مساله وحدت امت اسلامی، از شاخص ترین مقوله ها در سیاست امیرمؤمنان علی علیه السلام است.

حضرت در سخت ترین شرایط با تحمل دردناک ترین حوادث، وحدت امت اسلامی را حفظ نمود و نگذاشت که نظام نو پای اسلام با اختلافات داخلی مسلمانان از هم فروپاشیده و مسلمین دچار تفرقه گردند چنان که در خطبه شقشقیه از رنجی که در این زمینه برده اند چنین یاد نموده اند:

«صبرت و فی العینی قذی و فی الحلق شجا»
پس صبرکردم در حالیکه گويا خار در چشم و استخوان درگلوی من مانده بود……..

این سیاست الهی امیرمؤمنان بود که حفظ مصالح اسلام و وحدت امت اسلامی را بر همه چیز مقدم می داشت.

▫️﴿بیانات مقام معظم رهبری بمناسبت هفته وحدت﴾

هفته وحدت ومیلاد پیامبر “صلی الله وعلیه واله و سلم” بر مسلمین جهان مبارک باد

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا دَاعِيَ اللَّهِ وَ رَبَّانِيَّ آيَاتِهِ…..

این بزرگوار داعی الله است ….
نام و یاد این بزرگوار داێما به ما یادآوری می کند که طلوع خورشید حق و عدل در پایان این شب ظلمانی قطعی است

ما مامور به انتظاریم…….

انتظار به معنای مترصد بودن است انتظار یعنی اماده باش…..

انسان مومن و منتظر کسی است که در حال اماده باش است باید اماده باشیم
و این انتظار مستلزم صلاح و عمل است
▫️﴿بیانات مقام معظم رهبری بمناسبت آغاز امامت حضرت ولی عصر عج﴾

روز نهم ربیع، روز عید امامت و ولایت و مهدویت و غدیر ثانی ، روز اکمال و اتمام امامت و ولایت مبارک باد

شب اول ماه ربیع الاول جان نثاري آقا و مولايمان اميرالمومنين علیه السلام و خوابیدن در بستر پیامبرﷺ بود

و نزول آیه ۲۰۷ سوره بقره درشأن مولا:

«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»

و از ميان مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏ فروشد، و خدا نسبت به [اين‏] بندگان مهربان است.

حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) به واقعه لیله المبیت در نامه­ ای که به معاويه در سال 36 هجرى نوشتند چنین اشاره کردند:

«خويشاوندان ما از قريش مى ‏خواستند پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) را بكشند و ريشه ما را در آورند و در اين راه انديشه‏ ها از سرگذراندند و هر چه خواستند نسبت به ما انجام دادند..» (#نهج_البلاغة، #نامه_9)

 گاهی برای خوشنودی خدا و در مسیر ولایتمداری باید از جان خویش گذشت….

 نامه امام رضا علیه السلام به حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در مورد شیعیان.

 بسم الله الرحمن الرحیم

یا عبدالعظیم!
1.أبلغْ عنّی أولیائی السلامَ وقل لهم: أن لا یجعلوا للشیطان على أنفسهم سبیلاً،
اى عبد العظيم! دوستانم را از جانب من سلام برسان و به آنان بگو كه: شيطان را به دل های خود راه ندهند

2.ومُرْهم بالصدق فی الحدیث وأداء الأمانة،
و ايشان را به راستگويى و امانتدارى سفارش كن.

3.ومُرْهم بالسکوت وترک الجدال فیما لا یَعْنیهم،
به آنان توصيه كن كه خاموشى گزينند و بحث و جدل در کارهای بیهوده را رها کنند.

4.وإقبالِ بعضهم على بعض والمُزاوَرة، فإنّ ذلک قربة إلیّ.
و به یکدیگر روی آورند، و به دیدار هم روند، زیرا این کارها سبب تقرّب و نزدیکی آنها به من می شود.

5.ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضاً، فإنّی آلیتُ على نفسی أنّه مَن فعل ذلک وأسخط ولیّاً من أولیائی دعوتُ الله لِیعذّبه فی الدنیا أشدّ العذاب، وکان فی الآخرة من الخاسرین.
و خود را مشغول ریختن آبروی یکدیگر نکنند، که من با خود عهد کرده ام، هرکس مرتکب چنین کاری شود و یکی از دوستانم را ناراحت و خشمگین سازد، از خداوند بخواهم که در دنيا سخت ترين عذاب را به او بچشاند، و چنین فردی در آخرت از زیانکاران خواهد بود!

6. وعرِّفْهم أنّ الله قد غفر لمحسنهم، وتجاوز عن مسیئهم، إلاّ مَن أشرک به أو آذى ولیّاً من أولیائی أو أضمر له سوءً،
و به دوستان ما آگاهی ده که خداوند، نیکو کارانِ آنان را مورد بخشایش خویش قرار می دهد و از بدکارانِ آنان می گذرد، مگر کسی که به او شرک ورزد و یا یکی از دوستان مرا آزار دهد، یا در دلش نسبت به وی قصد سوئی داشته باشد،

7.فإنّ الله لا یغفر له حتّى یرجع عنه، فإنْ رجع وإلاّ نُزع رُوح الإیمان عن قلبه، وخرج عن ولایتی، ولم یکن له نصیب فی ولایتنا، وأعوذ بالله من ذلک.
پس خداوند، او را نمی آمرزد تا آنکه از این نیّت بازگردد. پس اگر همچنان بر این نیّت بماند، خداوند روح ایمان را از قلبش می برد، و چنین فردی از ولایت و دوستی من خارج می شود
و از ولایت ما بهره ای نخواهد داشت،
و پناه بر خدا از چنین چیزی!

? اختصاص، شیخ مفید، صفحه 241