شرح حکمت88

 دو راه امان از عذاب خدا

 امیرالمؤمنین (عليه‌السلام) در حکمت ۸۸ نهج‌البلاغه می‌فرمایند:

 ” دو مایهٔ امان از عذاب الهی در بین امّت بود که یکی از دست ما رفت و دیگری باقی است؛ اما امانی که از دست ما رفت، وجود نازنین پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود که خداوند در قرآن فرمود: مادامی که تو در میان این امّت هستی، خدا آنها را عذاب نخواهد کرد. و دومی که در بین ما همچنان هست ، استغفار است که خدا فرمود: مادامی که این ها اهل استغفار باشند عذابشان نمی‌کنم. “

خوب ” استغفار ” مسأله خیلی مهمی است که از نگاه حضرت علی (علیه‌السلام)، علاوه بر پاک کردن گناهان، راه نزول برکات مادی و معنوی به زندگی بشریت را باز می کند؛

در بند دوم از خطبه ۱۴۳ می‌خوانیم:
” خداوند بندگان خود را که گناهکارند، با کمبود میوه ها و جلوگیری از نزول برکات و بستن در گنج های خیرات آزمایش می‌کند؛ برای آنکه توبه کننده ای بازگردد و گناهکاری دل از معصیت بکند و پند گیرنده ای پند گیرد و باز ایستاننده ای راه نافرمانی را بر خود ببندد. همانا خداوند استغفار و آمرزش خواستن را وسیلهٔ دائمی فرو ریختن روزی و موجب رحمت آفریدگان قرار داد. (سپس حضرت، به این آیه قرآن کریم استناد می‌کنند که:) «اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا » ؛ از پروردگار خود آمرزش بخواهید که آمرزنده است . “
( بعد در ادامه آیه خداوند می فرماید) : ” برکات خود را از آسمان برای شما فرو می‌بارد و با بخشش اموال فراوان و فرزندان، شما را یاری می‌دهد و باغستان ها و نهرهای پر آب در اختیار شما قرار می‌دهد. “

 بنابراین ” استغفار ” علاوه بر اینکه گناه زدایی می‌کند، موانع نزول برکات آسمانی و زمینی را هم برطرف می‌کند.

حجت الاسلام مهدوی ارفع