فصل رویش، انتخابات تاریخی 

 خدا رحمت کند آقای مشکینی را؛
یکبار قبل از انتخاباتی در خطبه هایش انتخابات را تشبیه می کرد به کربلا و می فرمود:

صحنه انتخابات صحنه کربلا است.

کسی که در انتخابات شرکت نمی کند گویا دارد یزید را یاری می کند.
کسی که در انتخابات شرکت می کند ولی رای سفید می دهد انگار در کربلا است ولی تیر به سوی هدف خاصی نمی اندازد.
کسی که به غیر صالح رأی می دهد گویا دارد علیه امام حسین شمشیر می زند.
کسی که می گردد و اصلح را انتخاب می کند گویا دارد از امام حسین دفاع می کند.

رأی مسئولیت آور است. با دقت و بصیرت رأی دهیم.

از آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی سوال کردند :

آقا! چطور می شود یک عده در ماه مبارک رمضان از این ماه خسته می شوند و منتظرند زود تمام شود، اما یک عده به آن عشق می‌ ورزند؟

فرمودند: برای اینکه آنها در ماه رَجَب المُرَجَّب از گناه پاک نشده‌اند!!

اَسْتَغْفِرُ اللّه ذَالْجَلالِ وَ الْاِکْرامِ مِنْ جَمیعِ الذُّنُوبِ و الْآثام

مفهوم ذکر صلوات 

 علّامه سيّد محمّد حسين طباطبايى رحمه الله: معناى جامع كلمه «صلوات» آن گونه كه از موارد كاربرد آن استفاده مى‏شود، انعطاف است. پس اين معنا برحسب اختلاف مواردى كه به آن نسبت داده مى‏ شود، فرق مى‏ كند.

 به همين جهت گفته شده است: «صلاة» از جانب خدا به معناى رحمت است، و از جانب فرشتگان به معناى طلب آمرزش و از جانب مردم به معناى دعا كردن؛

 ليكن صلاتى كه در قرآن به خدا نسبت داده شده، به معناى رحمت خاص بر مؤمنان است كه سعادت آخرت و رستگارى ابدى، بر آن مترتّب است.(اللهم الرزقنا)

 به همين جهت، خداوند در تعليل صلوات فرستادن خود بر آنان می‏فرمايد: «لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ؛ (احزاب: آيه 43)

تا شما را از تاريكى‏ها به سوى روشنايى ببرد و خدا نسبت به مؤمنان مهربان است».

 الميزان فى تفسير القرآن: ج 16، ص 329.

 ذکر شریف صلوات در مقدمات نماز مثل اذان و مقارنات نماز مثل رکوع و سجده قنوت و تشهد و تعقیبات مشترکه همه نماز ها گفته می‌شود به طوری که نماز با ذکر صلوات قرین شده است.

پلک های امام…

 پلک های امام بر روی هم افتاده بود. زهر در گوشت و خون مولایم صادق (علیه السلام) اثر کرده و آثار بیماری در چهره شان کاملاً هویدا بود.

 ناراحت و مضطرب کنار بستر امام چرخ می زدم. ناگهان امام چشم باز کردند. امیدی تازه در دلم جوانه زد. فرمودند: «همین حالا تمام خویشاوندان مرا نزد من حاضر کنید.»

 چند دقیقه بعد همه کنار بستر امام سر تا پا منتظر بودند، نفس ها در سینه ها مانده و سکوت همه جا را پر کرده بود. چه شده است که امام همه را به پیش خود خوانده؟!!

 بالاخره سکوت شکسته شد و امام لب از لب گشودند: «شفاعت ما هرگز نصیب آنان که به نماز کم توجهی می کنند نخواهد شد.» یک دفعه تمام وجود یخ کرد.

 همه امیدم به شفاعت است، آن وقت اینگونه نماز می خوانم؛ بی حوصله، تند تند، خیلی وقت ها آخر وقت!

رسول نقی ئی ، دو رکعت قصه ؛ ص 13؛ برگرفته از بحارالانوار، ج 84، ص 261.

مرکز تخصصی نماز