بشنویم و عمل کنیم

امام موسی کاظم علیه‌السلام می‌فرمایند:

اگر شیعیانم را زیر و رو کنم، جز ادعا چیزی دیگری ندارند و اگر آنان را آزمایش کنم سر از ارتداد درآورند و اگر ایشان را تصفیه نمایم از هزار نفر جز یک نفر خالص وبی غش نباشد و اگر غربالشان کنم با من جز خواص و نزدیکانم نمانند، فراوانند افرادی که برپشتی ها تکیه می زنند و می گویند: ما شیعه علی علیه‌السلام هستیم!!!

شیعه علی علیه السلام کسی است که کردارش گواه رفتارش باشد.

روضه کافی ج1 ص471

شهادت هفتمین پیشوای شیعیان حضرت امام موسی‌ کاظم علیه السلام بر همگان تسلیت باد.

برای ما خیلی ابهام هست که چه به سرمان می آید. بعد از مرگ، کجا می رویم؟ چه کار می کنیم؟
لذا می ترسیم؛ چون نمی دانیم آن طرف چه خبر است. اگر کوچک‌ترین لطمه به ما بخورد، آن را ضرر می پنداریم. در حالی که همیشه اینطور نیست.

گاهی یک فردی که ضرر مالی یا ضرری در زندگی به او وارد می‌شود، این ضرر باعث می‌شود که او در یک کار خیر وارد شود؛ مثلا حفظ قرآن را شروع می‌کند و بعد از چند سال، حافظ قرآن می‌شود. بعد از چند سال که نگاه می کند، می‌بیند فلان اتفاق، باعث شد که حافظ قرآن شود؛ لذا هیچ وقت به این اتفاق به دید یک ضرر نگاه نمی کند؛ چون بزرگ‌تر از آن نصیبش شده است که آن را نفع می‌بیند.

اگر انسان در محدوده وظایف خود، این حس را پیدا کرد و این‌گونه رشد کرد، آن وقت مانند جریان حضرت زینب علیهاالسلام می شود که فرمود:

ما رأیت الا جمیلا؛
ندیدم مگر زیبایی…

اتفاق هرقدر هم بزرگ باشد چون او رشد کرده، در این قضیه خسارت ندیده است، رضای خدا و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ را به دست آورده است، وفاداری خود را ثابت کرده است. همه این‌ها امتیاز است و در این وقت است که دنیا در نظر انسان، زیبا می‌شود.

منبع: حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

 یک غواصی کوتاه

زندگی‎ ما یک غواصی کوتاه است تا ته دریای وجود. هر دُرّ و گوهری که بخواهی آنجاست. موقعی که نطفه انسان منعقد می‎شود، مثل آن است که غواص داخل آب می‎پرد. وقتی می‎رسد به کف دریا و دُرّ و مروارید کف دریا را می‎بیند، همان پانزده سالگی و فصل بلوغ است و البته اول امتحان.

موقع مرگ، وقتی است که جمع کرده یا نکرده، دیگر باید برود بالا، روی دریا.
این بدن همچون قطعه سنگی است که به غواص وصل می‎کنند تا برود به زیر آب، بعد که رفت زیر آب این قطعه سنگ را از او جدا می‎کنند تا سریع بیاید بالا.

می‎گوییم: «انّاللّه و انا الیه راجعون»؛
یعنی: برگشت، قطعی است. کسی که از دنیا می رود، مثل غواصی است که به روی آب برگشته. نگاه کن ببین مروارید دارد یا نه؟ اگر مروارید همراهش بود جشن بگیر، اگر دست خالی بود، عزا بگیر.

آیت الله حائری شیرازی

با جامعه کبیره

خورشید ادعیه، گرم از نگاه تو، در لحظه های اُنس می تابید.

تو، پنجره های پر از نگاه را به سوی «زیارت جامعه کبیره» گشودی.

امروز، هر که در رثای تو بیشتر اشک بریزد، آسمان عشق را، بزرگی نور را، وسعت معنویت را بهتر دریافته است.

دستمال های خیس از جامعه کبیره، مأنوس چشم های سوگمندند. زائران بغض آلود آمده اند و در محضر عباراتی که آورده ای، خطاب به تو آن را اشک می ریزند.

جامعه کبیره، یادگاری است که کوچ خونرنگ امروز تو را تداعی می کند.

با جامعه کبیره، لحظه های گمراه، به سوی واژه های خوش طینت آفرینش هدایت شدند. امروز، غروبی غمگین در رگ های کلمات جامعه کبیره جریان دارد.

 خدا زیباترین شعرش را سروده است!
مصراع اول در خانه ی محمد و خدیجه علیهماالسلام چشم به جهان گشود،

و قافیه ی مصراع دوم وقتی ردیف خواهد شد
که آخرین فرزند فاطمه سلام الله علیها کنار کعبه ظهور کند!

این زیباترین شعر تمام تاریخ است…
زیباترین سروده ی خلقت! 

 ولادت حضرت مادر مبارک