیر و کوتاهی ات را نسبت به آنچه که از این ماه گذشته جبران کن.
به دنبال چیزی باش که به دردت بخورد و آنچه را که به تو نفعی نمی رساند رها کن.
زیاد دعا کن و زیاد استغفار کن و زیاد تلاوت قرآن داشته باش، و از گناهانت به سوی خداوند توبه کن،
تا ماه خدا در حالی به تو رو کند که تو برای خدا مخلص هستی.

ادامه »