🎀 برای دختران دیروز

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ
ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﻲ ﻭﻗﻔﻪ،
ﺑﻴﺨﻴﺎﻟﻲ ﻫﺎﻱ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ،
ﻧﺎﺯ ﻭ ﻛﺮﺷﻤﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺁﻳﻨﻪ
ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻲ ﺩﻟﻴﻞ،
ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﻲ،
ﺣﺎﻻ ﺍﻣﺎ،
ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﻧﺎﺯﻙ ﻧﺎﺭﻧﺠﻲ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﻲ ﻫﻮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ !
ﭼﻪ ﻗﺪﻱ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻃﺎﻗﺘﻢ !
ﺿﺮب ﺎﻫﻨﮓ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻣﻴﺰﻧﺪ !
ﭼﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻱ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭﺯﻱ،
ﺣﺎﻻ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﺭﺿﺎ ﻧﻤﻴﺪﻫﻢ !
ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺷﺪﻥ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ،
ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ !
ﺟﺎﻱ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﻳﺨﻲ ﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻛﻮﺩﻛﻲ ﺍﻡ ﺭﺍ
ﻗﻬﻮﻩ ﻫﺎﻱ ﺗﻠﺦ ﻭ ﭘﺮ ﺳﻜﻮﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ !
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻢ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺟﺪﻱ ﺍﺳﺖ
ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻴﺒﺮﻡ …
ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺷﺎﺩﻱ ﻫﻢ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﻢ ! ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﻱ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ !
ﭼﻪ ﭘﻴﺸﻮﻧﺪ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻠﻤﻪ ﺧﺎﻧﻢ !!!
ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﻤﺖ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﺪ
ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺳﺮ ﺧﻮﺷﻲ ﻭ ﺑﻲ ﺧﻴﺎﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ،
ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﻭﺯﻧﻪ ﻭﻗﺎﺭ ﻭﻣﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ
ﺭﻭﻱ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ !
ﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ،ﻧﻪ ! ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭﺯﻧﺸﺎﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﺯﻳﺮ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺁﻥ ﺑﻤﻴﺮﺩ …

روز دختر شاید روز من نباشد، اما من همان دختر دیروزم

خدا کنه تکیه‌گاه کسی فرونریزه، گرچه بهترین تکیه گاه و مستحکم ترینش خداست که اگه بهش تکیه کنیم هیچوقت پشتمون رو خالی نمیکنه…

ولی بین خودمون هم یه دلبستگی هایی هست، به خانواده، به فامیل، به قوم، به کشور و میهن،

و از همون ریز تا درشتش اگه بهمون پشت کنن، دل‌زده میشیم و میریم سمت جایی که دلمون رو به دست بیارن، مقصر کیه؟!

حضرت علی علیه السلام در حکمت 14 نهج البلاغه میفرمایند:

«مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَدُ»

كسى را كه نزديكانش واگذارند، بيگانه او را پذيرا مى گردد

مراسم ختم روزانه!

﷽

مناجات صبحگاهی

ستايش خداوندی را سزاست که شَبَم را به صبح آورد، بی آن که مردہ يا بيمار باشم،

نه دردی بر رگ های تنم باقی گذارد، و نه به کیفر بدترين کردارم گرفتار کرد،

نه بی فرزند و خاندان ماندہ، و نه از دين خدا روی گردانم،

نه منکر پروردگار، نه ايمانم دگرگون، و نه عقلم آشفته و نه به عذاب امّت های گذشته گرفتارم.

در حالی صبح کردم که بندہ ای بی اختيار و بر نفس خود ستمکارم.

#نهج_البلاغه،خطبه215

نهج البلاغه را اخ القرآن نامیده اند

این تعبیر اگرچه برآمده از ذوق دانشمندان است اما از جهات مختلف قابل توجه است:

1⃣: اولاً از آن جهت که برادر غالباً کمک کار و یاور تحت امر برادر بزرگتر است. موسای نبی وقتی مامور شد تا با فرعون گفتگو و در صورت لزوم مبارزه کند، از خداوند درخواست کرد که برادرم هارون را برای تقویت من همراه من بفرست.

 رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نیز از ابتدا تا انتهای رسالت خود، امیرالمومنین را برادر معرفی و خطاب می فرمودند و به لفظ وصی و خلیفه اکتفا نمی کردند.
خب! صفت برادری نهج البلاغه برای قرآن نیز می تواند مفهوم یاری قرآن برای درک صحیح، عمیق و متقن آن را داشته باشد؛ پس نهج البلاغه نه تنها در عرض قرآن و جایگزین قران نیست بلکه برادر کوچک قران است که در فهماندن مقصود قرآن و تحقق اهداف آن نقش بسزایی دارد.
قرآن، صامت است و باید کسی از جانب او نطق کند و علی علیه السلام قرآن ناطق است و نهج البلاغه عصاره شگفت انگیز آن نطق هاست.(#خطبه158)

2⃣:ثانیاً برادر با برادر از یک اصل و ریشه و خون و رگ و پی هستند

 بنابراین انس با نهج البلاغه انسان و جامعه را با همان اصول و ریشه های اعتقادی، اخلاقی و رفتاری آشنا و مانوس می کند که انس با قرآن می کند.

بنابراین توصیه به انس با نهج البلاغه نه تنها تعارض با انس با قرآن ندارد بلکه توصیه به فهم بهتر و دقیق تر و صحیح تر معارف مورد نظر قرآن است.
و صد البته هرگز نهج البلاغه خوانی ما را خواندن و تدبر از قرآن بی نیاز نمی کند.

3⃣:ثالثا از آنجا که غرض و مقصود قرآن کریم هدایت جامعه بشری به سمت سعادت جامع می باشد و جامعه برای رسیدن به سعادت چاره ای جز برخورداری از حکومت ندارد، نهج البلاغه تنها کتاب دست اول است که نگاه حکومتی یا حاکمیتی به دین و زندگی دارد.

پس بهترین شرح و تفسیر قرآن است.

 همانگونه رهبر معظم انقلاب حفظه الله به تعبیری و حضرت آیت الله جوادی آملی نیز با تعبیر مشابهی به این حقیقت تصریح فرموده اند.

حجت الاسلام مهدوی ارفع