زندگی به سبک نهج البلاغه

 درس چهارم: چگونه چشم بصیرتمان باز می شود؟

حتما شما هم بارها و بارها درباره چشم باطن و افرادی که می توانند باطن و سریرت افراد و اعمال را شهود کنند، چیزهایی شنیده اید.
فارغ از زشتی نیت و شخصیت کسانی که با نیت های پَست و نازل دنبال دستیابی به چنین قدرتی هستند تا برای خود وجهه و مرید و… کسب کنند. (کسانی که شاید در گام نخست هم غرض سویی نداشته اند ولی در ادامه با درک ظرفیت های محیرالعقول اطلاع از ماوراء و از سوی دیگر سادگی و جهل دیگران به مداخله در زندگی دیگران، کسب درآمد و… اقدام می کنند)

اصل روشن ضمیری و عبور از ظاهر ( ناسوت و مُلکِ عالَم) و دیدن باطن و ملکوت اشیاء نه تنها مُحال نیست بلّکه آنقدر مهم و لازم است که حضرت سجاد علیه السلام به خداوند ستارالعیوب و علامُ الغیوب عرضه می دارند :” *اللهم اَرِنی الاشیاءَ کما هِیَ"* خداوندا! همه چیز را آنگونه که اصل و حقیقت آن است به من نشان بده! ( صحیفه سجادیه)

همچنین قرآن کریم راز استقامت حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام در ۳۰ آزمون سخت و بزرگ توحید ( از رفتن در آتش تا سربریدن فرزند) را اینگونه افشا می نماید که ” *و کذلک نُری ابراهیمَ ملکوت السماوات و الارض و لیکون من الموقنین* ” و اینگونه ملکوت آسمانها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم و برای آنکه او از اهل یقین بشود. (انعام/ ۷۵)

اکنون سوال اصلی اینجاست: برای بازشدن چشم بصیرت و رویت ماوراء ، نهج البلاغه چه راهی را پیشنهاد می کند؟

پاسخ: صفای باطن

در خطبه ۴ حضرت خطاب به مردم بصره پس از جنگ جمل میفرمایند:” *من همواره منتظر حیله گری شما بودم و نشانه های فریب خوردگی را در شما می نگریستم. تظاهر به دین داری شما، پرده ای میان ما و شما کشید ولی صدق نیت و صفای باطن، درون شما را به من نشان می داد.*

پس مومن به امیرالمومنین بجای آنکه بدنبال افراد مدعی و علوم غریبه و راههای مشکوک و پرخطر برود، کافی است به اصلاح نفس و نیت بپردازد تا خداوند باطن افراد و افکار و اشیاء را هرجا نیاز باشد به او بنمایاند.

حمیدرضا مهدوی ارفع/نهضت جهانی نهج البلاغه خوانی