نیمه شعبان، سالروز ولادت امام زمان (عج) است. روزی که در ذهن همه شیعیان به عنوان یکی از بزرگ ترین روزها ثبت شده است. در این روز مردم دسته دسته در جشن ها و میهمانی ها و مراسم هایی که به این مناسبت در سطح کشور برگزار می شود شرکت می کنند.

مسجد مقدس جمکران هم در این روز میزبان سیل خروشان مردم علاقه مند به امام زمان (عج) است که دسته دسته به این مسجد می آیند و دوش به دوش هم برای ظهور امام دعا می کنند.

یکی از گروه هایی که همیشه در برگزاری جشن های نیمه شعبان از دیگران پیشی می گیرد، گروه کودکان و نوجوانان ایران است. آن ها همیشه در این روزها، فعالیت زیادی برای بهتر برگزار شدن این مراسم انجام میدهند.

کار آماده سازی جشن های نیمه شعبان اگر برای همه از دو سه روز مانده به جشن آغاز شود، اما برای بچه ها از یک یا دو هفته زودتر آغاز می شود. آذین بندی خیابان ها، کوچه ها و سردر مغازه ها و خانه از اولین کارهایی است که نوجوانان در این روزها به آن مشغولند.

یکی از کارهای دیگری که از گذشته در مراسم های نیمه شعبان بچه ها، رونق داشت، مراسم چراغانی و ساختن مجسمه های جورواجور و بعضی وقت ها هم عجیب و غریب بود. ساختن، شیر، پلنگ، بز، سوسمار، اژدها و خیلی چیزهای دیگر از جلمه کارهایی بود که بچه ها برای بهتر کردن مراسم چراغانی شان انجام می دادند.

یکی دیگر از کارهایی که خیلی وقت ها بچه ها را در کوچه و بازار مشغول به انجام دادن آن می بینیم، جمع آوری کمک برای تهیه هزینه های برگزاری چراغانی و مراسم های ویژه روز ولادت امام زمان (عج) است.

ادامه »

 

«جز تذکري که نمي‌دانم لياقت آن را دارم يا نه، سخني ندارم و آن اين است که علم را خوب تحصيل کنيد و عمل خود را خوب تهذيب کنيد و آنچه اهميت دارد عمل است که بهشت را به ما کنتم تعملون مي دهند نه به ما کنتم تعلمون.»

این‌ها بخشی از وصیت نامه طلبه شهيد احمد مميوند است که خطاب به خانواده و دوستانش نگاشته و از این رهگذر، رمز موفقیت آدمی را در این دنیا تحصیل و تهذیب و خالص کردن کارها برای رضای خدا دانسته است.

سال 1341 در خانواده‌اي متوسط و مذهبي در تهران ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي و متوسطه خود را با موفقيت سپري کرد و به اخذ ديپلم اقتصاد موفق شد.

آخرين سال تحصيل در دوره متوسطه را سپری می‌کرد، انقلاب اسلامي به اوج خود رسيد و بدین سان او در راهپيمايي‌ها وتظاهرات عليه رژيم ستمشاهي فعاليت چشمگيري داشت. پس از پیروزی انقلاب، تقدیر چنان بود که در سال 61 پدر خويش را از دست دهد و البته یکسال پس از آن نیز تنها برادرش به فيض عظماي شهادت نايل آمد.

بیست سال بیشتر نداشت که به علت اشتياق در نشر فرهنگ اسلامي براي فراگيري علوم حوزوي راهي شهرستان قم شد و در مدرسه امام محمدباقر(ع) ثبت نام کرد.

پس از ملبس شدن به لباس مقدس روحانيت به عنوان امام جماعت مسجد گلدسته، بر حجم فعاليت‌هاي خود افزود و در راه بيداري جوانان به تبليغ پرداخت. شهید ممیوند خود عضو بسيج مسجد بود و از طريق همان پايگاه به دفعات متعدد به جبهه‌هاي جنگ تحميلي اعزام شد.

ثمره ازدواجش دو فرزند دختر است که در قسمتي از وصيتنامه‌اش آنان را به ثابت قدمي در انجام وظيفه و فرايض ديني و خارج نشدن از طريق حق و خود سازي توصیه نموده است.

شهيد مميوند، پس از بارها حضور موثر در جبهه‌هاي نور عليه ظلمت در سي و يکم خرداد ماه سال 66 در عمليات نصر و در منطقه عملياتي ماووت عراق بر اثر موج گرفتگي به لقاءالله رسيد و پيکر مطهرش در امامزاده عباس چهاردانگه در دل خاک آرام گرفت.

منبع: خبرگزاری رسمی حوزه

در دنیای پر هیاهوی امروزی که تنوع و گوناگونی به اوج خود رسیده است، سبک زندگی هم از این قاعده استثنا نبوده و از تنوع و فراوانی برخوردار است. سبک های زندگی بر اساس شرایط فرهنگی، موقعیت جغرافیایی، سلیقه، اعتقادات و …. متغیر می شود و شکل‌های بسیار متفاوتی را به خود می‌گیرد که با وجود ارتباطات رسانه‌ای و شکل‌گیری دهکده جهانی بسیاری از این سبک ها را حتی می‌توان در نزدیکی محل زندگی خود به وفور مشاهده کرد.

معیار سبک زندگی 

اما نکته قابل توجه این است که در میان این همه تنوع، کدام سبک از زندگی را باید انتخاب کرد؟ سبک زندگی مدرن؟ سبک زندگی ایرانی؟ سبک زندگی غربی؟ سبک زندگی صوفیانه؟ یا…. کدامیک؟ 

من به عنوان یک مسلمان و یک فرد ایمانی باید ملاک و معیار را در میان متون و آموزه های دینی خود جست و جو کنم. زمانی که به قرآنِ عظیم الشان مراجعه می‌کنم می بینم که قرآن به صراحتِ تمام می فرماید: «هدف از خلقت و آفرینش جن و انس، بندگی است»(ذاریات:56) پیامی که از این آیه دریافت می‌شود این است که هر چه انسان بیشتر خود را در مسیر بندگی قرار دهد، به هدف خلقت نزدیکتر شده است. لذا باید سبکی از زندگی را انتخاب کند، که بندگی خدا در آن اولویت داشته باشد. و چنین سبکی را فقط و فقط در زندگی ائمه اطهار می‌توان یافت که الگو و تجسم بندگی در آن امام سجاد علیه السلام است.

بندگی، فصل الخطاب زندگی امام سجاد علیه السلام 

امام باقر (علیه السلام) می فرماید: پدرم هرگز یاد نکرد نعمتی را، مگر آن که برای شکر آن نعمت به سجده افتاد، و آیه‌ای از کتاب خدا که در آن سجده باشد را نخواند ، مگر آن که سجده می‌کرد، و هرگاه حق تعالی از او بدی دفع می‌کرد که از آن در بیم بود، یا مکرِ مکر کننده‌ای را از او می‌گردانید، سجده می‌کرد و هرگاه توفیق می‌یافت که میان دو نفر را اصلاح کند، برای شکر آن سجده می‌کرد و اثر سجده در جمیع مواضع سجود آن حضرت بود و به این سبب آن حضرت را «سجّاد» می گفتند.(منتهی الآمال، ج2) این روایت گویای این نکته است که بندگی در طول زندگی، فصل الخطاب است و همه امور باید به آن پایان پذیرد. به همین دلیل است که لحظه‌ای از شکرگزاری غفلت نمی کند و کارها را با آن زینت می بخشد.  

ادامه »

با توجه به روایاتی که در شان حضرت عباس علیه السلام از ائمه علیهم السلام رسیده و در آن به ایثار و فداکاری در راه امام خویش تصریح شده است، به روشنی، فضیلت و مقام آن بزرگوار آشکار می شود.

حضرت عباس (ع) فرزند کسی است که آیه ( و من الناس یشری نفسه ابتغاء مرضات الله, بقره-۲۰۷) در شانس نازل شد و از سلاله دودمانی است که اسوه ایثار و از خودگذشتگی بودند و سوره هل اتی، در شان ایثار ایشان نازل شده است.

فداکاری، ایثار و جانبازی در اسلام و مکتب اهل بیت علیهم السلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ به طوری که امیرمومنان در جایی ایثار را برترین فضیلت اخلاقی می داند.

در جایی دیگر، علی علیه السلام ایثار را بالاترین عبادت معرفی می نماید و در روایتی دیگر غایت و هدف تمام مکارم اخلاقی را ایثار و از خودگذشتگی می داند.

علی علیه السلام در قسمتی از نامه خود به حارث همدانی می فرماید: بدان که برترین مومنان کسی است که در گذشتن از جان و خانواده و مال خویش از دیگر مومنان برتر باشد.

حال در اینجا این سوال مطرح می شود که، مگر سایر شهیدان از جان خود نگذشتند، پس چه چیزی حضرت عباس را از سایر شهیدان متمایز می سازد؟

جواب این است که معرفت حضرت عباس (ع) از همه شهیدان والاتر و اطاعتش از امام خویش، کاملتر بود. براساس دیدگاه اسلام و مکتب اهل بیت (ع) آنچه اعمال نیک را از یکدیگر متمایز می سازد و ارزش اعمال را متفاوت می کند، همان معرفت و بینش و نیت شخص است و کلام پیامبر اسلام (ص) که فرمود:

(ضربه علی یوم الخندق افضل من عباده الثقلین) شاید ناظر به این معنا باشد.

در ضمن روایاتی که در مورد ثواب و عقاب عمل به صورتهای گوناگون و متفاوت نقل شده، به این دلیل است که ثواب یا عذاب یک عمل معین، با توجه به معرفت و نیت عامل آن متفاوت می شود. به عنوان مثال، ثواب زیارت امام رضا (ع) در روایتهای معتبر به صور متفاوت نقل شده است و در بعضی روایات تصریح شده که این تفاوت ثواب، به دلیل تفاوت در معرفت اشخاص است.

آری حضرت عباس (ع) با کمال معرفت در راه دین و امام خویش جانبازی نمود و مراحل کمال و تعالی را طی کرد.

emammahdi313/کوچه های انتظار

سوم، چهارم و پنجم شعبان، به ترتیب روز ولادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، حضرت ابوالفضل و امام سجاد علیهما سلام است.

در این ایام مبارک سه نور از انوار مقدس الهی و سه وجود عرشی در فرش حاضر شدند تا زمینیان از نور وجودشان بهره برند، تا فرشیان عرشی شوند، تا رهجویان، راهبر و راهنما را بشناسند و به هدف عالی عبودیت و قرب برسند که جز آنان دیگر مدعیان، کورند و خود نیازمند چراغ راه اند و نتوانند عصاکش کوری دگر شوند.

مرحوم ملکی تبریزی در مورد روز سوم شعبان فرموده است: این روز به جهت تولد امام حسین(ع) در آن، روز بزرگی بوده و سالک باید به مقدار توانایی با روزه، زیارت و دعاهایی که در این روز وارد شده و سایر طاعت ها، شکر این روز را به جا آورد.

سالک می تواند این روز را پناه خود قرار دهد و با آن نجات پیدا کند. و دو بال روح و عقل خود را به دست آورده تا بتواند با اهل معنا در آسمان های قرب و رضوان پرواز کند. باید توجه داشت که خوشحالی اهل بیت: در این روز همراه با اندوه و عزا بود و سالک نیز باید چنین باشد.