| « کنارهم لذت ببرید | خلاقیت؛ پایه تحکیم زندگی مشترک » |
با قرآن 4)
نوشته شده توسطكبري جعفري 8ام دی, 1397
جبلّیات انسان، ادراکات ذخیره ای و داشته ای، ادراکاتی که از پدر به فرزند به ارث رسیده، ادراکاتی که خودش خرده خرده و یک آجر یک آجر روی هم چیده، این جبلّیات، کوه کوه جبل شده، این ادراکات ژنتیک وراثتی طبقه طبقه، آمده در جان انسان رخنه کرده؛ لذا حالا هر جایی که کم می آورد، به حِجر و تحجّر در ادراکاتش پناه می برد. دائماً در خودش می رود. قیامت هم همین گونه است. «وَ كانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً آمِنين» و براى خود از كو هها خانه هايى مى تراشيدند كه در امان بمانند. (سورۀ حجر، آیۀ 82)
ولی وقتی با قرآن انس پیدا شد، در وجود انسان رخنه می کند، سرسختی ها، تحجر و جبلیات و اندوخته های انسان را حتی آنچه که به صورت وراثتی در انسان رخنه کرده و سخت شده را نرم می‌‌کند.
«لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَیتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْیةِ اللَّهِ» (اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مى كرديم، بى شک آن را از بيم خدا خاكسار و متلاشى مى ديدى، و اين مثل ها را براى مردم مى زنيم، باشد كه آن ها فكر كنند. (سورۀ حشر، آیۀ 21)
منتهی باید کاری کنیم که حقیقت تنزل از آیات الهی، با این خواندن در وجود ما شکل بگیرد، وقتی که به دل نشست، دل را خاشع می‌‌کند.
حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری
فرم در حال بارگذاری ...
