تأثیر نفوس بر یکدیگر
علّامه حسینی طهرانی(ره):
در تعالیم اسلام بسیار وارد است که انسان خوب است با نیکان صحبت داشته باشد و از انس و دلبستگی با اشرار خودداری کند.

حتّی مجالستِ یک جلسه در انسان مؤثّر است، خواه به سکوت بگذرد و خواه به مذاکره؛
چون تأثیر ارواح در یکدیگر محتاج به مذاکره نیست؛ دو روحی که با یکدیگر انس و ملایمت دارند هر یک به روی دیگری اثر می گذارد.

«امام شناسی» ج 1 ص 180

✨ ملائکه شب و روز ✨
در روایت داریم که دو تا ملک از غروب تا اذان صبح با ما هستند و بعد از اذان صبح دو ملک دیگر جای شان را با هم عوض می کنند و می آیند .

هر دو ملک شب و روز اذان صبح را نگاه می کنند به خاطر همین می گویند، که نماز صبح اول وقت خیلی با فضیلت است .

آیت الله ملکی تبریزی در کتاب المراقبات فرمودند: دو ملکی که در شب با ما هستند ، موقع سحر برای نماز شب ما را صدا می زنند . بعضی ها صدای دو ملک را می شنوند که بنام آقا آنها را صدا می زنند . اگر شخص بلند بشود آن دو ملک خیر و رحمت برای ما می فرستند و برای انسان حال ایجاد می کنند و اگر فرد بلند نشد برای او کسلی می نویسند و می روند .

ایشان می گویند که اگر بلند شدید و آن دو ملک را ندیدید حداقل به آنها سلامی بکنید و از آنها تشکر بکنید . این افراد با فرشته ها همنشین بودند و صدای آنها را می شنیدند .

〖از بیانات حجت الاسلام #عالی〗

 ️

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:
خدا برای هرچیزی بال و پری برای پرواز قرار داده و بال و پر امت من علی بن ابیطالب است.

فضائل خمس من صحاح ستة ج٣ص٢٢٠

شرح :
سخن حضرت در بیان این معنی است که در امّت اسلامی هیچ عملى از اعمال بندگان بالا نمیرود الّا به محبت و ولایت امیرالمومنین علیه السلام و هیچ کدام از فرشتگان عالم بالا به عالم پایین نزول نمیکنند الا به واسطه قبول محبت و ولایت او و هیچکدام از مومنین در جنات الهی به درجات بالاتر اوج نمیگیرند الا در سبقت گرفتن در پذیرش ولایت و محبت امیرالمومنین علیه السلام و هیچ کدام از جهنمیان از درکات پایین تر به مراتب بالاتر و رقیق تر از عذاب صعود نمیکنند الا بعد از اینکه عدوات کمترى نسبت به محبت و ولایت امیرالمومنین علیه السلام میورزند.

خلاصه کلام: هیچ شیء از اشیاء ممکنات صعود و نزولی ندارد الا به ️ محبت و ولایت امیرالمومنین علیه السلام و این همان معنی است که از حدیث کساء مکشوف میشود:
و لا فلک یدور ولابحرا یجری ولا فلک یسری الا بمحبتکم …
ڪانال نــــهـــج_البلاغه

‌ قانونِ تولّد و مرگ در هستی جاری است ؛ از انسان گرفته تا ستارگان و خورشید ، تولّد و مرگ دارند .

ظاهراً انسان تنها موجودی است که می‌داند که می‌میرد و به مرگِ خویش آگاه است … دیگر موجودات نیز می‌میرند امّا مرگ‌آگاه نیستند .

برخی آدمیان نسبت به پدیدۀ مرگ ، “کورمرگی” پیشه کرده و ترجیح می‌دهند آن را نبینند و به فراموشی سپارند .

برخی دیگر نیز “مرگ هراس"اَند ، چون تعلّقاتِ دنیویِ زیادی دارند و فرو نهادنِ تعلّقات و رها کردنِ آن‌ها ــ نزدِ ایشان ــ سخت است ؛ از آن می‌ترسند و می‌گریزند .

^جماعتی نیز “مرگ اَندیش"‌اَند و در اندیشۀ رهایی از زندان هستند:

ﻣﺮﮒ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻧَﻘﻠﻢ ﺯﯾﻦ ﺳﺮﺍ
ﭼﻮﻥ ﻗﻔﺲ ﻫِﺸﺘﻦ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﻣﺮﻍ ﺭﺍ

اهلِ عرفان ، “مرگ آگاه"اَند ؛ بدین معنا که ناپایداریِ جهان و گذرِ عمر را جدّی می‌گیرند؛ در عین حال ، این امر مانع از پرداختنِ سهمِ بدن و بهره بردنِ مادّی و معنوی از دنیا و زندگی نشده است ؛ از این‌رو ایشان در “حال” زندگی کرده و “زندگیِ ابدی” را در همین دنیا تجربه می‌کنند:

صوفی اِبنُ الوقت باشد ای رفیق
نیست فردا گفتن از شرطِ طریق
(مولانا)

یعنی در عینِ برخورداری ، وابستگی ندارند و هر لحظه که ندا رسد آماده‌اند تا بروند .