یک آیـه یـک نکتـــــه

مثل دانه‌های انار

دنده‌های اره را شما نگاه کنید چون کنار هم‌اند يک برشی دارند.

اگر همين دنده‌ها از هم فاصله داشتند يا يکی رويش آن طرف بود يکی رويش اين طرف کاری از پيش نمی‌برد.

ما آدم‌ها هم همين طور. به همين خاطر قرآن کريم بر در کنار هم بودن تاکيد دارد و از هم کناره گرفتن را نهی و نکوهش می‌کند حتی اگر اين کناره گيری به خاطر عبادت باشد که بالاتر از اين که نمی‌شود؟ طرف از جامعه فاصله بگيرد برود يک کنج عزلتی برای خودش داشته باشد سجاده نشين با وقاری باشد قرآن نهی می‌کند.

يکی از نکوهش‌هايی که در باب مسيحيت دارد همين است می‌فرماید رهبانيت اين انزوا اين گوشه گيری را ‌‌خودشان ابداع کردند بدعت کردند من در آوردی است «مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ» (حديد/ ۲۷) ما ننوشتيم ما نگفتيم ما نخواستيم ما مقدر نکرديم خواست ما اين نبوده است

تعبيرش هم جالب است می‌فرمايد «مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ». عليهم يعنی به زيان آن هاست. رهبانيت، گوشه گيری و انزوا به زيان انسان است نه به سود انسان ولو برای عبادت باشد. هنر اين است که شما در کنار خانواده در کنار جامعه باشيد و آن وقت يک سير و سلوکی داشته باشيد.

حدید، ۲۷‌.

حرم شما، همان مأمنی‌ است که دلخوشیم گمشده ما،

در چند قدمی مان حضور دارد؛

درگوشه وکنار صحنتان،

زیارتنامه میخواند؛

و به دعاهای فرج ما آمین میگوید.

باشد قرارمان،

حرمِ شما،

حوالی همین روزها،

کنار امید آخر دنیا…

اللهم عجل لولیک الفرج

قلبی‌شکست و دور و برش راخدا گرفت
نقاره می‌زنند . . . مریضی شفا گرفت

دیدی که سنگ در دل آیینه آب شد
دیدی که آب حاجت آیینه راگرفت

خورشید آمد و به ضریح تو سجده کرد
اینجا برای صبح خودش روشنا گرفت

پیغمبری رسید و در این صحن پر ز نور
در هر رواق خلوت غار حرا گرفت

از آن طرف فرشته‌ای از آسمان رسید
پروانه وار گشت و سلام مرا گرفت

زیر پرش نهاد و به سمت خدا پرید
تقدیم حق نمود و سپس ارتقا گرفت

چشمی کنار این همه باور نشست و بعد
عکسی به یادگار ازاین صحنه ها گرفت

دارم قدم قدم به تو نزدیک می شوم
شعرم تمام فاصله ها را فرا گرفت

دارم به سمت پنجره فولاد می‌روم
جایی که دل‌شکست ومریضی شفا گرفت…

رحمان_نوازی

اللهم‌اشف‌کل‌مرضانا‌بحق‌علی‌ابن‌موسی‌الرضا

نماز محافظ انسان است

قرآن از کسانی که نماز را ترک کردند تعبیر به «أَضَاعُوا الصَّلَاةَ» می‌کند. اَضَاعُوا از ريشه‌ی زياء يعنی به باد دادن است. ما ترکيب بر باد دادن را جاهايی استفاده می‌کنيم که يک ارزشی و قيمتی داشته باشد مي‌گوييم فلانی آبرويش را بر باد داد، اعتبارش را بر باد داد، عمرش را بر باد داد موقعيت و مقامش را تاج و تختش و ثروتش را بر باد داد.

قرآن اين کلمه‌ی بر باد دادن را کنار نماز می‌گذارد می‌گويد اين‌ها نماز را بر باد دادند

يعنی نماز يک آبروست، يک اعتبار است، قيمتی است ثروت است سرمايه است

می‌گويد اين‌ها نماز را بر باد دادند مثل سيبی که پوست خودش را بر باد بدهد از آن به بعد دنبال هوا و هوس‌ می‌روند يعنی روز به روز تيره تر و کدر تر می‌شوند«وَاتَّبَعُوا الشَّهَواتِ» (مريم/۵۹)

ادامه دارد…
مریم، ۶۰- ۵۵

روزگار عوض شده! مثل دفترهای قدیمی بودیم، دو به دو باهم، هرکدام را که میکندند،آن یکی هم کنده میشد!

حالا سیمیِ مان کردند که با رفتن دیگری کَکِ مان هم نَگزد…

امیرمومنان در اهمیت دوستی می فرمایند:  

 چون برادرت از تو جدا گردد، تو پیوند دوستی را برقرار کن، اگر روی برگرداند تو مهربانی کن، #نهج_البلاغه_نامه_  31