استحکام نظام

﴿بیانات مقام معظم رهبری ﴾

حادثه‌ ی هفتم تیر نشانه‌ ی اقتدار و استحکام است؛ چون اگر کسی شهید بهشتی را می شناخت و قوّت فکر و اراده و ابتکار در تصمیم و اقدام را در این شخصیت ممتاز می دانست، خوب می فهمید که حذف یک چنین شخصیتی از مجموعه ‌ی مدیریتی کشور چه معنایی می دهد.

شهید بهشتی حقیقتاً مثل سنگ آسیای گرانی بود که با گردش خود، ده‌ ها کار انجام می داد؛ تولید انرژی می کرد، کار راه می انداخت، پیش می رفت و فکر تولید می کرد.
وقتی کسی مثل این شخصیت را که در مدیریت، در اجرا، در اقدام، در فکر، در مبانی فقهی و فلسفی، در تجربه و جهان ‌دیدگی و روشن فکری و وسعت‌ نظر در آن پایه و رتبه بود، از دل مدیریت نظامی نوپا بیرون بکشند و آن را از بین ببرند، باید نظام فلج می شد؛

 اما نظام نه تنها با رفتن بهشتی و با رفتن شخصیت های برجسته‌ ی دیگری که چه با او، چه قبل از او و چه بعد از او به شهادت رسیدند، فلج و زمین‌گیر نشد، بلکه هر کدام از این شهادت ها مثل خون تازه ‌یی در رگ کالبد زنده و پُر طراوت این نظام جوان دوانده شد و او را سرحال‌ تر، با نشاط تر و پُر انگیزه تر کرد؛ این، همان استحکام نظام است، که تا الان هم همین ‌طور است

سالروز شهادت مظلومانه آیت الله دکتر بهشتی و ۷۲ تن از یاران باوفایش تسلیت باد.

┄┅═✧●■﷽■●✧═┅

شهید سلیمانی، هم در زمان زنده بودنش استکبار را شکست داد، هم با شهادتش شکست داد.

جهادش جهاد بزرگی بود، خدای متعال شهادت او را هم شهادت بزرگی قرار داد.

﴿از بیانات مقام معظم رهبری ﴾

 سالگرد شهادت مالک اشتر زمان، سپهبد رشید سپاه اسلام حاج قاسم سلیمانی

و شهید ابومهدی المهندس و همراهان شهیدش

به محضر مقدس امام زمان (ارواحناله الفدا) ، مقام معظم رهبری (مدظله العالی )

و همه ارادتمندان آن سردار بزرگ، تسلیت باد.

روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد

 بچه ها را برای نماز صبح بلند می کرد. می خواند

 ای لاله ی خوابیده چو نرگس نگران خیز 

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

 می گفت: اگه آیه ی آخر سوره کهف رو بخونین، هر ساعتی که بخواین بیدار می شین.
آمد بالای سرم، گفت: مگه آیه رو نخوندی؟
گفتم: چرا؟
گفت: پس چرا دیر بلند شدی؟

 درست موقع اذان بود. گفتم: نیت کرده بودم سر اذان بیدار بشم که شدم.

خندید. گفت: مرد مؤمن، این رو گفتم برای نماز شب بلند شین.

 یادگاران، جلد 12، ص 48.

شهدا را با صلواتی یاد کنیم

وقتی شهید مصطفی چمران ستاد جنگهای نامنظم را تشکیل داد، عدّه ­ای از اقشار مختلف مردم «پیر» ، «جوان» ، «متأهل» و «مجرد» به ایشان پیوستند.

ایشان هر چه اصرار می ­کرد که به این سپاهیان و نیروهای مردمی مختصر حقوقی بدهد قبول نمی ­کردند. در حالی که در بین آن ها افرادی بودند که زن و بچه داشتند.

تا این که شهید چمران چاره ­ای اندیشید که آن ها مجبور شوند پولی را دریافت کنند. به همین دلیل پول را خدمت حضرت امام خمینی (رحمه ­الله) برد و از ایشان درخواست کرد تا آن پول ها را تبرک کنند. شهید چمران با خود گفت اگر پول های تبرکی را به رزمنده ­ها بدهم آن ها حتماً آن را قبول خواهند کرد و دیگر بهانه ­ای برای ردّ کردن آن ندارند. لذا برای هر کس به حسب عائله­ و شرایطی که داشت مبلغی را معین کرد. برای یکی سه هزار تومان، برای دیگری پنج هزار تومان و …

اوّلین نفری را که صدا زد تا پولش را بدهد، جلو آمد که با نهایت تعجب دید یک اسکناس صد تومانی برداشت و گفت اگر تبرّک امام است، همین کافیست و بقیه هم همین کار را انجام دادند.

آن ها مردانه در کنار فرمانده ­ی خود در راه خدا جنگیدند و بسیاری از آن ها به درجه­ ی رفیع شهادت رسیدند و خود فرمانده هم در دهلاویه شربت شهادت نوشید و به یاران شهید خود پیوست. روحشان شاد و یادشان گرامی باد.

… و آن ها رفتند، امّا ما چگونه زندگی می کنیم و چگونه خواهیم رفت؟! 

هم اندیشی دینی