فصل دوم : بسترهای شادکامی

1. امنیت و شادکامی

بستر لازم برای لذت بردن از زندگی، وجود امنیت است. بدون امنیت زندگی جلوه ای نخواهد داشت. امام علی علیه السلام می فرماید: هر شادی نیاز به امنیت دارد.

2. سلامت و لذت

امام صادق علیه السلام می فرماید:” لذت زندگی هنگامی قابل درک است که انسان از نعمت سلامت برخوردار باشد”

 اگر سلامت وجود نداشته باشد ثروتمندترین افراد نیز از زندگی خود لذت نمی برند. انسان در کنار کار به استراحت نیاز دارد تا سلامتی وی تأمین شود، کار و تلاش مستمر موجب خستگی جسمانی و روانی می گردد.

روز برای تلاش است و شب برای استراحت،اگر استراحت به خوبی انجام گیرد نقش مؤثری در آرامش روانی و رضایت از زندگی خواهد داشت. خداوند در قرآن کریم شب را مایه آرامش. معرفی می کند. با تنظیم خواب می توان از زندگی بهتر استفاده کرد و لذت بیشتری برد.

3. شوخ طبعی

مزاح و شوخی فشار روانی انسان را می کاهدو فضای روان را صفا و نشاط می بخشد. ایمان و شوخ طبعی منافاتی با یکدیگر ندارند.

الگویی که دین از زندگی ارائه می دهد خالی از این قبیل امور نیست، بلکه برعکس، پیامبر صلی الله علیه و آله یکی از ویژگیهای اهل ایمان را شوخ طبعی آنان می داند. مومن، اهل شوخ طبعی و سرگرمی است و منافق ترشرو و عصبی مزاج است.

با دقت در روایات ائمه اطهار علیهم السلام درباره شوخی دو نکته بدست می آید:

یکی اینکه شوخی کردن یکی از مؤلفه های حسن خلق است که دین بر آن تاکید دارد.

و دوم اینکه کار، مایه سرور و شادمانی دیگران است. البته شوخی کردن حد و مرزی دارد که نباید از آن تجاوز کرد، شوخی نباید به باطل کشیده شود و یا آلوده به دروغ ، تمسخر دیگران، برداشتن وسایل دیگران برای خندیدن و از راه ترساندن دیگران باشد. 

هم چنین از شوخی با نامحرم که همراه با ارتکاب گناه است باید پرهیزشود.

هرچیزی حدی دارد اگر از حد بگذرد پیامدهای ناگواری خواهد داشت،شوخی و قهقه زیاد موجب قساوت قلب و مردن دل می گردد و هیبت و وقار انسان را از بین می برد.