| « چرا حضرت علی (ع) از قاتلان فاطمه (س) انتقام نگرفتند؟ | نماز شهیدان » |
پلک های امام...
نوشته شده توسطكبري جعفري 21ام آذر, 1400
پلک های امام…
پلک های امام بر روی هم افتاده بود. زهر در گوشت و خون مولایم صادق (علیه السلام) اثر کرده و آثار بیماری در چهره شان کاملاً هویدا بود.
ناراحت و مضطرب کنار بستر امام چرخ می زدم. ناگهان امام چشم باز کردند. امیدی تازه در دلم جوانه زد. فرمودند: «همین حالا تمام خویشاوندان مرا نزد من حاضر کنید.»
چند دقیقه بعد همه کنار بستر امام سر تا پا منتظر بودند، نفس ها در سینه ها مانده و سکوت همه جا را پر کرده بود. چه شده است که امام همه را به پیش خود خوانده؟!!
بالاخره سکوت شکسته شد و امام لب از لب گشودند: «شفاعت ما هرگز نصیب آنان که به نماز کم توجهی می کنند نخواهد شد.» یک دفعه تمام وجود یخ کرد.
همه امیدم به شفاعت است، آن وقت اینگونه نماز می خوانم؛ بی حوصله، تند تند، خیلی وقت ها آخر وقت!
رسول نقی ئی ، دو رکعت قصه ؛ ص 13؛ برگرفته از بحارالانوار، ج 84، ص 261.
مرکز تخصصی نماز
فرم در حال بارگذاری ...
