| « مثل بهار.... | باشد قرارمان، حرمِ شما..... » |
مثل دانه‌های انار
نوشته شده توسطكبري جعفري 17ام تیر, 1399
یک آیـه یـک نکتـــــه
مثل دانه‌های انار
دنده‌های اره را شما نگاه کنید چون کنار هم‌اند يک برشی دارند.
اگر همين دنده‌ها از هم فاصله داشتند يا يکی رويش آن طرف بود يکی رويش اين طرف کاری از پيش نمی‌برد.
ما آدم‌ها هم همين طور. به همين خاطر قرآن کريم بر در کنار هم بودن تاکيد دارد و از هم کناره گرفتن را نهی و نکوهش می‌کند حتی اگر اين کناره گيری به خاطر عبادت باشد که بالاتر از اين که نمی‌شود؟ طرف از جامعه فاصله بگيرد برود يک کنج عزلتی برای خودش داشته باشد سجاده نشين با وقاری باشد قرآن نهی می‌کند.
يکی از نکوهش‌هايی که در باب مسيحيت دارد همين است می‌فرماید رهبانيت اين انزوا اين گوشه گيری را خودشان ابداع کردند بدعت کردند من در آوردی است «مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ» (حديد/ ۲۷) ما ننوشتيم ما نگفتيم ما نخواستيم ما مقدر نکرديم خواست ما اين نبوده است
تعبيرش هم جالب است می‌فرمايد «مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ». عليهم يعنی به زيان آن هاست. رهبانيت، گوشه گيری و انزوا به زيان انسان است نه به سود انسان ولو برای عبادت باشد. هنر اين است که شما در کنار خانواده در کنار جامعه باشيد و آن وقت يک سير و سلوکی داشته باشيد.
حدید، ۲۷.
چه تعبیر وخوشمزه ای
ممنون از مطلب قشنگت
فرم در حال بارگذاری ...
