شب ششم ، شب قاسم بن الحسن علیه السلام

شب پنجم ، شب اصحاب و عبدالله بن الحسن علیه السلام »

شب ششم ، شب قاسم بن الحسن علیه السلام

نوشته شده توسطكبري جعفري 16ام مهر, 1395

عمو اذن نمی داد. هرچه گریست اثری نداشت ، پای عمو را می بوسید و اشک می ریخت پیش مادر رفت.

مادرش نشانی از پدر به او داد و گفت: این را به نزد عمویت ببر.

دست خط حسن علیه السلام که از امام خواسته بود به او اجازه میدان دهند، انگار که همه خود را برای این واقعه آماده کرده بودند. حسین بن علی علیه السلام نیز در پیرو نامه ی برادرش حسن علیه السلام ،قاسم را عازم میدان کرد.

نوجوان بود و ریز جثه ، اما بسیار بزرگ ، سند بزرگیش را شب قبل امضا کرده بود . آن وقت که در پاسخ به سوال عمو که “مرگ در رکاب من برای تو چگونه است؟” گفته بود: شیرین تر از عسل!

همان وقت بود که عمو در دلش اذن میدان را به او داده بود. لباس رزم به تنش بزرگ بود. با همان لباس ها رهسپار میدان شد.

عده ی زیادی را به هلاکت رساند. محاصره اش کرده بودند . عمر سعد به او حمله کرد و با تیغ بر سرش کوفت ، عمو را خواند، عمو به سرعت خود را به بالین قاسم رساند و ضربه ای بر قاتلش زد که دستش از آرنج جدا شد قاسم را در آغوش کشیده بود و می گفت” چقدر برای من سخت است که عمویت را بخوانی و من نتوانم کاری برایت انجام دهم.

پس از شهادت امام او را به سینه خود چسباند و در کنار کشتگان هاشمیان گذاشت.

خوانده شده توسط نویسنده وبلاگ در ماهنامه قرآن 94