خداوند در قرآن چه چینش دقیقی کرده است! این سیر پر‌نشیب و فرازی که برای حضرت موسی علیه‌السلام بیان می‌کند برای این است که او را به نقطه‌ای برساند که بگوید:

ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقالَ رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیر؛[۱]

سپس رو به سوى سایه آورد و عرض کرد: پروردگارا! هر خیری بر من فرستى، من به آن نیازمندم.

من گرسنه غذایی هستم که تو به من بدهی. نمی‌گوید که چه غذایی به من بده. یک وقت یک نفر چلوکباب دوست دارد؛ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: «من چلوکباب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم». نفر دیگر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: «خدایا! تو آن‌قدر خوبی که همیشه غذاهای خوب به بندگانت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهی، همیشه چلوکباب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهی». این هم مرحله بالایی نیست.

این بالا است که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرماید: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیر». چون خدای متعال، معدن و مرکز خیر است؛ یعنی غیر از خیر، از خدای متعال صادر نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: من بیمار همان عشوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای هستم که تو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیی. گرسنه همان غذایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام که تو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهی.

در زیارت سلام علی آل یس، نسبت به اهل بیت علیهم‌السلام هم عبارتی است که گویای همین مطلب است:

فَالْحَقُّ مَا رَضِیتُمُوهُ، وَ الْبَاطِلُ مَا أَسْخَطْتُمُوه؛[۲]

حقّ آن است که شما پسندیده و باطل آن چه شما از آن خشمگین باشید.

نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید که شما آن‌قدر خوبید که با باطل، بد هستید. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید هر چیزی که مورد سخط شما شد، باطل است و هر چیزی که مورد رضای شما شد، حق است. اصلاً ملاک و محور حق، نظر شما است.

[۱]. قصص: ۲۴

[۲]. زیارت آل یاسین

بیانی زیبا از حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری