سرّ اینکه می گوئیم «ذات فلانی را نمی توان تغییر داد» این است که:

تا هنگامیکه او محدود باشد خداوند به ناچار تابع ذات اوست.

 البته مراد از ناچاری خداوند در تبعیت، مجبور بودن خداوند نیست بلکه این سنت الهی است که هر مقداری که تشنه تشنه است برای او آب بفرستد

 مثلاً دریایی را تصور کنید که رودی از آن منشعب شده است.

دریا می خواهد خود را با تمام وسعت به رود عرضه کند اما چون رود قابلیت پذیرش دریای به آن وسعت را ندارد به اندازة ظرفیت خود پذیرای دریا می شود.

 دریا هم چون می بیند رود سعة وجودی پیدا نکرده و دریا نشده بر اساس همان ظرفیت در او آب جاری می کند.

 ملاحظه می‌فرمائید در اینجا هم چون قابل به اندازة کافی قابلیت پیدا نکرده، فاعل هم به اندازة قابل برای او ظاهر می شود.

شرح مراتب طهارت /استاد صمدی آملی

قرآن بالاترین مفسر حقیقت وجودی انسان است

قرآن کتاب تفسیر انسان است
خدا در قرآن ما را توضیح می دهد
خدا مفسری است که با قرآن به ما می خواهد بفهماند ما کیستیم

*از همین جا روشن می شود که چرا به تعبیر بعضی ها ، قرآن پراکنده حرف زده است

* ( چند آیه راجع به یک مطلب در ادامه چند آیه راجع به مطلب دیگری و … یا یک قسمت از داستان پیامبری در یک سوره ای و ادامه داستان در سوره دیگری و ..)

*علت آن است که ما پراکنده ایم و قرآن تفسیر ما است

*قرآن در مقام وحدت یکپارچه رمز است لذا قرآن غذای اهل وحدت است ولی فرقان غذای پراکنده ها است

*لذا یک وقت یونسی مشربیم ( می خواهیم از ظلمات به در آییم )

 ذکرمان لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین باید باشد

* یک وقت ایوبی مشربیم ذکرمان رب انی مسنی الضر و انت ارحم الراحمین باید باشد با این کلمات بین ما و نظام هستی وفق برقرار می شود

منبع: استاد صمدی آملی

حضرت علی (ع) در فرمایشی مهم گناهان را به سه دسته کلی تقسیم کرده‌اند:

گناهان سه دسته‌ هستند:

1.گناهانی که بخشیده می‌شوند

2.گناهانی که بخشینده نمی‌شوند

3.گناهانی‌ که‌ برای‌ مرتکبین‌ آنها، هم‌ امید عفو داریم‌ و هم‌ نگران‌ عذاب‌ هستیم‌.

امّا گناه‌ مغفور، گناهی‌ است‌ که‌ خداوند بر اثر آن‌ بنده‌اش‌ را در دنیا عذاب‌ داده‌ است‌؛ و خداوند بزرگوارتر است‌ از آنکه‌ بندۀ‌ خود را دوبار عذاب‌ کند.

و امّا گناه‌ غیر مغفور، ستمی‌ است‌ که‌ بندگان‌ خدا بعضی‌ به‌ بعض‌ دگر می‌نمایند. خداوند‌ چون‌ برای‌ خلائق‌ ظاهر شود سوگندی‌ بزرگ‌ بر خویشتن‌ یاد کرده‌ است‌ و گفته‌ است‌: خداوند برای‌ بندگانش‌ قصاص‌ میکند، و حقّ بعضی‌ را از بعضی‌ دیگر می‌ستاند؛ بطوریکه‌ برای‌ هیچ‌ بنده‌ای‌ در نزد دیگری‌ تظلّم‌ و دادخواهی‌ باقی‌ نماند. و سپس‌ همه‌ را به‌ معرض‌ حساب‌ گسیل‌ می‌نماید

و اما گناه دسته سوم گناهی است که خدا آنرا بر مخلوقات پوشانده و به او توفیق توبه داده است و او از یک طرف از گناهش می‌ترسد و از طرف دیگر به رحمت خدایش امیدوار است، و حال ما هم اینچنین است که هم امید به رحمت خدا داریم و هم از عذاب او میترسیم

منبع: اصول الکافی، ج2، ص: 443

جارو نکن عزیز من این خانه را به زور
بر دامنت نگیر دو دردانه را به زور

بگذار موی دخترمان را چنان که هست
دستت نگیر فاطمه جان شانه را به زور

بنشین کنار بی کسی ام چون نمی شود
آباد کرد خانه ی ویرانه را به زور

پژمرده ای و از همه ی اسم های تو
یادآور است روی تو “ریحانه” را به زور

مردی که کنده بود در قلعه را ز جا
وا میکند پس از تو در خانه را به زور

ساقی پر است جام نفس بعد فاطمه
دیگر نزن تعارف پیمانه را به زور

*حسین زحمتکش