رباب می‌دهد ندا بای ذنب قتلت
حسین می‌زند صدا بای ذنب قتلت

ریخت به سینه آذرم که صید کوچک حرم
با لب تشنه شد فدا بای ذنب قتلت

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین

تا بدیدم سر خونین ترا فهمیدم
که چرا عمه ی من، کرده سیه پوش مرا

من در آغوش گرفتم سرِ خونین تو را
عوض آنکه بگیری تو در آغوش مرا

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین

اولین یار: حر بن یزید ریاحی نماد توبه برای همیشه ی تاریخ

از خاندان های معروف عراق و از بزرگان کوفه بودکه به درخواست ابن زیاد، برای مبارزه با حسین علیه السلام فراخوانده شد و به سرکردگی هزار سوار منصوب گشت.

در منزل قصر بنی مقاتل یا شراف، راه را بر امام بست و مانع حرکت آن حضرت به سوی کوفه شد.

صبح عاشورا به بهانه آب دادن اسب خویش، از اردوگاه عمر سعد جدا شد و به کاروان حسین علیه السلام و جبهه حق پیوست.

“ادب” شاه کلید نجات انسان :

1در مقاتل آمده است که زمان روبرو شدن حربن یزید ریاحی با امام حسین علیه السلام هنگام نماز بود.به امام حسین علیه السلام عرض کرد : مامورم تا نگذاریم شما از اینجا بروید.
امام حسین علیه السلام فرمودندد : وقت نماز است تو برو با اصحابت نماز بخوان و من هم با اصحابم نماز می خوانم.
گفت : نه یابن رسول الله!من و اصحابم همه به شما اقتدا می کنیم .
راه امام حسین علیه السلام را سد کرده است ولی می گوید من و لشگرم که سواره هستند به شما اقتدا می کنیم.

ویژگی مهمی که در همه یزندگی حر بن یزید ریاحی به وضوح قابل رویت است ادب است.ادب حر سبب آزادگی و رستگاری وی شد.

جان ها فدای حرّ شهید و عقیده اش که آزاده وار از سر جان در جهان گذشت….

یا صاحب الزمان علیه السلام
آنکه اسیر تو شود حُر شود….

هفتاد و دو شهید به صحرای زینب است
پایین نامه همه امضای زینب است

میمیرم و دم تو مرا زنده میکند
قاری من صدات مسیحای زینب است

از سربلندی تو سرافراز میشوم
بالای نیزه ها سرت آقای زینب است

جای مرا گرفته ای و پس نمیدهی
جای تو نیست بر سر نی، جای زینب است

امروز که مشاهده کردی مرا زدند
عین همین مشاهده، فردای زینب است

در طول زندگانی پنجاه ساله ام
این اولین نماز فرادای زینب است

این جلوه های مختلف روی نیزه ات
از"مارایت الا جمیلا"ی زینب است

طوری قدم زدم که همه باخبر شدند
کاخ یزید زیر قدمهای زینب است

دارند سمت من صدقه پرت میکنند
خرمای نخلها جلوی پای زینب است

هرچه زدند سنگ، سرش آخ هم نگفت
آخر حسین گرم تماشای زینب است

استاد علی اکبر لطیفیان

کربلا؛
باب الجنت است،
در ظلمات حزن انگیزِ زمین
برای عاشقانِ حسین علیه السلام

آری؛آنگاه که خداوند ابواب هشتگانه بهشت را نام گذاری میکرد بابی را متبرک به نام حسین (علیه السلام ) نمود و بر عرش خود پرچم ” ان الحسین مصباح الهدى و سفینة النجاة ” را بر افراشت….

و به حقیقت آن باب را در سرزمین کربلا نهاد تا عاشقان و خون خواهان حسینش را از همین ظلمات حزن انگیز زمین در بهترین جایگاه های بهشت جای دهد…

و محروم کرد از بهشت حتی بوی آن را از هر آنکس که حرارت حب الحسین ( علیه السلام ) را در سینه نپروراند و به عشق او مجنون نشود…

کربلا؛
خون خداست،
در رگ های انسانیت
برای مبارزه با ظلمِ طاغوتیان

آری؛خداوند خونِ هفتاد و دو تن از مقربین خود را که با معرفت و اخلاص برای زنده نگاه داشتن آئین حقیقی عاشقی در راه خدا،از جان و مال و اولاد خود گذشتند را به چشمه جوشان ثارالله مبدل کرد تا بر تارک تاریخ بشریت در رگ های آزادگان و مومنان بجوشند و بخروشند برای مبارزه با ظلم و ستم طاغوتیان زمان…

و این خون ، راز زنده ماندن اسلام حقیقی شد در مقابل تمام دسیسه ها و دشمنی های شیاطین جنی و انسی در طول تاریخ…

و پیر و مراد فرزانه ما به حقیقت فرمود : محرم و صفر است که اسلام را زنده نگاه داشته …