پرچم ” زن زندگی آزادی “

در دستان پیامبری است که ۱۵ قرن پیش در زمانی که تولد دختر ، ننگِ پدر محسوب می‌شد و دخترانِ شیرین سخن ، زنده زنده در گور می‌شدند؛ بالاترین ارزش‌ها را برای زن به ارمغان آورد و زندگی + عظمت + نجابت ، هدیه‌ی دستانِ سخاوتمندِ او به دختران بود .

پیامبری که وقتی خداوند به او دختری عطا کرد ؛ بشارت ولادتش انّا اعطیناکَ الکوثر بود .

پیامبری که وقتی در بسیاری از سرزمین‌ها و تمدن‌ها ، زن جایگاهی معادل اشیاء یا حیوانات داشت ، دست دخترش را می‌بوسید ؛ سال‌ها بعد از وفات همسرش به یاد او اشک می‌ریخت ، و علامت بزرگواری و کرامت مردان را ، برخورد کریمانه آنان با زنان اعلام کرد .

پیامبری که زن را از اسارتِ رسومات جاهلی و اندیشه‌های پستِ دنیایی آزاد کرد و حضور موثرِ عفیفانه و قدرتمندانه همراه با عشق و عاطفه را سهم او در جامعه قرار داد.

پیامبری که برای مردان ، مهربانی و مدارا با همسر و خانواده را هم ردیف ایمان به خداوند برشمرد .

پیامبری که فرمود “بهترین شما کسی است که خیرش به زنان و دختران بیش تر برسد .”

پیامبرِ عشق و محبت که چتر مهربانی‌اش بیش از مردان و‌پیش از مردان ؛ بر سر دختران و زنان گسترده بود ♥️

 جنایت‌کاران روسیاه که هر ظلمی را در حق زن روا داشته و همچون یک ابزار ، از وجود ریحانه او بهره می برند و تنها به فکر منافع پست مادی خود هستند و فریب‌کارانه دستانِ آهنین و سوء استفاده گر خود را در پس پرده‌ی مخملینِ شعارهای زیبا و جذّاب پنهان می کنند ، هرگز اجازه ندارند عَلَم دفاع از زن و زندگی و آزادی او را بلند کنند 

 آی ! انسان‌ها !

زن ، زندگی ، آزادی این‌جاست 

در مکتب حیات بخش اسلام

در رفتار زیبای پیام آور اسلام

در سبک زندگی تربیت شدگانِ مکتب اسلام 

راه را گم نکنید نور این جاست 

سرگردان وادی ظلمت نشوید 

نهضت جهانی نهج البلاغه خوانی 

برای ما خیلی ابهام هست که چه به سرمان می آید. بعد از مرگ، کجا می رویم؟ چه کار می کنیم؟
لذا می ترسیم؛ چون نمی دانیم آن طرف چه خبر است. اگر کوچک‌ترین لطمه به ما بخورد، آن را ضرر می پنداریم. در حالی که همیشه اینطور نیست.

گاهی یک فردی که ضرر مالی یا ضرری در زندگی به او وارد می‌شود، این ضرر باعث می‌شود که او در یک کار خیر وارد شود؛ مثلا حفظ قرآن را شروع می‌کند و بعد از چند سال، حافظ قرآن می‌شود. بعد از چند سال که نگاه می کند، می‌بیند فلان اتفاق، باعث شد که حافظ قرآن شود؛ لذا هیچ وقت به این اتفاق به دید یک ضرر نگاه نمی کند؛ چون بزرگ‌تر از آن نصیبش شده است که آن را نفع می‌بیند.

اگر انسان در محدوده وظایف خود، این حس را پیدا کرد و این‌گونه رشد کرد، آن وقت مانند جریان حضرت زینب علیهاالسلام می شود که فرمود:

ما رأیت الا جمیلا؛
ندیدم مگر زیبایی…

اتفاق هرقدر هم بزرگ باشد چون او رشد کرده، در این قضیه خسارت ندیده است، رضای خدا و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ را به دست آورده است، وفاداری خود را ثابت کرده است. همه این‌ها امتیاز است و در این وقت است که دنیا در نظر انسان، زیبا می‌شود.

منبع: حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری