القصه؛ نهج البلاغه هم بردیم و از غربتش گفتیم. از کاربردی بودن و موثر بودنش در عالم گفتیم. از هدایت یافتگان کلام مولا گفتیم. از نسخه ای که درمان تمام دردها و پاسخ تمام سوالات بشر است…! اغراق می کنم؟! ای کاش اغراق بود!!! ما عمری از کتابی غافل بودیم که نسخه نه بلکه خود درمان بود. به قول بزرگی : کتاب اخلاق کتابی نیست که نسخه هدایت بدهد، کتابی است که هدایت کند. یعنی کلامی که فاعلیت داشته باشد. و کلام مولا از این دست است.

رفتیم در دل خانواده و مثل هرسال سراغ حافظ را گرفتند. همه سراغ حافظ را گرفتند اما هیچ کس نمیدانست که مولایمان حتی به فکر فصل سرما و شب یلدایمان هم بوده اند و سال ها پیش فرموده اند:

در آغاز سرما خود را بپوشانید ، و در پایانش آن را در یابید ، زیرا با بدن ها همان مى کند که با برگ درختان خواهد کرد : آغازش مى سوزاند ، و پایانش مى رویاند. (نهج البلاغه/حکمت128)

مثل هر سال کنار خانواده خوش بودیم.همه آداب و رسوم شب یلدا را گرامی داشتیم. (البته با رعایت اصول اقتصاد مقاومتی که خود مجالی مجزا می طلبد…!) چرا که حضرت امیرالمومنین(ع) فرموده اند: هماهنگی در اخلاق و رسوم مردم، ایمن ماندن از دشمنی و کینه های آنان است. (نهج البلاغه/حکمت401)

فال گرفتیم و همه گوش تیز کردند برای شنیدن فال هایشان اما این بار نه فقط فال حافظ! تفال زدیم به حکمت های نهج البلاغه. برای تک تک اعضای خانواده به حکمت ها تفال زدیم و همه لذت کلام حضرت امیر(ع)را چشیدند. یکی از شدت مطابقت نیت و حکمت باز شده تعجب می کرد. یکی به وجد می آمد از پاسخی که مولا به سوالش داده بود. یکی به فکر فرو می رفت و سراغ آدرس و شماره حکمت را می گرفت تا برود در خلوت خودش بارها و بارها بخواند و بنوشد این جام گوارا را…

خدایا!شکرت که محبت این خاندان محترم را در روح و جان ما نهادی…

خدایا! مباد روزی که دستمان از سفره وعظ و حکمت و کرامت اهل بیت(ع) کوتاه بماند...

التماس دعا