این درد خیلی قیمت دارد و بر خلاف سایر دردهاست. چرا همه می خواهند مثل حافظ شوند اما نمی‌شوند، چون یک درد قیمتی در دلش بود که می گفت: درد عشقی کشیده ام که مپرس

عده ای از ما آدم ها فکر می کنیم تنها وقتی گرفتاریم و حاجتی داریم؛ دعا تنها برای زمانی است که مریض هستیم، مریض داریم، چکمان پاس نشده و خلاصه گره ای به کارمان افتاده است … در واقع تصر بر این است که دعا برای زمان درماندگی و بیچارگی درست شده و مثل دواست و دوا را در حال سلامتی خوردن، خودش نوعی بیماری است و هر کس دارو مصرف می کند، دیگران برای سلامتی ایشان دعا می کنند چون می فهمند که طرف حتماً بیمار است والا دارو نمی خورد و برایش شعر حافظ می خوانند که:

به ناز طبیبان نیازمند مباد   وجود نازکت آزرده گزند مباد

اما در نگاه آیات قرآن کریم و بیانات اهل بیت علیهم السلام داستان این گونه نیست؛ چنانچه قرآن کسانی را که در هنگام ضعف و بدبختی دست به دعا بر می دارند توبیخ کرده و در آیه 60 سوره مؤمن می فرماید؛ زمانی که به انسان زیان و رنجی برسد به هر حال که باشد نشسته، خفته، ایستاده، فورا ما را به دعا می خواند. آن گاه که رنج و زیانش برطرف شود باز به حال غفلت و غرور چنان باز می گردد که گویی هیچ ما را برای دفع ضرر و رنج خود نخوانده و همان کفر و غفلت است که اعمال زشت بندگان را در نظرشان زیبا نموده است. در بیانی نیز امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرمایند: وَ قَالَ [علیه السلام] مَا الْمُبْتَلَى الَّذِى قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ الَّذِى لَا یَأْمَنُ الْبَلَاءَ : آن كس كه به شدت گرفتار دردى است نیازش به دعا بیشتر از تندرستى است كه از بلا در امان است نمى باشد. (حکمت 302) 

حتما شنیده اید که می گویند وقتی می خواهید دعا کنید دستتان را بالا بیارید، در این بالا آوردن دست چه سری نهفته است؟!

ادامه »

در روایات شیعه و سنی وارد شده است که منظور از “صالح المومنین” در آیه ی 4 سوره تحریم، حضرت علی علیه السلام می باشند. از اینرو اگر به دنبال ملاک و میزانی برای انسان صالح و فرد کاملی که مصداق تمامِ عملِ صالح باشد هستیم، بر اساس روایات معتبر، حضرت علی (ع)، یکی از آن مصداق های بارز و کامل است.

علامه طباطبایی در این خصوص می فرماید:

“در تفسير قمى به سند خود از ابى بصير روايت آورده كه گفت: من از امام باقر (ع) شنيدم مى فرمود: منظور از “صالح المؤمنين” در آيه شريفه” إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلَئكَةُ بَعْدَ ذَالِكَ ظَهِير:

و شما دو زن اگر به سوى خدا توبه ببريد (اميد است خدا دلهايتان را از انحراف به استقامت برگرداند)، چون دلهاى شما منحرف گشته و اگر هم چنان عليه پيامبر دست به دست هم بدهيد، بدانيد كه خداوند مولاى او و جبرئيل و مؤمنين صالح و ملائكه هم بعد از خدا پشتيبان اويند."[1]، على بن ابى طالب (ع) است.[2] و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از اسماء بنت عميس روايت كرده كه گفت: از رسول خدا (ص) شنيدم آيه” إِنْ تَتُوبا …"[3] را تلاوت مى كرد تا مى رسيد به جمله” و صالح المؤمنين” و مى فرمود: صالح المؤمنين على بن ابى طالب است [4]"[5]

1.تحریم، 4

2.قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج، 2، ص، 377

 3.تحریم، 4

4.[سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور، ج 6، ص، 244

 5.طباطبایی، محمد حسین، مترجم: موسوی همدانی، محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج 19، ص، 572

دکتر حجت الاسلام و المسلمین احمد احمدی از شاگردان علامه طباطبای در خاطره ای از استاد خویش گفت: مرحوم علامه طباطبایی(ره)، یکی از اشعار سعدی را بسیار دوست داشت و مدام این شعر را بر لب زمزمه می کرد، آن شعر این است که می گوید:

ره عقل جز پیچ در پیچ نیست
برِ عارفان جز خدا هیچ نیست

توان گفتن این با حقایق شناس
ولی خرده گیرند اهل قیاس

که پس آسمان و زمین چیستند؟
بنی آدم و دیو و دد کیستند؟

پسندیده پرسیدی ای هوشمند
جوابت بگویم درایت پسند

که خورشید و دریا و کوه و فلک
پری و آدمی زاد و دیو و مَلَک

همه هرچه هستند ازآن کمترند
که با هستیش نام هستی برند

عظیم است پیش تو دریا به موج
بلندست خورشید تابان به اوج

ولی اهل صورت کجا پی برند
که ارباب معنی به ملکی درند

که گر آفتاب است یک ذره نیست
وگر هفت دریاست یک قطره نیست

چو سلطان عزت علم بر کشد
جهان سر به جیب عدم درکشد

http://allametabatabaei.ir/

کارگر در دیدگاه اسلام بسیار محترم و ارزشمند است، به طوری که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله و امیر المومنینعلیه السلام و سایر امامان معصوم علیه السلام از کار و کارگر تجلیل کرده و خود نیز کار می کردند و خود را کارگر می دانستند، و در تاریخ منقول است که حضرت علی (ع) باغ های دیگران را آبیاری می کرد و از آن ها دستمزد می گرفت.

همچنین در معارف و احکام اسلامی، حقوقی برای کارگران معین شده و نسبت به اجرای دقیق آن ها تاکید بسیار شده است، تا جایی که امام سجاد علیه السلام در رساله حقوق خود می فرماید:

«حق زیردستان بر تو آن است که بدانی ضعف آن ها و قدرت تو (از نظر مالی، بدنی و فکری) دلیل تسلط تو بر آنها شده است. پس باید با آنها به عدالت رفتار کنی و مانند پدری مهربان برای آنها باشی، از نادانی وجهل و اشتباه آنها درگذری و در عقوبت آنان تعجیل نکنی و بر این کارفرمایی که خدا به تو داده است سپاسگزار باشی.»

و در سخنی دیگر، از اذیت و آزار کردن نسبت به کارگران نهی فرموده است و صریحا دستور مراعات حق آن ها را صادر کرده، می فرماید:

«حق کسی که کارهای (خانه، مغازه، کارگاه ، کارخانه) تو را انجام می دهد، آن است که بدانی او را خدا خلق کرده و در حقیقت از پدر و مادر تو است (آدم و حوا). تو مالک و خالق او نیستی و رزق او نیز در دست تو نیست. پس به او نیکی کن و آزارش مده.»

به عبارت دیگر می توان گفت که در روایات اسلامی، حقوقی برای زیر دستان ذکر شده است، که مناسب است در این جا نمونه هایی را تحت عنوان حقوق کارگردان یادآور شویم .

پیامبر اکرم (ص) فرمود: «حق کارگر بر کارفرما آن است که لباس و غذای خوب به او بدهد، بیش ازحد طاقت، او را به کار وا ندارد»

شخصی نزدرسول خدا (ص) آمد و گفت: تا چه مقدار اشتباهات و نافرمانی های کارگر را مورد عفو قرار دهیم؟ حضرت پس از مدتی سکوت فرمود:«روزی هفتاد مرتبه از او درگذر» و نیز فرمود: «همه شما نسبت به زیردستان و کارگزاران خود مسئول هستید.»

کارکردن در اسلام عبادت است و اگر با انگیزه کسب درآمدحلال به جهت اداره آبرومندانه زندگی همراه باشد اجر و ثواب جهاد در راه خدا را در پی دارد و لذا نقل شده است که پیامبر دست کارگر را می بوسیدچون دست مجاهد فی سبیل الله بود.

خانه سبز

اصلی ترین موضوع که اثری حیات بخش و سرشار از پویایی و طراوت به همراه خود دارد محبت و دلدادگی است . سرسبزی و شادابی کانون خانواده بستگی به حضور با نشاط ” زن ” دارد ، اما نشاط یک زن به محبت “مرد” وابسته است.

 نمونه ای از زندگی سرسبز با نشاط :

خاطرات همسر شهید مطهری از برخورد ایشان در خانه

در مدتی که من با ایشان زندگی می کردم هیچ وقت یادم نمی آید از ایشان تاراحتی یا رنجی دیده باشم . همیشه بسیار مهربان ، با گذشت ،با یک حالت آرامش و کاملا متواضع رفتار می کردند. صدایشان متین و چهره شان همیشه خندان بود ، به طوری که من با ارادت و عشقی خاص در منزل ایشان زندگی و کار می کردم ، و علاقه شدید ایشان به من و محبت های او مرا در انجام کارهای منزل ، رغبت و شوقی عجیب می بخشید .

به آسایش و راحتی من و بچه ها اهمیت می دادند و آن قدر صمیمی و نزدیک بودند که رنج مرا نمی توانستند تحمل کنند . همیشه همان مهر و محبت روزهای اول زندگی بین ما برقرار بود .

یادم هست که یک بار برای دیدن دخترم به اصفهان رفته بودم و بعد از چند روز با یکی از دوستان به تهران برگشتم . نزدیک سحر بود به خانه رسیدیم ، وقتی وارد شدم دیدم همه بچه ها خوابند ولی آقا بیدار است ، چای را حاضر کرده میوه و شیرینی چیده و منتظر من بودند .
دوستم از دیدن این منظره متعجب شد و گفت :"همه روحانیون این قدر خوبند .”

بعد از سلام و علیک ، آقا با اشاره به اینکه بچه ها هنوز خوابند، با تاثر به من گفتند : ” میترسیدم یک وقت نباشم و شما از سفر بیائید و کسی نباشد به استقبالتان بیاید.

کتاب سال صالحین/خوانده شده توسط نویسنده وبلاگ