کربلا؛
باب الجنت است،
در ظلمات حزن انگیزِ زمین
برای عاشقانِ حسین علیه السلام

آری؛آنگاه که خداوند ابواب هشتگانه بهشت را نام گذاری میکرد بابی را متبرک به نام حسین (علیه السلام ) نمود و بر عرش خود پرچم ” ان الحسین مصباح الهدى و سفینة النجاة ” را بر افراشت….

و به حقیقت آن باب را در سرزمین کربلا نهاد تا عاشقان و خون خواهان حسینش را از همین ظلمات حزن انگیز زمین در بهترین جایگاه های بهشت جای دهد…

و محروم کرد از بهشت حتی بوی آن را از هر آنکس که حرارت حب الحسین ( علیه السلام ) را در سینه نپروراند و به عشق او مجنون نشود…

کربلا؛
خون خداست،
در رگ های انسانیت
برای مبارزه با ظلمِ طاغوتیان

آری؛خداوند خونِ هفتاد و دو تن از مقربین خود را که با معرفت و اخلاص برای زنده نگاه داشتن آئین حقیقی عاشقی در راه خدا،از جان و مال و اولاد خود گذشتند را به چشمه جوشان ثارالله مبدل کرد تا بر تارک تاریخ بشریت در رگ های آزادگان و مومنان بجوشند و بخروشند برای مبارزه با ظلم و ستم طاغوتیان زمان…

و این خون ، راز زنده ماندن اسلام حقیقی شد در مقابل تمام دسیسه ها و دشمنی های شیاطین جنی و انسی در طول تاریخ…

و پیر و مراد فرزانه ما به حقیقت فرمود : محرم و صفر است که اسلام را زنده نگاه داشته …

کربلا؛
آزمایش ایمان است،
از ولیِ معصوم تا موالی
در آئینه جهاد و شهادت

آری؛کربلا بوته آزمایش الهی شد تا عیار ایمان هر انسانی در آن سنجیده شود از ولیِ معصوم تا موالی و معموم…

و هر چه به درگاه قدسی اله مقرب تر، آزمایشش دشوارتر و جانکاه تر…

نتیجه این آزمایش هزاران هزار مدعی ولایت پذیریِ شکست خورده در ادعا بود و هفتاد و اندی سربلند….

اما ابتدای این آزمایش در نینوا رقم خورد و امتدادش در طول تاریخ پیوسته جاری بوده است با سپاهی از شکست خوردگان و سرافرازان…..

و کربلا جایی برای ممتنع شدن نگذاشت در میان تمام انسانها،هر بشر باید انتخاب کند با کربلا یا بر کربلا….

کربلا؛
فریاد مظلومیت است،
که آتشی شده در دلهای مومنین
و هرگز خاموشیِ برای آن متصور نیست

آری؛فریاد مظلومیت و غربتِ منادیِ ” هل من ناصر ینصرنی ” که تنها هفتاد و دو سردارِ بی سر لبیک گفتند به ندایش،آتشی شد خاموش نشدنی بر تارک تاریخ تا ابد در قلوب شیعیان …

و رسول خدا به حق فرمود : ” إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَینِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً ” و حرارت، زنده نگاه میدارد خشم قلوب مومنین را در گرفتن انتقام از ظالمین و قاتلین شهداء دشت کربلا…

و گُر میگیرد این حرارت آن هنگام که فریادِ یا لثارات الحسینِ سپاهیانِ موعودِ منتَظَر در اطراف کعبهِ دلها طنین انداز میشود و منتقمین خون حسین (ع) قیامشان را به رهبری صمصام منتقم آغاز میکنند…

سید احمد رضوی/ کانال بدون سانسور/ایتا

حضرت امام علی (علیه السّلام):

درباره ی کسانی که با امام (عجل الله تعالى فرجه الشریف) پیمان می بندند و بیعت می کنند، می فرمایند: امام با این شرط با آنان بیعت می کند که در امانت خیانت نکنند، پاک دامن باشند،

اهل دشنام و کلمات زشت نباشند، به ظلم و ستم خونریزی نکنند، به خانه ای هجوم نبرند، کسی را به ناحق آزار ندهند، ساده زیست باشند و بر مرکب های گران قیمت سوار نشوند، 

لباس های فاخر نپوشند، مسجدی را خراب نکنند، به یتیمان ستم نکنند، دنبال شهوت رانی نباشند، شراب ننوشند، به پیمان خود عمل کنند، ثروت و مال را احتکار نکنند … و در راه خدا به شایستگی جهاد نمایند.

منبع : الملاحم و الفتن ، ص 149

.

 یکی از مؤلفه های  جامعه شایسته بر مبنای اصل اخوت، بحث حلم است.

 حلم یعنی نفس انسان به اطمینان و آرامشی برسد که در برخورد با ناملایمات از غضب باز بماند و خشمگین نشود.

 حلم با کظم غیظ تفاوت دارد. در کظم غیظ، شما خشمگین می‌شوید اما خشمتان را بروز نمی‌دهید. اما در حلم شما اصلاً غضبناک نمی‌شوید.

دانشمندان اخلاق در تعریف حلم می‌گویند: “حلم یعنی، نگهداشتن نفس از ایجاد غضب.”

 امیر المؤمنین(ع) می‌فرمایند: اگر بردبار نیستی، خودت را شبیه انسان‌های بردبار قرار بده. چون کسانی که خودشان را شبیه کسی قرار می‌دهند، امید است که مانند آن‌ها بشوند.

 برای اینکه شبیه انسان‌های حلیم شویم باید سه کار را انجام دهیم.

کظم غیظ
یعنی اگر غضبناک شدی، غضبت را بروز، نده و از حق و عدالت خارج نشو.
یکی از مصادیق عدم خروج از حق و عدالت، این است که اگر سرّی را از کسی می‌دانید، به محض اینکه خشمگین شدی، سرّ او را فاش نکنید.

مداراکردن با مردم

مدارا کردن یعنی مهربان بودن و نسبت به آن‌ها رأفت داشتن و در برابرشان تواضع داشتن و شخصیت مردم را محترم شمردن.
 حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: خداوند به من امر کرده است که با مردم مهربان باشم و با آن‌ها مدارا کنم.
 امیرالمؤمنین(ع) فرموده‌اند: دلیل عقل، مدارا کردن با مردم است. هر کسی با مردم مدارا نمی‌کند عاقل نیست.

ادامه »