ای کاش می دانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است و چه برکات و آثاری بر آن مترتبت است.

اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می برد و درد دل با چاه می گفت.
ای کاش می دانستیم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت از بی وفایی و غفلت ما شِکوه می کنی!

نمی دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است و تو چه عظمتی داری که امیرمومنان (ع) آن عدل مجسّم آروزی برپایی دولت تو و شوق دیدن حکومتت را بر دل دارد؟

ای کاش عزاداران، سینه زنان و گریه کنان بر سالار شهیدان می دانستند که هم اینک حضرت ابا عبداله الحسین (ع) تعزیه دار غربیت و سوگوار مظلومیت توست تا آن جا که می فرماید:

«مهدی ما در عصر خویش مظلوم است»[1]

تا تاکیدی باشد بر این فرمایش شما بر ان منتظر عاشق که:

«من مظلومترین فرد عالم ام»[2]

صحرای کربلای غربت توست و عرصه ی ابتلای مردمان و این تویی که هر صبح و شام آوای:

«هل من ناصر ینصرنی»
سر می دهی و یار و مددکار می طلبی.

دردا که هلهله ی ایادی شیطان و امواج سپاه کفر و نفاق، شنیدن صدای استغاثه تو را مشکل ساخته است!

افسوس که پرده های غفلت و معصیت، گوش جانمان را سنگین و ناشنوا ساخته است!
ای کاش «هل من معین» ات را می شنیدیم و تو را لبیک می گفتیم. تازه در این میدان از ما سر و جان نخواسته ای. سخن از شمشیر و نیزه و خنجر نیست.
فقط فرموده ای برای ظهورم دعا کنید.

وای بر ما ! و ای بَدا بحال ما که از انجام همین وظیفه ی ساده نیز طفره رفتیم…

سلام بر مهدی ! آن پدر مهربان!

آن همدل همراه و آن پناه مردمان در حوادث هولناک.

هدف نهایی از ظهور تو رساندن انسان به نهایت درجه ی عبودیت و معرفت الهی و فراگیری مهر و محبت رحمانی است.

شمشیر قهر و انتقام تو، برای از میان برداشتن معاندان و مستکبرانی است که بویی از مهر و محبت نبرده اند و فراگیر شدن رافت و رحمت در جهان و رسیدن انسان به سعادت را بر نمی تابند.
همانان که موانع مهرگستری در جهانند و باید از شمشیر قهر مهدوی که تجلی قهر الهی است، از میان بروند.

پس بیاییم تا معرفت و شناخت خویش را نسبت به آن یگانه ی دوران و آن مهربان ارتقاء بخشیم و از خداوند متعال توفیق جرعه نوشی از جام محبت، معرفت، ولایت، رافت و دعای خیر حضرتش را طلب نماییم.

((اللهم عجل لولیک الفرج))
—————————————

[1]-کفایه الاثر، ص 220
[2]-صحیفه مهدیه، 52