جوان‌ها در محیط خودشان امر به معروف و نهی از منکر کنند. چرا این واجب در جامعه اسلامی هنوز اقامه نشده است؟
امر به معروف امر به کارهای خوب نگویید به من چه؟ او هم نمی‌تواند بگوید به تو چه؟ اگر هم گفت شما اعتنا نکنید.
وقتی می گوییم امر به معروف و نهی از منکر این بحث متبادر می‌شود که حالا جوانی با وضع نامناسبی در جامعه آمده است. ایننیست فقط!

گناهکار هم فقط بدحجاب نیست که برخی‌ها فقط چسبیده‌اند به بدحجابی. این است مفهوم حضور نیروهای مذهبی و مؤمن جامعه؟ بالاترین تخلف‌ها آن تخلف‌هایی است که جامعه و نظام را متزلزل می‌کند. گمراه کردن انسان‌های مؤمن، ناامید کردن مردم، مخالفت کردن با مقررات اسلام و پیاده شدن آن در جامعه، منکرات اخلاقی و سیاسی و … منکرات این‌هاست.

امربه معروف و نهی از منکر یک واجب است. این که یک نفر بگوید و ۱۰ نفر منتظر باشند این که نشد امر به معروف. در این زمینه خود مردم باید وارد شوند. دولت و قوه قضائیه موظف است از ناهی از منکر حمایت کنند اما مجری آن مردم هستند. کی می‌شود که همه مردم جامعه ناهی از منکر و آمر به معروف باشند؟ آن موقعی که همه کار داشته باشند به کارهای جامعه، همه معروف شناس و منکرشناس باشند. این به معنی نظارت و همکاری عمومی است. امر به معروف به این معناست.

امر به معروف و نهی از منکر حوزه‌های مختلفی دارد. مهم‌ترین حوزه نیز مسئولین هستند. مردم باید از مسئولین، کار خوب را بخواهند آن هم نه خواهش و تمنا بلکه باید از آن‌ها بخواهند.

مبادا کسانی باشند که اگر کسی امر به معروف و نهی از منکر کرد از او حمایت نکنند. خبرهایی به گوش من از گوشه و کنار کشور می‌رسد. هرجایی که من بدانم و احساس بکنم و خبر اطمینان بخشی پیدا کنم که آمر به معروف و ناهی از منکر مورد جفای خدای ناکرده مأمور و مسئولی قرارگرفته باشد؛ خودم وارد قضیه خواهم شد.

http://ahlolbait.com/article/1370