توجه ما به قرآن ما را وارد فضای موشکافانه‌ای از کلمه به کلمۀ قرآن می‌کند که الان نوع نگاهمان خیلی فاصله دارد. [برای ارتباط با قرآن مراحلی هست، اولین مرحله] تلاوتی است که ما می‌کنیم، بر فرضی که ملتزم باشیم؛ بر فرضی که «مِن البدو الی الختم» بخوانیم؛ بر فرضی که با توجه بخوانیم؛ بر فرضی که روزانه قابل توجه بخوانیم؛ مدام سر و ته آن را نزنیم، التزام و ایستادگی و ثبات قدم لازم است.

نفس حالتش این است که اگر زیاد گرفتید، به کمش راضی می‌شود. اگر گفتی که من باید روزی یک جزء، دو جزء بخوانم، نفس می گوید: حالا یک جزء دو جزء زیاد است، مثلاً نیم جزء، یک حزب… مدام آن را کم می‌کند و نفس را باید وا داشت به اعمال بیشتر و نظم بیشتر.

 مقدار تلاوت

گاهی سوال می‌شود چه مقدار قرآن بخوانیم؟ وظیفه افراد متفاوت است؛ ولی سزاوار است آن مقداری را شروع کنی که می‌توانی ادامه بدهی و بر آن مقدار بعد از مدتی افزون کنی و کسر نکنی.
قرآن را با توجه بخوانیم و به آن ملتزم بشویم. از شرّ شیطان و نفس، به خدا و به سوره‌های قرآن، آیات قرآن، رسول خدا و اهل بیت عصمت و طهارت پناه ببریم و به دامان ولایت این‌ها پناهنده شویم.
اگر این کارها را هم بکنیم، هنوز مراحلی برای درک بیشتر در پیش رو داریم. ولی یک آفتی که در این قسمت به کار ما می‌خورد این است که ثبات قدم در کارهایمان نداریم گاهی بین عبادات فاصله می افتد.
‌
 حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

‌ ‌