خدایا تو همیشه گفته ای که بی نیازی ، بی نیاز بی نیاز . اما همه کس و همه چیز به تو

احتیاج دارند و اگر یک لحظه ، فقط یک لحظه از مهربانی ات دست بکشی ، دنیا تمام می شود

، اصلا” همه چیز نیست و نابود می شود.

تو بارها گفته ای این زندگی بیهوده نیست . بارها گفته ای که ما را بیخودی به دنیا نیاورده ای ،

هدفی وجود دارد ؛ هدفی بزرگ و قیمتی ، هدفی که عبادت ، وسیله ای برای رسیدن به آن

است . من مطمئنم عبادت های ما نفعی برای تو ندارد ، اگر فایده ای دارد ، فایده اش مال

ماست . اینکه از ما می خواهی عبادتت کنیم ، علامت مهربانی توست.

عبادت ، یک وسیله است ، وسیله ای برای پیدا کردن راه ، چراغ راهنما ، شاید هم یک نقشه

یاشاید توشه ای برا ی سفرمان . بالاخره باید توی این کوله پشتی ،چیزهای مهمی بریزیم،

چیزهایی به دردبخور و اساسی.

اما ته ته همه عبادت ها ، فهمیدن توست . می دانم تو از عبادت های تو خالی خوشت نمی

آید ، عبادتی که ما را به تو نرساند ، عبادت نیست.

خدایا! کمکم کن تا عبادت هایم از تو پر شوند.

نامه های خط خطی/عرفان نظر آهاری

مهمانی برپا شده است ، زمان صرف غذا فرا می رسد ،10 ، 15 نوع غذا و دسر چیده می شود …

چرا هم برای خود و هم برای دیگران زحمت درست می کنیم؟! با آماده کردن غذاهای زیاد به خود رنج می دهیم! مهمان ها هم نمی دانند از کدام غذا میل کنند ، از هر غذا کمی نوش جان می کنند و این احتمال وجود دارد که از لحاظ گوارشی دچار مشکل شوند! هم چنین آن کسی که وضع مالی مناسبی نداردخجالت زده می شود و… !

آشنایی وضع مالی بسیار خوبی داشت اما در مهمانی غذای بسیار ساده ای را تهیه می دید ، می گفت من می توانیم مهمانی مجلل برپا کنم اما مخصوصا ساده می گیرم تا اگر کسی در فامیل دچار مشکل است ، بتواند مهمانی کم هزینه ای بگیرد بدون این که شرمنده شود!

ماه مبارک رمضان در پیش است ، لطفا همه مهمانی ها از جمله افطاری ها را ساده تر بگیریم ! هم خودمان آسوده تر هستیم و هم دیگران!
نمی دانم چرا از یک طرف همیشه گله از مشکلات اقتصادی وجود دارد و از طرف دیگر مهمانی ها روز به روز تجملاتی تر می شوند! به خود و دیگران رحم کنیم!
باور کنیم آبروی ما در گروی تعداد غذاها نیست! حفظ احترام مهمان هم ارتباطی به طول سفره ندارد!

این پست رو سه سال پیش گذاشته بودم حالا که فک میکنم احوال امروز ما بی اعتنایی به این مسایل هست

خدایا ما رو ببخش

 دنیای عسلی 

✍ قطره عسلی بر زمین افتاد ; مورچه‌ی کوچکی آمد و از آن چشید و خواست که برود اما مزه ی عسل برایش اعجاب انگیز بود،پس برگشت و جرعه ای دیگر نوشید. باز عزم رفتن کرد اما احساس کرد که خوردن از لبه عسل کفایت نمی کند و مزه واقعی را نمی دهد،پس بر آن شد تا خود را در عسل بیاندازد!! تا هرچه بیشتر و بیشتر لذت ببرد. مورچه در عسل غوطه ور شد و لذت می برد اما (افسوس) که نتوانست از آن خارج شود…

پاهایش خشک و به زمین چسبیده بود و توانایی حرکت نداشت در این حال ماند تا آنکه نهایتا مُـرد…

بزرگی میگوید:
دنیــا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ!
پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می یابد، و آنکه در شیرینـــــی آن غرق شد هلاڪ میشود.

این است حکایت دنیا…

✅ ‌‌ استاد قرائتی

بارالها!

از رحمت ویژه ات بر سر ما ببار
بر سر همه آنهایی که به تو ایمان دارند و به دنبال نور تواند…

در این روزهای عزیز کسی دعا نمی کند، مگر اینکه مستجاب شود، و چیزی نمی خواهد مگر اینکه به او داده شود؛ کسی درخواست مغفرت و بخشش نمی کند، مگر اینکه بخشیده می شود. کسی توبه نمی کند، مگر اینکه توبه اش پذیرفته می شود.
“اللهم اقسِم لنا مِن خشیتک…”

بارالها!
آن نظر زیبایی را که بر این بندگان مضطرّت می فرمایی، نصیب ما نیز بگردان.

الهی آمین یا رب العالمین

اللهم عجل لولیک الفرج

تابلو یادگاری اولین همایش فعالان کوثرنت در سال 95 هست یادش بخیر

مناجات شعبانیه  این مناجات بزرگی است و یکی از ارمغان های آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم می باشد، که بزرگی آن را کسی که قلب سالم و گوش شنوایی داشته باشد، درک می کند؛ و اهل غفلت از درک فواید و نورهای آن بی بهره اند. المراقبات، ص167