حج ، همبستگی دینی

«فَرَضَ اللّهُ… وَالْحَجَّ تَقْربَةً لِلدِّین»

«خداوند حج را برای همبستگی مسلمانان واجب گردانید.»


حکمت 252

#انس_با_نهج_البلاغه

نشنیده کسے حرفے از این جالب تر
زهرا به علے است از علے طالب تر

هرچند علے کسے به جز فاطمه نیست
زهراست علے ابن ابے طالب تر

سالروز پاکترین پیوند هستی مبارک باد

 نهج البلاغه عالیترین کتاب شرح و تفسیر قرآن کریم❗️

( قسمت دوم)
چطوری هوای قرآن را داشته باشیم؟! برویم قرآن را با طلا بنویسیم نمایش بدهیم خوب است؟! نه! این منظورم نیست! هرآیه یا هر صفحه اش را روی فرش بنویسیم و مجموعه ای از فرشهایی که قرآن در آن است درست کنیم خوب است؟! نه! منظورم این نیست! روی صوت و لحن و تجوید و وقف و ابتدایش وقت بگذاریم، خوب است ولی این هم منظورم نیست! برویم حفظ کنیم مسابقه بدهیم چی؟! خیلی خوب است ولی این منظور من نیست! تفسیر قرآن زیاد چاپ کنیم چی؟! خیلی خوب است ولی این هم منظور من نیست! پس حضرت از چه چیزی نگران است؟! « لاَ یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ » میترسم فردا غیر مسلمانان در عمل کردن به قرآن؛ نه در نوشتن قرآن، طلاکوب کردن قرآن،حفظ قرآن، تفسیر قرآن! در عمل کردن به قرآن دستورات زندگی و حیات بخش قرآن؛ از شما مسلمانها جلو بزنند. چه زمانی حضرت این جمله را فرمود؟! 1400 سال پیش ایشان الان ما را داشت میدید.

 خب آیا این دغدغه امیرالمومنین علیه السلام که از قرآن فقط رسم الخطی از آن موضوع کار است؛ بخوانیم، حفظ کنیم، تفسیر کنیم، شرح کنیم، شعرش کنیم، قصه اش کنیم و خداحافظ! بعد گفت راه حلش هم این است: «به عمل کردن به آن بیشتر اعتنا کنید تا به ظواهرش.»

 درد را فرمود، درمان را هم که فرمود؛ اما آیا ما به آن عمل کردیم؟؟!! هرکسی در زندگی شخصی خودش، زندگی خانوادگی خودش، زندگی مادی خودش، ما در زندگی اجتماعی خودمان، امت در زندگی بزرگ خودش ببینیم چقدر به این جمله عمل کردیم؛ عمل کردیم به قرآن؟!…

 آیا در جامعه ای که قرآن عمل می شود، آمار طلاق باید اینقدر بالا باشد؟! آمار اعتیاد، فحشا…؟! آیا در کشوری که قرآن عمل میشود، وضع رانندگی و ترافیک باید اینجوری باشد؟! حق همسایه باید اینجوری باشد؟! رعایت احترام به بزرگتر و کوچکتر باید اینجور باشد؟! آیا در جامعه ای که قرآن عمل میشود، اخلاق باید کارش به اینجا کشیده شود؟! پس هنوز این وصیت هم با اینکه جواب خیلی خوب و راقی به آن دغدغه است، بی اعتنا باقی مانده است. یعنی هنوز هم ما به ظاهر قرآن، که «لا یَبقى مِن القرآنِ إلاّ رَسمُهُ» بیشتر اعتنا داریم تا به حقیقت قرآن و کارکرد حقیقی اش؛ یعنی «عمل به قرآن!»

 مراکز محترم مشاوره خانواده و روانشناسی که خیلی زحمت میکشند، ماجورند؛ چقدر توصیه هایشان برای اصلاح بین خانواده ها و مسائل دیگر از قرآن است؟! اصلا تا به حال به ذهنشان رسیده که قرآن کتاب اینجور استفاده ها هم هست؟! مدارس ما چقدر بر پایه ی قرآن تربیت میکنند، نه اینکه در نظام آموزش کلاس قرآن هم میگذارند، بچه ها را دق می دهند که یک نمره ای بگیرند و بروند!… چقدر بر پایه قرآن نظام تربیتی ساخته اند؟!

 آنقدر که به 2030 عشق ورزیدیم به قرآن هم عشق ورزیدیم؟! بگوییم یک کسی هم یک اندیشه هایی برای تعلیم و تربیت داشت؟!

در مدیریت و سیاست جامعه چی؟! چقدر اندیشه های سیاسی و مدیریتی قرآن مورد قبول مسئولین، مدیران و کارگزاران بود؟! چقدر در حوزه های علمیه قرآن پایه تولید علم شد؟! چقدر در فرهنگ کسب و کار ما به قواعد قرآن اعتنا کردیم؟!

 می خواهم بگویم آن دردی که حضرت بیان میکنند، شما نوچ نوچ میکنید، یعنی بشریت 1400 سال است که وای از قرآن فقط ظاهرش مانده؛ درمانش را هم که ارائه کردند ماهنوز نتوانستیم برویم به آن عمل کنیم!….

ادامه دارد…

حجت الاسلام مهدوی ارفع
#نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی

 نهج البلاغه عالیترین کتاب شرح و تفسیر قرآن کریم❗️

( قسمت اول)
فقط 25 سال از رحلت پیامبر گذشته بود، یعنی یک چهارم یک قرن از قطع شدن و تمام شدن وحی و پایان یافتن دوران نزول قرآن.

 امیرالمومنین (علیه الصلاه و السلام) که سرتا ته قرآن اوصاف و فضائل اوست؛ در آن روزگاری که 25 سال از نزول وحی گذشته بود فرمود: ما در دورانی زندگی میکنیم که «لا یَبقى مِن القرآنِ إلاّ رَسمُهُ ، و لا مِنَ الإسلامِ إلاّ اسمُه» از قرآن حقیقی جز خط و رسم الخطی برکاغذی و از اسلام حقیقی جز یک اسم بی مسما باقی نمانده.

 امروز تقریبا 1425 سال از این قصه گذشته است. یعنی 14 قرن هم از آنچه امیرالمومنین گفته رفتیم دور تر از دوران وحی. به نظر شما آن دغدغه امیرالمومنین در مورد قرآن رفع شد یا بدتر شد؟!

 امروز در بخشی از امت اسلام، قرآن به عنوان افیون این امت معرفی میشود، یعنی باعث عقب ماندگی! در جمعی قرآن اسباب اختلاف و کشت و کشتار و داعش بازی شد. در بخشی قرآن اسباب سرگرمی و مشغولیت شد. در گروهی قرآن اسباب سودجویی شد. و بخش اندکی در غربت به قرآن پرداختند؛ چرا؟!

چه می شود که از قرآن فقط اسمی می ماند و رسم الخطی؟! امیرالمومنین ( علیه الصلاه و السلام)که آن درد را بیان کرد، درمان را هم بیان کرد. تقریبا ساعت آخر عمر شریفشان، احتمالا به دلیل ضربت شمشیری که خورده بودند، و عمق زهری که به فرق مطهرشان و از آنجا به کل پیکر نازنینش سرایت کرده بود، گاهی بیهوش میشد، دوباره به هوش آمد، بی حال میشد، به حال می آمد، و در آخرین ساعات عمرش قصد کرد که عصاره همه دغدغه ها و راهنماییهایش را تا هست بیان کند. شد نامه 47 نهج البلاغه! وصیت نامه امیرالمومنین بعد از ضربت خوردن قبل از شهادت.

اولا می دانید که آدمهای بزرگ وصیت نامه هایشان یکی از مهمترین آثارشان است! چون میدانند دارند می روند، هر چه باید بگویند را در آن جای میدهند. شما وصیتنامه الهی سیاسی امام راحل را ببینید؛ خودش به تنهایی یک دنیا مطلب است برای سعادت این ملت! وصیتنامه مرحوم آیت الله مرعشی نجفی را ببینید… وصیتنامه سیدبن طاووس را ببینید… حتی آدم بزرگهای بد وصیتنامه هیتلر را ببینید… هرچه تجربه کرده اند، عصاره اش را میگیرندمیگذارند در این وصیتنامه که بشود یک چراغ راهی برای بعدیها.

حضرت در این نامه 47 که وصیتنامه نیم صفحه ای است که مجبورند مهمترین مسائل را فقط یک کد بدهند و رد بشوند؛ به قرآن که میرسند، این عبارت را دارند:

« الله الله فی القرآن» تو رو خدا، تو رو خدا هوای قرآن را داشته باشید!… خب چطوری هوایش را داشته باشیم؟!…

 ادامه دارد…

 حجت الاسلام مهدوی ارفع

#نهج_البلاغه
#نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی