آنچه از دستورات سلوکی در لسان عرفای شامخ الهی جاری می شود همگی برگرفته از متن آیات و روایات است. یکی از این دستورات سجدۀ طولانی و مداومت بر قرائت سورۀ مبارکۀ قدر است که آثار آن را در یادداشت پیش روی می خوانیم

عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه در کتاب روح مجرد می فرمایند: ما در اینجا به ذکر یک دستور از کتاب «أسرار الصّلوة» وى، طبع سنگى، ص 46 اکتفا مى ‏نمائیم؛ می فرماید

من از بعضى أجلّاء مشایخ خودم که همانند او حکیم عارفى، و معلّم حاذقى را در راه خیر، و طبیب کاملى را ندیده‏ ام پرسیدم: کدامیک از أعمال جوارح را که شما تجربه نموده‏ اید اثرش در قلب بیشتر است؟!

فرمود: سجدۀ طویله در هر روزى که آنرا ادامه دهد، و طول بدهد جدّاً تا اینکه یکساعت و یا سه ربع ساعت به طول انجامد و در آن بگوید: لَآ إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَنَکَ إِنِّى کُنتُ مِنَ الظَّلِمِینَ. «هیچ معبودى نیست جز تو اى خداوند! تو پاکى و منزّه و مقدّس مى‏باشى! من هستم که رویّه و دأبم این بوده است که از ستمگران بوده ‏ام.» بطوریکه نفس خود را گرفتار و محبوس در حبس عالم طبیعت مشاهده نماید و مقیَّد و مغلول به قیدها و غلهاى اخلاق رذیله بنگرد، و خداوند را تنزیه کند که: تو این کار را از روى ظلم و ستم به من ننمودى! و من بودم که به نفس خودم ستم نمودم و آنرا در این مهلکه عظیمه وارد ساختم.

 ودیگر خواندن سوره قدر را در شبهاى جمعه و عصرهاى جمعه یکصد بار.

مرحوم استاد قُدّس سرّه می فرمود: من در میان أعمال مستحبّه عملى را نیافته ‏ام که مانند این سه چیز مؤثّر باشد. و در روایات مطالبى وارد است که حاصلش این است: در روز جمعه صد نفحه یا صد رحمت نازل مى‏شود، نود و نه تاى آن براى کسى است که سوره قدر را در عصر جمعه یکصد بار قرائت کند، و براى او همچنین نصیبى در آن یک نفحه و یا یک رحمت دیگر نیز هست. (روح مجرد، ص: 285)

منبع: goharemaerefat.ir