خوش آن مسیر که پایانش “آسمان” باشد
عروج، شیوه‌ی پرواز عاشقان باشد

هنوز رد عبورت در آسمان‌ مانده‌ست
نگاه منتظرم سوی ورزقان مانده‌ست

تو را ملائکه تا بی کرانه‌ها بردند
زمانِ بدرقه‌ات ابرها تَرَک خوردند

و کاش کوه بلندی که رو به سوی تو داشت
برای بدرقه از سر کلاه بر می‌داشت

بهار، دل‌نگرانی بهانه گیرش کرد
شبی که آخرِ اردیبهشت پیرش کرد

شبی به سردی شبهای خیس آبان بود
شبی که از سر شب تا سپیده باران بود

از آسمان به گمانم که ماه گم شده بود
میان پیچ و خم کوه، راه گم شده بود

میان ثانیه‌ها قدرِ کوه فاصله بود
دل زمین ز عبور زمان پر از گِله بود

و لحظه‌ها همه در یک سکوت پر تکرار
زمین معطّل خورشید مانده بود انگار

در آن هوای پر از غربت غبارآلود
زمان میان شب و صبحدم مردد بود

و کاش معجزه می‌شد می‌آمدی از دور
درست مثل همیشه، امیدوار و صبور

و هرچه گشت نگاهم ندید روی تو را
نشانه‌ای بجز انگشترت نشد پیدا

حکایتی شده این ماجرای انگشتر
برای روضه چه جای گریز از این بهتر

#پاکتچی

هر کس تو را ندارد جز بی کسی چه دارد؟

جز بی کسی چه دارد هرکس تو را ندارد؟

الهی! ای خالق بی‌مدد و ای واحد بی‌عدد، ای اول بی‌هدایت و ای آخر بی‌نهایت.

ای ظاهر بی‌صورت و ای باطن بی‌سیرت، ای حی بی‌ذلت ای بخشنده بی‌منت،

ای داننده رازها، ای شنونده آوازها، ای بیننده نمازها، ای شناسنده نامها، ای رساننده گامها،

ای مطلع بر حقایق، ای مهربان بر خلایق،

عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیب‌های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر،

از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت.

پرچم ” زن زندگی آزادی “

در دستان پیامبری است که ۱۵ قرن پیش در زمانی که تولد دختر ، ننگِ پدر محسوب می‌شد و دخترانِ شیرین سخن ، زنده زنده در گور می‌شدند؛ بالاترین ارزش‌ها را برای زن به ارمغان آورد و زندگی + عظمت + نجابت ، هدیه‌ی دستانِ سخاوتمندِ او به دختران بود .

پیامبری که وقتی خداوند به او دختری عطا کرد ؛ بشارت ولادتش انّا اعطیناکَ الکوثر بود .

پیامبری که وقتی در بسیاری از سرزمین‌ها و تمدن‌ها ، زن جایگاهی معادل اشیاء یا حیوانات داشت ، دست دخترش را می‌بوسید ؛ سال‌ها بعد از وفات همسرش به یاد او اشک می‌ریخت ، و علامت بزرگواری و کرامت مردان را ، برخورد کریمانه آنان با زنان اعلام کرد .

پیامبری که زن را از اسارتِ رسومات جاهلی و اندیشه‌های پستِ دنیایی آزاد کرد و حضور موثرِ عفیفانه و قدرتمندانه همراه با عشق و عاطفه را سهم او در جامعه قرار داد.

پیامبری که برای مردان ، مهربانی و مدارا با همسر و خانواده را هم ردیف ایمان به خداوند برشمرد .

پیامبری که فرمود “بهترین شما کسی است که خیرش به زنان و دختران بیش تر برسد .”

پیامبرِ عشق و محبت که چتر مهربانی‌اش بیش از مردان و‌پیش از مردان ؛ بر سر دختران و زنان گسترده بود ♥️

 جنایت‌کاران روسیاه که هر ظلمی را در حق زن روا داشته و همچون یک ابزار ، از وجود ریحانه او بهره می برند و تنها به فکر منافع پست مادی خود هستند و فریب‌کارانه دستانِ آهنین و سوء استفاده گر خود را در پس پرده‌ی مخملینِ شعارهای زیبا و جذّاب پنهان می کنند ، هرگز اجازه ندارند عَلَم دفاع از زن و زندگی و آزادی او را بلند کنند 

 آی ! انسان‌ها !

زن ، زندگی ، آزادی این‌جاست 

در مکتب حیات بخش اسلام

در رفتار زیبای پیام آور اسلام

در سبک زندگی تربیت شدگانِ مکتب اسلام 

راه را گم نکنید نور این جاست 

سرگردان وادی ظلمت نشوید 

نهضت جهانی نهج البلاغه خوانی 

می گفت : انجام واجبات ، ترک محرمات .

می گفت : واجبات چیزهایی است که به صلاح شماست در این دنیا.

خودش این دنیا را ساخته بود ، خودش بهتر می دانست ، می دانست که احترام گذاشتن به نفع خودمان است ، می دانست نماز و روزه و صله رحم اول از همه خوبی اش به خود ما می رسد.

ومحرمات چیزهایی است که ضررش اول از همه به خود ما برمی گردد. بددهنی و ناسزاء بدی اش برای گوینده اش است ، دروغ و غیبت ما را کوچک و خار می کند و از مسیر خدا جدا می کند.

که از هر دست بدهی از همان دست می گیری.

کار سخت و زیادی نخواسته بود. همان چیزهایی که به دنبالش بودیم برای زندگی بهتر، به ما معرفی کرده بود.

و در ازایش مژده ی بهشت برینش را به ما داده بود.

در ازای خوب زندگی کردن ، در ازای خوبی به خودمان!

بله …با کریمان کارها دشوار نیست !

سعیده کلانتری/سردبیر راه قرآن

سلام و درود خداوند بر تو ای امام مهربانی ها  *سلام بر تو ؛ آنگاه که انسانیت را پاس داشتی  * سپاس تو را که به انسان کرامت بخشیدی و به بلندایش رساندی * سلام و درود بر تو که مهربانیت بر من سایه افکنده است و مرا به خود می خواند ؛ تا با مومنان مهربان باشم و انسان ها را دوست بدارم *

با تو عهد می بندم که اخلاق نیکو داشته باشم و جامعه را با رفتارم ، سرشار از مهربانی گردانم ، آن گونه که مرا بدان فرمان دادی * عهد مرا بپذیر در فریاد رسی به بیچارگان و برآوردن آرزوی آرزومندان * با تو پیمان می بندم که به یاری حاجتمندان بشتابم آن گاه که در پی برآوردن نیاز خویشند * مبادا که مومنی را خوار و کوچک دانم و به سبب تنگدستی حقیرش شمارم * وای بر من اگر در این امر کوتاهی بورزم * عهد می بندم آنگاه که به نیکان و پارسایان امتت رسیدم در برابرشان فروتنی بورزم * دوستانتان را دوست بدارم و با آنان مهربانی پیشه کنم * پیمانم را بپذیر که پس از انجام واجبات شادی و شادساختن مومنان را سرلوحه رفتر خویش سازم و اندوه از دل آنان بزدایم و مبادا که به مومنی آزار رسانم و او را اندوهگین سازم*

مهربانی با پدر و مادر را هرگز از یاد نخواهم برد * گشاده رویی را به خانواده ام هدیه خواهم داد تا تو را خشنود سازم *با همسر و فرزندانم با مهر و عطوفتی که از تو آموخته ام رفتار خواهم کرد ، تا شیرینی ولایت ومحبت تو در جان آنان نشیند *

با تو عهد می بندم صله رحم را از یاد نبرم و رسیدگی به خویشاوندان را در زندگیم جاری سازم و مبادا که خویشاوندی را آزار رسانم و او را رنجور سازم * دوستی ام را با تو به وسیله دوستی و مهربانی با همسایگانم و پرهیز از آزار و اذیت آنان استوار خواهم ساخت *

پیمان می بندم که اگر عهد مهربانم را با کسی شکستم ، با هدیه ای دوباره آن را استوار سازم و هدیه دادن را از یاد نبرم تا کینه ها را از دل ها بزدایم*

یاریم کن هرگز سخنی ناشایست نگویم تا نیکی گفتار و بیانم ؛ نشانه ارادتم به تو باشد *

مهربان من ! عهد و پیمانم را بپذیر و استواریم بیاموز تا بر عهد خویش بمانم ؛ و با این عهد جاودان به پابوست بیایم و زیارتت را گواه این میثاق قرار دهم*

یادمان جشن های مردمی و بین المللی زیر سایه خورشید