امام صادق علیه السلام فرمود:«رحم الله عمی العباس لقد اثر و ابلی بلاء حسنا… » (1) خدارحمت کند عموی ما عباس را،عجب نیکو امتحان داد،ایثار کرد و حداکثر آزمایش را انجام داد.برای عموی ما عباس مقامی در نزد خداوند است که تمام شهیدان غبطه مقام او را می برند.)اینقدر جوانمردی،اینقدر خلوص نیت،اینقدر فداکاری! ما تنها از ناحیه پیکر عمل نگاه می کنیم،به روح عمل نگاه نمی کنیم تا ببینیم چقدر اهمیت دارد.

 

  مرثیه سرایی استاد انصاريان در سوگ ام البنین مادر عباس علیه السلام

 

شب عاشوراست.عباس در خدمت ابا عبد الله علیه السلام نشسته است.در همان وقت یکی از سران دشمن می آید،فریاد می زند:عباس بن علی و برادرانش را بگویید بیایند. عباس می شنود ولی مثل اینکه ابدا نشنیده است،اعتنا نمی کند.آنچنان در حضور حسین بن علی مؤدب است که آقا به او فرمود:جوابش را بده هر چند فاسق است.می آید می بیند شمر بن ذی الجوشن است.شمر روی یک علاقه خویشاوندی دور که از طرف مادر عباس دارد و هر دو از یک قبیله اند،وقتی که از کوفه آمده است به خیال خودش امان نامه ای برای ابا الفضل و برادران مادری او آورده است.به خیال خودش خدمتی کرده است.تا حرف خودش را گفت،عباس علیه السلام پرخاش مردانه ای به او کرد،فرمود:خدا تو را و آن کسی که این امان نامه را به دست تو داده است لعنت کند.تو مرا چه شناخته ای؟ درباره من چه فکر کرده ای؟تو خیال کرده ای من آدمی هستم که برای حفظ جان خودم، امامم،برادرم حسین بن علی علیه السلام را اینجا بگذارم و بیایم دنبال تو؟آن دامنی که ما در آن بزرگ شده ایم و آن مادری که از آن شیر خورده ایم،این طور ما را تربیت نکرده است.

ادامه »

 

بارها در روضه ها شنیده ایم که وقتی می خواهد روضه غربت امام حسن را برایمان بخوانند، از نداشتن گنبد و بارگاه مصیبت می خوانند، در حالی که یکی از مهم ترین دلایل غربت امام حسن علیه السلام، غربت سیاسی ایشان است، نمی دانم چه شده که از غربت سیاسی ایشان کمتر سخن می گوییم و بیشتر به غربت معماری ایشان می پردازیم. اما غربت سیاسی امام حسن چیست؟

 

در ایام شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام به هیئتی رفته بودم. مداحان مختلف و البته مشهوری دعوت شده بودند.

مداحان اهل بیت سه شب فقط روضه امام حسن مجتبی را خواندند.

مداحان در هر سه شب از غربت امام حسن مجتبی گفتند. اما وقتی که می خواستند غربت حضرت را برای مردم بیان کنند فقط از  دو سه  مصداق حرف می زدند.

با توجه به فضایی که در هیئات مشهور مذهبی حاکم است لازم دیدم در مورد روضه ها پستی را بنویسم.

درست است که تخریب قبور ائمه بقیع دردی جانسوز است و 8 شوال هر سال مراجع بزرگ ما در این روز مجلس روضه دارند. درست است که همسر امام حسن ملعونه ای بود که حضرتش را به شهادت رساند، اما غربت امام حسن فقط به خاطر این دو مصداق نیست.

در این سه شبی گه برای روضه پای مداحی مداحان اهل بیت نشستم، دیدم غربت امام حسن فقط در همین دو مصداق خلاصه شده است و فقط به همین دو اهمیت داده می شود و در اشعار و روضه ها اینگونه بیان می شود که آقا انشاالله می آییم برات گنبد و بارگاه درست می کنم و شما رو از غربت در می آوریم!!

واقعا اگر برای امام حسن گنبد و صحن و… بسازیم دیگر امام حسن غریب نیست!!

چرا غربت حضرت را عوامانه تحلیل می کنیم؟

درست است که یکی از آرزوهای شیعه ساختن حرم برای ائمه بقیع است، اما غربت امام حسن به خاطر نداشتن ضریح و… نیست.

حدود 90 سال است که حرم ائمه بقیع به دست وهابیون ملعون تخریب شده است، اما آیا قبل از این 90 سال، امام حسن غریب نبوده است؟

یعنی اگر وهابیون ملعون این جنایت عظیم را انجام نمی دادند ائمه بقیع در غربت نبودند؟

ادامه »

ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ صلی الله علیه و اله

امیر المومنین علی علیه السلام ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩند:

ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻓﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ! ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺗﻮ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺮﻳﺪ, ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺗﻮ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻱ, ﻭ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﮔﺴﺴﺖ, ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺗﻮ, ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ, ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺗﻮ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩ, ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩﻱ, ﻭ ﺍﺯ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻲ ﻧﻬﻲ ﻧﻤﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻱ, ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺷﻚ ﻣﻲ ﺭﻳﺨﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﺷﻜﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ, ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻧﻜﺎﻩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ, ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ, ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺗﻮ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ. ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ, ﻭ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ, ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻓﺪﺍﻱ ﺗﻮ! ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ, ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ

خطبه 235 نهج البلاغه

ناله كن اى دل به عزاى على

گريه كن اى ديده براى على

 

كعبه ز كف داده چو مولود خويش

گشته سيه پوش عزاى على

 

عمر على عمره مقبوله بود

هر قدمش سعى و صفاى على

 

ديده زمزم كه پر از اشگ شد

ياد كند، زمزمه ‏هاى على

 

تيغ شهادت سر او را شكافت

كوفه بود، كوه مناى على

 

عالم امكان شده پر غلغله

چون شده خاموش صداى على

 

نيست هم آغوش صبا بعد از اين

پيك ظفربخش لواى على

 

منبر و محراب كشد انتظار

تا كه زند بوسه به پاى على

 

ماه دگر در دل شب نشنود

صوت مناجات و دعاى على

 

آه كه محروم شد امشب دگر

چشم يتميان ز لقاى على

 

مانده تهى سفره بيچارگان

منتظر نان و غذاى على

 

واى امير دو سرا كشته شد

خانه غم گشته،سراى على

 

پيش حسين و حسن و زينبين

خون چكد از فرق هماى على

 

خواهم اگر ملك دو عالم حسان

از دل و جان باش گداى على

مرکز پاسخگویی به سوالات دینی

 

کارگر در دیدگاه اسلام بسیار محترم و ارزشمند است، به طوری که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله و امیر المومنینعلیه السلام و سایر امامان معصوم علیه السلام از کار و کارگر تجلیل کرده و خود نیز کار می کردند و خود را کارگر می دانستند، و در تاریخ منقول است که حضرت علی (ع) باغ های دیگران را آبیاری می کرد و از آن ها دستمزد می گرفت.

همچنین در معارف و احکام اسلامی، حقوقی برای کارگران معین شده و نسبت به اجرای دقیق آن ها تاکید بسیار شده است، تا جایی که امام سجاد علیه السلام در رساله حقوق خود می فرماید:

«حق زیردستان بر تو آن است که بدانی ضعف آن ها و قدرت تو (از نظر مالی، بدنی و فکری) دلیل تسلط تو بر آنها شده است. پس باید با آنها به عدالت رفتار کنی و مانند پدری مهربان برای آنها باشی، از نادانی وجهل و اشتباه آنها درگذری و در عقوبت آنان تعجیل نکنی و بر این کارفرمایی که خدا به تو داده است سپاسگزار باشی.»

و در سخنی دیگر، از اذیت و آزار کردن نسبت به کارگران نهی فرموده است و صریحا دستور مراعات حق آن ها را صادر کرده، می فرماید:

«حق کسی که کارهای (خانه، مغازه، کارگاه ، کارخانه) تو را انجام می دهد، آن است که بدانی او را خدا خلق کرده و در حقیقت از پدر و مادر تو است (آدم و حوا). تو مالک و خالق او نیستی و رزق او نیز در دست تو نیست. پس به او نیکی کن و آزارش مده.»

به عبارت دیگر می توان گفت که در روایات اسلامی، حقوقی برای زیر دستان ذکر شده است، که مناسب است در این جا نمونه هایی را تحت عنوان حقوق کارگردان یادآور شویم .

پیامبر اکرم (ص) فرمود: «حق کارگر بر کارفرما آن است که لباس و غذای خوب به او بدهد، بیش ازحد طاقت، او را به کار وا ندارد»

شخصی نزدرسول خدا (ص) آمد و گفت: تا چه مقدار اشتباهات و نافرمانی های کارگر را مورد عفو قرار دهیم؟ حضرت پس از مدتی سکوت فرمود:«روزی هفتاد مرتبه از او درگذر» و نیز فرمود: «همه شما نسبت به زیردستان و کارگزاران خود مسئول هستید.»

کارکردن در اسلام عبادت است و اگر با انگیزه کسب درآمدحلال به جهت اداره آبرومندانه زندگی همراه باشد اجر و ثواب جهاد در راه خدا را در پی دارد و لذا نقل شده است که پیامبر دست کارگر را می بوسیدچون دست مجاهد فی سبیل الله بود.