••• نامه ای از امام مهدی(عج) به شیخ مفید

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

••• گیر کار فرج کجاست؟

تا به حال با خودت فکر کرده ای که چرا امام زمان(عج) را ندیده ای؟ اگر می خواهی نظر امام زمان(عج) را بدانی، نامه زیر را بخوان:
••• نامه ای از امام مهدی(عج) به شیخ مفید.

«ای دوست مخلص! ای کسی که با ستمگران در راه ما مبارزه می کنی!

خداوند بزرگ، آن چنان که دوستان صالح ما را در گذشته یاری فرمود، شما را نیز با نصرت خود تأیید فرماید. ما با شما عهد می کنیم هر یک از برادران دینی شما که تقوا را سرمایه خویش قرار دهد، از فتنه های گمراه کننده در امان داریم و اگر کسی بر خلاف وظیفه رفتار کرده و از آنچه باید عمل کند بخل ورزد، مسلّماً در هر دو جهان خسران و زیان نصیبش خواهد شد.

اگر شیعیان ما -که خداوند آنها را به طاعت و بندگی خویش موفّق بدارد- در وفای به عهد و پیمان الهی اتّفاق و اتّحاد داشته و عهد و پیمان الهی را محترم می شمردند، سعادت دیدار ما به تأخیر نمی افتاد و زودتر از این به سعادت دیدار ما نائل می شدند.

آنچه موجب جدایی ما و دوستانمان گردیده و آنان را از دیدار ما محروم نموده است، عمل نکردن آنان به احکام الهی است.»

جمال یار ندارد نقاب و پرده ولی

تو خاک ره بنشان تا نظر توانی کرد

 طبرسی، احمد بن علی، «الإحتجاج»، ترجمه جعفری، تهران، اسلامیه، چاپ: اوّل، 1381،؛ ج 2، ص655.

قال علی(ع): «مداومه الذکر قوت الارواح و مفتاح الصلاح؛ مداومت بر ذکر، خوراک روح و کلید صلاح و پاکی است.»

و فرموده است: «اصل صلاح القلب، اشتغالُهُ بذکر الله: ریشه صلاح و پاکی دل، پرداختن آن به ذکر خداوند است. »

و فرموده است: «من عَمَرَ قلبَه بدوام الذکر حَسُنَت افعالُهُ فی السِّرِ و الجَهر؛ هرکه دل خویش را با یاد پیوسته خدا آباد کند، در نهان و آشکار نیک کردار شود. »

غررالحکم

شهیده مریم فرهانیان

واقعا مددکار بود . وقتی می رفت خونه شهدا و مثلا می دید مادر شهید نشسته کنار حوض و ظرف می شوره ،

اونم چادرش رو می زد به کمرش و می نشست کنار ش به ظرف شستن ، اصلا اهل این نبود که حالا چون مددکاره و از بنیاد اومده خودش رو بگیره ، حتی یه ذره تکبر تو خودش نبود . همیشه می گفت :

” مددکار واقعی کسی هست که بره سراغ مردم و تو درد و رنجشون شریک بشه . مثل یه روحانی که اگه بشینه تا مردم برن سراغش ، روحانی نیست.”

برگرفته از دختری کنار شط

اموری که وسیله نجات مؤمنین است

 از اموری که وسیله نجات مؤمنان، و باعث امیدواری گناهکاران است، شفاعت شافع روز قیامت، و عذر خواه گناهکاران امت، پیغمبر رؤف رحیم، و ائمه طاهرین - صلوات الله علیه و علیهم اجمعین - است، که چون عرصه قیامت بر پا شود خودو اهل بیت مطهر او دامن شفاعت برزنند، و کمر عذر خواهی نامه سیاهان امت را بر میان بندند، و عفو تقصیرات ایشان را از بارگاه احدیت مسئلت نمایند، و از خدا آمرزش ایشان را بطلبند. و چنانچه خداوند مهربان به آن برگزیده جهانیان وعده فرموده شفاعت او را قبول خواهد فرمود.

«و لسوف یعطیک ربک فترضی»

یعنی: «هر آینه زود باشد که پروردگار تو، این قدر به تو بخشش و عطا کند که تو راضی و خشنود شوی» . (1)

و در تفسیر این آیه رسیده است که: «محمد - صلی الله علیه و آله - راضی نخواهدشد که یک نفر از امت او در جهنم باشد» .(2)

و از حضرت رسول - صلی الله علیه و آله - مروی است که فرمودند:

«ادخرت شفاعتی لاهل الکبائر من امتی»

یعنی: «من شفاعت خود را ذخیره کرده ام از برای صاحبان گناه کبیره از امت خود» . (3)

و الحق این بشارتی است که چشم مؤمنان به آن روشن، و دل ایشان به آن شاد وخرم می شود.

ای گروه مؤمنان شادی کنید

همچو سرو و سوسن آزادی کنید

آری: چرا شادی نکنند و حال آنکه از برای ایشان چنین عذر خواهان هست.

چه غم دیوار امت را که باشد چون تو پشتیبان

چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتیبان

معراج السعاده

1.ضحی

2.مجمع البیان

3.بحارالانوار

امام على عليه ‏السلام :

وَ هُوَ خاتَمُ النَّبيّينَ، اَجْوَدُ النّاسِ كَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَى النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلْيَنُهُمْ عَريكَةً وَ اَكْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بديهَةً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ يَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛

او كه خاتم پيامبران بود، بخشنده‏ ترين، پرحوصله ‏ترين، راستگوترين، پايبندترين مردم به عهد و پيمان، نرم‏خوترين و خوش مصاحبت‏ترين مردم بود، هر كس بدون سابقه قبلى او را مى‏ ديد، هيبتش او را مى ‏گرفت و هر كس با او معاشرت مى ‏نمود و او را مى ‏شناخت دوستدارش مى‏ شد و هر كس مى‏ خواست او را تعريف كند، مى‏ گفت: نظير او را پيش از او و پس از او نديده ‏ام.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 16،