روزها در بازار آهن کار می کرد و عصرها با موتور? با پولی که می گرفت گره بسیاری از دوستان و آشنایان به خصوص نیازمندان را باز می کرد? شهید محمد هادی ذوالفقاری  شهید ذوالفقاری یکی از مریدان و عاشقان پهلوان شهیدابراهیم هادی بود ارادت خاص محمد هادی به ابراهیم موجب شباهت اخلاقی و رفتاری ایشون به این شهید بزرگوار شده بود… رفاقت ، شهادت و درنهایت عاقبت بخیری با  شهادت… رفاقت باشهدا فقط به گذاشتن عکسشون رو پروفایل هامون ، خوندن و ردشدن از خاطراتشون نیست… رفاقت باشهدا یعنی:نگاه دوست شهیدت رو هرگز فراموش نکنی و به احترام نگاهش حتی سمت گناه نری رفاقت باشهدایعنی : شباهت مخلصانه و دلی باشهدا یعنی گمنام شدن و برای خدا کار کردن نه برای ظاهرسازی و دیده شدن… باخودت خلوت کن ببین رفاقتت بوی شهادت میده یانه !؟ اگه دلت و اعمالت شهدایی شد ، مطمئن باش توهم یک روز شهید میشی

 امام خمینی(ره):

شما خانم‌ها شرف مادرى دارید، که در این شرف از مردها جلو هستید؛ و مسئولیت تربیت بچه در دامن خودتان دارید.

اول مدرسه‏ اى که بچه دارد، دامن مادر است.

مادرِ خوب، بچه خوب تربیت مى ‏کند؛ و خداى نخواسته، اگر مادر منحرف باشد، بچه از همان توى دامن مادر، منحرف بیرون مى ‏آید. و چون بچه ‏ها آن علاقه‏ اى که به مادر دارند به هیچ‌کس ندارند، و در دامن مادر که هستند  تمام … آرزوهایى که دارند خلاصه مى‏ شود در مادر و همه‌چیز را در مادر مى‏ بینند، حرف مادر، خُلق مادر، عمل مادر، در بچه‏ ها اثر دارد. 

صحیفه امام؛ ج7؛ ص283

 رسالت مادری؛ اصلاح جامعه

امام خمینی (ره):  در مادرى‏ تان باید بچه‏ ها را تهذیب کنید؛ در معلمى ‏تان هم باید تهذیب کنید؛ یک افراد صحیح تحویل جامعه بدهید، یک جامعه را صحیح کنید.

و اگر خداى نخواسته عکس این معنا باشد، وِزر آنها هم به عهده شما مى ‏آید. همان‌طورى که هر کار خوبى که اینها بکنند- چون شما مبدأ این کار خوب بودید- براى شما هم خوبى دارد، اجر و ثواب دارد 

صحیفه امام؛ ج7؛ ص286

زنی از خاک، ‌از خورشید، از دریا،‌ قدیمی‌تر
زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی‌تر

زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی‌تر
زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی‌تر

که قبل از قصۀ ‌«قالوا بلی» این زن بلی گفته‌ست
نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته‌ست

ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه
به سوی جانمازش می‌رود سلانه سلانه

شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه
از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه

نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد
زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد

چه بنویسم از آن بی‌ابتدا، بی‌انتها، زهرا
ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا

شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا
چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا

خدا را ناگهان در جلوه‌ای دیگر نشان دادند
که خوبِ آفرینش را به زهرا ارمغان دادند

صدای کودکش آمد، تمام عرش جان دادند
ملائک یک به یک گهوارۀ او را تکان دادند

صدای گریه آمد، مادرم می‌سوخت در باران
برای کودک خود پیرُهن می‌دوخت در باران

وصیت کرد مادر، آسمان بی‌وقفه می‌بارید
حسینم هر کجا خُفته، قدم آرام بردارید!

تن او را به دست ابری از آغوش بسپارید
جهان تشنه‌ است، بالای سر او آب بگذارید

 السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِلْمِ النَّبِیِّینَ وَ مُسْتَوْدَعَ حِکَمِ الْوَصِیِّینَ…

در سوره یوسف آیه 30 درباره محبت زلیخا به حضرت یوسف علیه‌السلام آمده است؛ “قد شغفها حُبّاً” عشق یوسف زلیخا را شیفته کرده است. ما نه دل‌تنگ حضرت محبوب می‌شویم و نه شیفته او هستیم. یعنی کار ما به کجا می‌رسد؟! زلیخا عاقبت‌به‌خیر یوسفی شد، آیا ما عاقبت‌به‌خیر مهدوی می‌شویم؟!