نامیدن امام هشتم(ع) به نام رضا(ع) چند دلیل دارد که نخستین علت آن است که ایشان در آسمان مورد رضایت خداوند و در زمین مورد رضایت خاتم پیامبران (ص) و امامان معصوم (ع) بودند.

نام اصلی امام هشتم (ع) “علی” است اما ایشان به نام “رضا” شهرت پیدا کرده اند و تمامی علاقمندان به خاندان اهل بیت (ع) این حضرت را امام رضا(ع)می نامند.

نامیدن امام هشتم(ع) به نام رضا(ع) چند دلیل دارد که نخستین علت آن است که ایشان در آسمان مورد رضایت خداوند و در زمین مورد رضایت خاتم پیامبران (ص) و امامان معصوم (ع) بودند.

یکی دیگر از دلایل شهرت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به نام “رضا” این است که تمامی افراد و حتی مخالفان، ایشان را پسندیدند و آن حضرت مورد رضایت همگان بودند.

امام رضا(ع) همواه راضی به رضای پروردگار و از این خصلت ارزشمند به طور کامل برخوردار بودند. راضی بودن به رضای خدا در این امام بزرگوار در حالی اتفاق افتاد که بندگان معمولی در بسیاری از شرایط، ناراضی هستند و خدا را بابت نعمت های بیشماری که به آن ها عطا کرده است، شکر نمی کنند.

برخی به اشتباه دلیل نامیدن امام هشتم(ع) به نام “رضا” را ناشی از رضایتمندی ایشان از ولایتعهدی برای مأمون عنوان کرده اند در حالی که امام جواد (ع) این موضوع را رد کرده اند و به صراحت از موضوع رضایت پروردگار و معصومان (ع) از این حضرت به عنوان دلیل نامیدن ایشان به نام “رضا” سخن گفته اند.

امام نهم(ع) همچنین به این موضوع اشاره کرده اند همانگونه که دوستان امام رضا (ع) از ایشان رضایت داشتند، دشمنانشان هم از ایشان راضی بودند و این نکته به خوبی روشن می کند که این امام بزرگوار با اخلاق و منش جذاب خود، انسان ها را با کشش زیادی به سوی خود جلب می کردند.

امام هشتم (ع) همچنین لقب های دیگری مانند “رضا"، ” صابر"، ” رضی” و ” وفی” داشتند، اما در میان این لقب ها، “رضا” از سایر آنها مشهورتر است.

با توجه به اینکه بسیاری از مومنان به دلیل علاقه ویژه به امام هشتم (ع) نام فرزند خود را “رضا” می گذارند، بهتر است به ابعاد شخصیتی و رفتاری این حضرت نیز توجهی ویژه داشته باشند و در امور مربوط به اخلاق و رفتار نیز همواره ایشان را الگوی خود قرار بدهند و از ایشان پیروی کنند.

منبع:سایت حوزه به نقل از میزان

آیت‌الله احمدی فقیه یزدی : به دلیل جایگاه والای معنوی که حضرت معصومه(س) نزد خداوند دارند، ایشان یکی از کسانی خواهند بود که در قیامت مؤمنان گناهکار را شفاعت می‌کنند.

آیت‌الله محمد حسین احمدی فقیه یزدی، استاد حوزه و دانشگاه در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: خداوند در آیه 70 سوره اسراء می فرمایند «به یقین فرزندان آدم را کرامت دادیم، و آنان را در خشکی و دریا [بر مرکب هایی که در اختیارشان گذاشتیم] سوار کردیم، و به آنان از نعمت های پاکیزه روزی بخشیدیم، وآنان را بر بسیاری از آفریده های خود برتری کامل دادیم.»

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: این آیه شریفه مقام والای انسان را نشان می دهد، جایگاهی که هیچ موجودی به جز انسان ندارد و نمی تواند به آن دست پیدا کند.

وی افزود: کرامتی که خداوند به همه انسان ها داده است، ظرفیتی برای رشد فکری و روحی است. اگر انسان ها کارهایی را انجام دهند که متناسب با فطرت انسانی باشد، به این کرامت تکامل می بخشند و اگر در مسیر عکس حرکت کنند و تنها پاسخ گوی غرایزشان باشند، به جایگاهی می رسند که به تعبیر قرآن از چهارپایان بدتر می شوند.

احمدی فقیه یزدی اظهار داشت: خداوند در آیه 179 سوره اعراف می فرمایند «در حقيقت بسيارى از جنيان و آدميان را براى دوزخ آفريده‏ ايم [چرا كه] دلهايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمى كنند و چشمانى دارند كه با آنها نمى ‏بينند و گوشهايى دارند كه با آنها نمى ‏شنوند. آنان همانند چهارپايان بلكه گمراه‏ ترند [آرى] آنها همان غافل ‏ماندگانند.»

این کارشناس مسائل مذهبی ادامه داد: انسان هایی که در مسیر عبودیت حرکت می کنند و روحشان را کامل می کنند، صاحب جایگاه ویژه ای می شوند. حضرت معصومه(س) از جمله انسان هایی هستند که به آن جایگاه رسیدند و به دلیل وضوح این ویژگی حضرت(س)، لقب کریمه اهل بیت کم کم بر سر زبان ها افتاد.

وی افزود: البته لقب کریمه اهل بیت مختص حضرت معصومه(س) نیست، چرا که به حضرت زینب(س) هم این لقب را داده بودند. حضرت زهرا(س) نیز کریمه اهل بیت بودند، اما این ویژگی ایشان در اجتماع بارز نبود. اینکه از چه زمانی این لقب بر سر زبان ها افتاد دقیق مشخص نیست اما آنچه اهمیت دارد؛ بروز این ویژگی مهم در بانوان معصوم و تجلی آن میان مردم است.

احمدی فقیه یزدی خاطرنشان کرد: به دلیل جایگاه والای معنوی که حضرت معصومه(س) نزد خداوند دارند، ایشان یکی از کسانی خواهند بود که در قیامت مؤمنان گناهکار را شفاعت می‌کنند.

http://baztabnews24.ir

یا حسین

نغمه ام پر شور اما ، بیقرارم ،یاحسین
طاقتی در چنته ی صبرم، ندارم یاحسین

خسته ام من خسته از رنجِ فراقِ کربلا
با همین تاب وتوانم زیر بارم یاحسین

از سر دلتنگی خود پای صحبتهای دل
می نشینم، سربه زانو می گذارم یاحسین

همت شب زنده داریهای من بیهوده است
دل به دست ِروزِ قسمت می سپارم یاحسین

گویمت سیراب حاجت هستم ودارم عطش
پیش سقای حرم گیرست کارم یاحسین

از همین حالا حسابش را بکن تا اربعین
با چه شوقی لحظه ها را میشمارم …یا حسین

علی صادق

نیمه شعبان، سالروز ولادت امام زمان (عج) است. روزی که در ذهن همه شیعیان به عنوان یکی از بزرگ ترین روزها ثبت شده است. در این روز مردم دسته دسته در جشن ها و میهمانی ها و مراسم هایی که به این مناسبت در سطح کشور برگزار می شود شرکت می کنند.

مسجد مقدس جمکران هم در این روز میزبان سیل خروشان مردم علاقه مند به امام زمان (عج) است که دسته دسته به این مسجد می آیند و دوش به دوش هم برای ظهور امام دعا می کنند.

یکی از گروه هایی که همیشه در برگزاری جشن های نیمه شعبان از دیگران پیشی می گیرد، گروه کودکان و نوجوانان ایران است. آن ها همیشه در این روزها، فعالیت زیادی برای بهتر برگزار شدن این مراسم انجام میدهند.

کار آماده سازی جشن های نیمه شعبان اگر برای همه از دو سه روز مانده به جشن آغاز شود، اما برای بچه ها از یک یا دو هفته زودتر آغاز می شود. آذین بندی خیابان ها، کوچه ها و سردر مغازه ها و خانه از اولین کارهایی است که نوجوانان در این روزها به آن مشغولند.

یکی از کارهای دیگری که از گذشته در مراسم های نیمه شعبان بچه ها، رونق داشت، مراسم چراغانی و ساختن مجسمه های جورواجور و بعضی وقت ها هم عجیب و غریب بود. ساختن، شیر، پلنگ، بز، سوسمار، اژدها و خیلی چیزهای دیگر از جلمه کارهایی بود که بچه ها برای بهتر کردن مراسم چراغانی شان انجام می دادند.

یکی دیگر از کارهایی که خیلی وقت ها بچه ها را در کوچه و بازار مشغول به انجام دادن آن می بینیم، جمع آوری کمک برای تهیه هزینه های برگزاری چراغانی و مراسم های ویژه روز ولادت امام زمان (عج) است.

ادامه »

در دنیای پر هیاهوی امروزی که تنوع و گوناگونی به اوج خود رسیده است، سبک زندگی هم از این قاعده استثنا نبوده و از تنوع و فراوانی برخوردار است. سبک های زندگی بر اساس شرایط فرهنگی، موقعیت جغرافیایی، سلیقه، اعتقادات و …. متغیر می شود و شکل‌های بسیار متفاوتی را به خود می‌گیرد که با وجود ارتباطات رسانه‌ای و شکل‌گیری دهکده جهانی بسیاری از این سبک ها را حتی می‌توان در نزدیکی محل زندگی خود به وفور مشاهده کرد.

معیار سبک زندگی 

اما نکته قابل توجه این است که در میان این همه تنوع، کدام سبک از زندگی را باید انتخاب کرد؟ سبک زندگی مدرن؟ سبک زندگی ایرانی؟ سبک زندگی غربی؟ سبک زندگی صوفیانه؟ یا…. کدامیک؟ 

من به عنوان یک مسلمان و یک فرد ایمانی باید ملاک و معیار را در میان متون و آموزه های دینی خود جست و جو کنم. زمانی که به قرآنِ عظیم الشان مراجعه می‌کنم می بینم که قرآن به صراحتِ تمام می فرماید: «هدف از خلقت و آفرینش جن و انس، بندگی است»(ذاریات:56) پیامی که از این آیه دریافت می‌شود این است که هر چه انسان بیشتر خود را در مسیر بندگی قرار دهد، به هدف خلقت نزدیکتر شده است. لذا باید سبکی از زندگی را انتخاب کند، که بندگی خدا در آن اولویت داشته باشد. و چنین سبکی را فقط و فقط در زندگی ائمه اطهار می‌توان یافت که الگو و تجسم بندگی در آن امام سجاد علیه السلام است.

بندگی، فصل الخطاب زندگی امام سجاد علیه السلام 

امام باقر (علیه السلام) می فرماید: پدرم هرگز یاد نکرد نعمتی را، مگر آن که برای شکر آن نعمت به سجده افتاد، و آیه‌ای از کتاب خدا که در آن سجده باشد را نخواند ، مگر آن که سجده می‌کرد، و هرگاه حق تعالی از او بدی دفع می‌کرد که از آن در بیم بود، یا مکرِ مکر کننده‌ای را از او می‌گردانید، سجده می‌کرد و هرگاه توفیق می‌یافت که میان دو نفر را اصلاح کند، برای شکر آن سجده می‌کرد و اثر سجده در جمیع مواضع سجود آن حضرت بود و به این سبب آن حضرت را «سجّاد» می گفتند.(منتهی الآمال، ج2) این روایت گویای این نکته است که بندگی در طول زندگی، فصل الخطاب است و همه امور باید به آن پایان پذیرد. به همین دلیل است که لحظه‌ای از شکرگزاری غفلت نمی کند و کارها را با آن زینت می بخشد.  

ادامه »