نهج البلاغه را اخ القرآن نامیده اند

این تعبیر اگرچه برآمده از ذوق دانشمندان است اما از جهات مختلف قابل توجه است:

1⃣: اولاً از آن جهت که برادر غالباً کمک کار و یاور تحت امر برادر بزرگتر است. موسای نبی وقتی مامور شد تا با فرعون گفتگو و در صورت لزوم مبارزه کند، از خداوند درخواست کرد که برادرم هارون را برای تقویت من همراه من بفرست.

 رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نیز از ابتدا تا انتهای رسالت خود، امیرالمومنین را برادر معرفی و خطاب می فرمودند و به لفظ وصی و خلیفه اکتفا نمی کردند.
خب! صفت برادری نهج البلاغه برای قرآن نیز می تواند مفهوم یاری قرآن برای درک صحیح، عمیق و متقن آن را داشته باشد؛ پس نهج البلاغه نه تنها در عرض قرآن و جایگزین قران نیست بلکه برادر کوچک قران است که در فهماندن مقصود قرآن و تحقق اهداف آن نقش بسزایی دارد.
قرآن، صامت است و باید کسی از جانب او نطق کند و علی علیه السلام قرآن ناطق است و نهج البلاغه عصاره شگفت انگیز آن نطق هاست.(#خطبه158)

2⃣:ثانیاً برادر با برادر از یک اصل و ریشه و خون و رگ و پی هستند

 بنابراین انس با نهج البلاغه انسان و جامعه را با همان اصول و ریشه های اعتقادی، اخلاقی و رفتاری آشنا و مانوس می کند که انس با قرآن می کند.

بنابراین توصیه به انس با نهج البلاغه نه تنها تعارض با انس با قرآن ندارد بلکه توصیه به فهم بهتر و دقیق تر و صحیح تر معارف مورد نظر قرآن است.
و صد البته هرگز نهج البلاغه خوانی ما را خواندن و تدبر از قرآن بی نیاز نمی کند.

3⃣:ثالثا از آنجا که غرض و مقصود قرآن کریم هدایت جامعه بشری به سمت سعادت جامع می باشد و جامعه برای رسیدن به سعادت چاره ای جز برخورداری از حکومت ندارد، نهج البلاغه تنها کتاب دست اول است که نگاه حکومتی یا حاکمیتی به دین و زندگی دارد.

پس بهترین شرح و تفسیر قرآن است.

 همانگونه رهبر معظم انقلاب حفظه الله به تعبیری و حضرت آیت الله جوادی آملی نیز با تعبیر مشابهی به این حقیقت تصریح فرموده اند.

حجت الاسلام مهدوی ارفع