« بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ »
  • تماس
« مراسم ختم روزانه!نهج البلاغه اخ القرآن »

مناجات صبحگاهی

نوشته شده توسطكبري جعفري 21ام خرداد, 1399

مناجات


﷽

مناجات صبحگاهی

ستايش خداوندی را سزاست که شَبَم را به صبح آورد، بی آن که مردہ يا بيمار باشم،

نه دردی بر رگ های تنم باقی گذارد، و نه به کیفر بدترين کردارم گرفتار کرد،

نه بی فرزند و خاندان ماندہ، و نه از دين خدا روی گردانم،

نه منکر پروردگار، نه ايمانم دگرگون، و نه عقلم آشفته و نه به عذاب امّت های گذشته گرفتارم.

در حالی صبح کردم که بندہ ای بی اختيار و بر نفس خود ستمکارم.

#نهج_البلاغه،خطبه215

 

کلیدواژه ها: اسرار عشق،عشق،توشه ی راه،خدا،مناجات،, تجلی شکر, وبلاگ کهف،نهج البلاغه

ارسال شده در مناجات, نهج البلاغه، کلام امیر

آراي كاربران براي اين مطلب
5 ستاره:
 
 (1)
4 ستاره:
 
 (0)
3 ستاره:
 
 (0)
2 ستاره:
 
 (0)
1 ستاره:
 
 (0)
1 رأی
ميانگين آراي اين مطلب:
5.0 stars
(5.0)
نظر از: تسنیم [عضو] 
5 stars

الهی و ربی من لی غیرک

1399/03/21 @ 09:33


فرم در حال بارگذاری ...