هر کاری می کنم و هرچه فکر می کنم، باورم از دل شما نمی شود، که

رفته بودی آن روز و با آن هیبت برای نفرین.

از دل شما که رحمه للعالمینی، که دلسوز تری برای عالمین، در خودشان

باورم نمی شود که رفته بودی ، آن هم تنها نه! با نفست ، که عزیزتر است از

جانت … که خودت است … که مولاست؛

با دخترت … که زهرایت است … که ام ابیهایت است و؟؟؟ ترین و مهربان ترین

زنان عالم است؛ با حسن و حسین ات که ماندگار ترین است در تاریخ دلسوزیشان؛

که رفته بودی برای نفرین … !

اصلا از این جمع، از این خانواده باورم نمی شود.

من می گویم رفته بودید که همین ها را بگویید … به تاریخ!

رفته بودید تا مسیحیان نجران و همه ی آدم های تاریخ بدانند که مهربان تر از این

خانواده را خدا هیچ وقت و هیچ جای دیگری نیافریده.

که بدانند اگر در همه ی زمان ها و مکان ها دلی باشد برای کسی دلسوز تر از مادر، حتما دل شما و

خانواده ی شماست.

رفته بودید که بدانند اگر خدا می خواست لشگر داشته باشد حتما آن لشگر همین پنج نفر بودند.

رفته بودید که بدانند “راه” یعنی همین پنج نفر، هدایت یعنی وصل شدن به همین پنج نفر، رسیدن به

خدا یعنی خواستن از این پنج نفر.

رفته بودید که بدانند اگر روزی، نبودند این پنج تن، دنبال کسی بگردند که بیشتر از همه بوی این پنج

نفر را می دهد. دنبال کسی بگردند که از همین پنج نفر است.

رفته بودید که امروز ما بدانیم دنبال پسرتان بگردیم.

فاطمه صفری/خوانده شده از ماهنامه

هر که من مولای اویم این علی(علیه السلام) مولای اوست.

سلام مولای خوبی ها

یک قدم یعنی: خوشبختی ولایت شما و فرزندتانتان را با همه قسمت کنیم، نه فقط پوسترهایی مناسب با نام شما و کلام شما در آسانسور و درب خانه هایمان قرار می دهیم، بلکه پروفایل پیکچر و فضای استوری ها و استتوس هایمان هم رنگ کلام شما را خواهند گرفت.

این بار با تمام شوق به تمام مردمان از معجزه های بی شمار کلامتان در نهج البلاغه خواهیم گفت.

یک قدم تا غدیر

سلام مولای خوبی ها!

یاصاحب الزمان

گویی همین دیروز بود که با قدم های کوچک مان آمدیم و در روز میلادتان با شما همراه شدیم، حال رسیده ایم به غدیر؛ دوراهی تقدیر.
همان جایی که بسیاری راه را اشتباه رفتند، علیرغم صدای رسای پیامبر خوبی ها که در تاریخ طنین انداز است ؛ “هر که من مولای اویم ، این علی مولای اوست.”

مهربان پروردگارم!

ما تنها نیامده ایم که راه را گم کنیم ، با هادی زمانه ات همراه شده ایم. پس اینک قدم های ما، هرچند کوچک، وقف است برای امیرالمومنین علی علیه السلام، در راه او و برای او جهت هم پیمانی با فرزند او.

خدایا فرجش برسان.

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

 یک آیـه یـک نکتـــــه 


 محل شکوفا شدن انسان

 علت اینکه دستگاه امام حسين علیه السلام سرشار از رحمت الهی شده است و هر چه رحمت است در آن جا باريدن گرفته ….

چون دو حرم در آنجا وجود دارد که اذن دخول ندارد، تمام حرم‌ها امام‌ها، امام زاده‌ها حتی امام زاده‌های بين راهی هم اذن دخول دارند شما بخواهيد وارد شويد بايد اذن دخول بخوانيد جز حرم امام حسين علیه السلام و حرم حضرت عباس علیه السلام،

ورودش اجازه نمی‌خواهد چون آنجا دريای رحمت است.

چرا اين همه رحمت آن‌جا ساری و جاری شده؟ چون در تمام شرايط، عبد بودن خودشان را ثابت کرده؛ لذا دنيای آن‌جا يک دنيای صفا، رحمت و نور است.

ادامه دارد…
بقره، ۲۱.

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

یک آیـه یـک نکتـــــه 


 محل شکوفا شدن انسان

قرآن حواله گاه انسان را آستانه‌ی حق می‌داند

به همين خاطر می‌گويد شتابان به سوی خدا حرکت بکن، عبادت خدا را بکن« يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ» با عبادت است که شما سبز می‌شويد

عبادت يعني چه؟ عبادت به معنای پرستش نیست. عبادت در لغت عرب يک معنای خيلی لطيفی دارد يعنی هموار کردن جاده، يعنی صاف کردن مسير.

عرب‌ها به جاده‌ای که کوبيده شده باشد صاف شده باشد می‌گويند طريقٌ، مُعَبَّد يعنی راه صاف شده، راه هموار شده، راه کوبيده شده.

در عربستان اگر ديده باشيد در جاده‌ها پشت اين غلطک‌های جاده صاف کن نوشته عابد يعنی کوبنده يعنی صاف کننده. عبادت يعنی اين که جاده‌ی وجود خودت را برای خدا هموار کنيد برای خدا صاف کنيد تا خدا راحت بتواند وارد ذهن و زندگی و وجود شما شود دستورات الهی راحت بتوانند وارد شوند

ادامه دارد…
بقره، ۲۱.