باید دری برای مناجات وا شود
 تا درد بی‌دوای گناهم دوا شود

 باید کسی که نزد خدا دارد آبرو
 وقت سحر به یاد دلم در دعا شود

 باید ز آبروی خودش خرجِ من کند
 تا واسطه میان من و کبریا شود

 بی‌واسطه خدا ، بخدا رد کند مرا
بی‌واسطه دعای سحر، بی‌بها شود

 یابن الحسن بیا و مرا آبرو بده
 تا که دری برای مناجات وا شود

 از حق، بخواه بگذرد از هر چه کرده‌ام
 تنها خدا به حرف تو از من، رضا شود

 نام مرا میان قنوت سحر ببر
 تا نامه‌ام بری ز گناه و خطا شود

توضیح مختصری درباره دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه

این دعا از جامع‌ترین و معروف‌ترین دعاهای ختم قرآن است که در بیست و دو فراز تنظیم شده است. امام سجاد(ع) قرآن را وحی الهی و برترین کتاب آسمانی، و علم به شگفتی‌ها و تفسیر آن را نزد محمد(ص) و ائمه می‌داند.

ترجمه فرازهایی از دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه

بارالها تو قرآن را بر پیامبرت محمد - که درود تو بر او و خاندانش باد - مجمل و سربسته نازل کردی، و دانش عجایبش را به‌طور کامل به او الهام فرمودی، و علم آن را با تفسیرش به ما به ارث دادی، و ما را بر آنان که از آن بی‌خبرند ترجیح دادی، و قدرت آگاهی بر آن را به ما مرحمت فرمودی تا ما را بر کسانی که توانایی فهم مفاهیم آن را ندارند برتری دهی.

خداوندا همچنان که دل‌های ما را حامل واقعیات آن ساختی، و شرف و برتریش را به رحمتت به ما فهماندی، بر محمد که خطیب به قرآن بود، و خاندانش که نگهبانان کتاب تواند درود فرست، و ما را از کسانی قرار ده که معترفند که این کتاب از جانب توست، تا در تصدیقش شک و تردید به جنگ ما نیاید، و انحراف از راه راستش گریبان گیر ما نگردد.

آموزه‌های دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه

* خدا قرآن را نور نازل کرد.
* قرآن گواه بر همه کتاب‌های آسمانی و برتر از هر سخنی است که خدا بیان کرده است.
* قرآن فرق گذار بین حلال و حرام است (فرقان).
* قرآن وحی‌ای است که خدا به شایستگی بر محمد(ص) فرو فرستاده است.
* قرآن نوری است که با پیروی از آن از تیرگیِ گمراهی و نادانی نجات می‌یابیم.
* قرآن ترازوی عدلی است که به‌سوی باطل میل نکند.

* خدا قرآن را به‌صورت سربسته و مجمل بر پیامبر(ص) نازل کرد، اما:
_علم به شگفتی‌های قرآن را به او عطا کرد.
_علم به قرآن با تفسیر و توضیحش را به ائمه بخشید.
_فهم ظاهر و باطن قرآن را به ائمه داد تا والاتر و بالاتر از دیگران باشند.

* خاندان محمد(ص) خزانه‌داران [علوم] قرآن‌اند.
* در اموری که حق و باطل در آنها به هم‌آمیخته، قرآن دژ استوار و نور صبحگاهی هدایت است.
* خدا محمد (ص) را با قرآن نشانه راه قرارداد تا مردم را به‌سوی او راهنمایی کند.
* قرآن وسیله رسیدن به والاترین مرتبه کرامت و سبب رستگاری در قیامت است.
* خدایا در روز رستاخیز شفاعت حضرت محمد (ص) را پذیرفته و مقامش را افزون‌تر گردان.

دل، یک‌ دله کن

دعا به زبان قال و به گفتار اگر مطابق با لسان استعداد باشد

و آنچه زبان میگوید بر خلاف آنچه دل می‌گوید نباشد

و گفتار با حال مباین نباشد مستجاب خواهد شد.

کتاب شرح دعای سحر امام خمینی ، صفحه ۱۷۵.

متن کامل شرح دعا در آدرس:   http://yon.ir/5a2c9

مقام معظم رهبری:

من به یکایکِ شما عزیزان توصیه میکنم تا آن‌جا که میتوانید، با صحیفه سجادیّه مأنوس شوید.

کتاب بسیار عظیمی است. این که گفته‌اند زبور آل محمّد، واقعاً همین طور است؛ پُر از نغمه‌های معنوی است، دعا و درس است؛ هم درس اخلاق است، هم درس علم‌النّفس است، هم درس امور اجتماعی است…

شما باید علاج اینها را هم از خدا بخواهید. وقتی که با خدا راز و نیاز میکنید، از جمله چیزهایی که میخواهید، علاج همین مشکلات درونی و نفسانی است.

آن جامعه‌ای که حداقل مجموعه بزرگی از آن با این خصوصیات پرورش پیدا کند، همان جامعه‌ای است که هیچ ترفندی در آن کارگر نخواهد شد.
۱۳۷۶/۰۹/۱۳

از آنجا که ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و مغفرت و استجابت است، باید فرصت را غنیمت شمرد و بهترین خواسته‌ها را با شایسته‌ترین عبارات از خداوند رحمان و رحیم درخواست نمود.

در این مسیر، مربیان الهی، دعاها و مناجات ارزشمندی را به مردم آموخته‌اند تا با خواندن آنها از برکات ویژه‌ی این ماه شریف بیشتر بهره‌مند گردند.

یکی از این دعاها، دعای «یا عَلِی یا عَظِیمُ»[1] است که از امام جعفر صادق علیه السلام – ششمین هدایتگر پس از رسول خاتم - به یادگار مانده است.

این دعای کوتاه، حاوی معارف بسیار ارزشمندی از معرفی خدا و شیوه‌ی صحیح درخواست از درگاه الهی است. همچنین به شرافت ماه رمضان؛ و نزول قرآن در آن؛ و قرار گرفتن برترین شب سال – شب قدر – در این ماه، اشاره شده است.

امام صادق علیه السلام خواندن این دعا را در ماه رمضان و پس از نمازهای واجب، توصیه کرده‌اند. [2]

فَقَرات این دعا را با توجه و تدبّر قرائت کنیم تا به برکت این ماه مبارک، معارف موجود در کلام حجت خدا در روح و جان‌مان بنشیند. آگاه باشیم همچنان که در این دعا نیز تذکر داده شده، صاحب این ماه، بلندمرتبه‌ای آمرزنده و مهربان است که وجودی همانندش نیست؛ و هرآنچه به ما عنایت می‌کند، همه از روی فضل و بخشش اوست، نه به دلیل لیاقت و استحقاق ما! پس اگر دعای‌مان را مستجاب کند، منّتی دیگر بر ما نهاده که با آنکه لایق احسانش نبوده‌ایم، ما را از رحمتی دیگر بهره‌مند ساخته است.

ادامه »