“معذرت می خواهم” دو کلمه ای که به ظاهر گفتنش راحت است اما امروزه شاهد هستیم این رفتار برای خیلی از ما آدم ها، مخصوصاً هرچه رتبه و سمت اجتماعیمان بالاتر می رود به این راحتی ها هم نیست.

خیلی وقت‌ها در اتفاقات ساده روزمره مثل وقتی که در خیابان با غریبه‌ای به طور ناگهانی برخورد می‌کنیم، یا وقتی به فروشنده پول اشتباهی می‌دهیم، زمانی که در یک آسانسور شلوغ هستیم و پای ما به کسی برخورد کند و …، از آنها عذرخواهی می کنیم. اما وقتی به عنوان یک انسان معمولی و شهروند ساده یک مشکل اساسی در زندگی شخصی و عمومی پیش می آید، یا وقتی به عنوان یک مدیر کلان در یک جامعه مشکل آفرین می شویم و یا اشتباهی را مرتکب می شویم عذرخواهی نمی کنیم، واقعاً دلیل این نوع برخوردها چیست؟

چرا عذرخواهی نمی‌کنیم؟

یکی از عواملی که مانع می شود هر کدام از ما آدم ها در مقابل اشتباهاتمان عذرخواهی نکنیم، غرور و خودبزرگ بینی است که در وجودمان رخنه کرده و با بی توجهی به آن، بارورتر شده است.

این در حالی است که در روایات این اخلاق مورد مذمت قرار گرفته شده است: امام علی علیه السلام غرور را ضد عقل شمرده و می فرماید: «لایلقی العاقل مغرورا؛ آدم عاقل هرگز مغرور دیده نمی شود.» (1) 

و در روایتی دیگر امام صادق (علیه السلام) هم می‌فرماید: «لَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ‏ ذَرَّةٍ مِنْ‏ كِبْرٍ: داخل بهشت نمی‌شود، كسی كه در قلبش ذره‌ای از كبر و غرور باشد؟» (2) 

ما آدم ها در شرایط و موقعیت های مختلف همیشه فکر می کنیم حق همیشه با ماست، اما این درست نیست. ما انسانیم. همه ما گاهی اشتباه می‌کنیم. باید نواقص خود را بپذیریم و سعی در رفع آن ها داشته باشیم. بدانیم عذرخواهی کردن های به جا آدم را کوچک که نمی کند هیچ، به انسان ارزش می دهد.

ادامه »

خداوند در قرآن چه چینش دقیقی کرده است! این سیر پر‌نشیب و فرازی که برای حضرت موسی علیه‌السلام بیان می‌کند برای این است که او را به نقطه‌ای برساند که بگوید:

ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقالَ رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیر؛[۱]

سپس رو به سوى سایه آورد و عرض کرد: پروردگارا! هر خیری بر من فرستى، من به آن نیازمندم.

من گرسنه غذایی هستم که تو به من بدهی. نمی‌گوید که چه غذایی به من بده. یک وقت یک نفر چلوکباب دوست دارد؛ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: «من چلوکباب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم». نفر دیگر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: «خدایا! تو آن‌قدر خوبی که همیشه غذاهای خوب به بندگانت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهی، همیشه چلوکباب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهی». این هم مرحله بالایی نیست.

این بالا است که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرماید: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیر». چون خدای متعال، معدن و مرکز خیر است؛ یعنی غیر از خیر، از خدای متعال صادر نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: من بیمار همان عشوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای هستم که تو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیی. گرسنه همان غذایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام که تو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهی.

در زیارت سلام علی آل یس، نسبت به اهل بیت علیهم‌السلام هم عبارتی است که گویای همین مطلب است:

فَالْحَقُّ مَا رَضِیتُمُوهُ، وَ الْبَاطِلُ مَا أَسْخَطْتُمُوه؛[۲]

حقّ آن است که شما پسندیده و باطل آن چه شما از آن خشمگین باشید.

نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید که شما آن‌قدر خوبید که با باطل، بد هستید. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید هر چیزی که مورد سخط شما شد، باطل است و هر چیزی که مورد رضای شما شد، حق است. اصلاً ملاک و محور حق، نظر شما است.

[۱]. قصص: ۲۴

[۲]. زیارت آل یاسین

بیانی زیبا از حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

واژه بصیرت را به «بینش، بینایی، دانایی، روشن بینی، و زیرکی» معنا کرده ‏اند، بصیرت، نوعی دید درونی است که با دید چشم ظاهری، متفاوت است و اصلاً با چشم یا اندام‏های ظاهری بدن، قابل دریافت نیست. بصیرت، قوّه و نیرویی قلبی است که به مدد نور الهی، پدید می‏آید و انسان حقیقت و باطن امور را چنان که هست درمی‏یابد و فریب فتنه‏ها را نمی‏خورد.

با دید بصیرت، آدمی، درست را از نادرست و حق را از باطل به آسانی تشخیص می‏دهد و به انحراف نمی‏افتد؛ درست مثل ملت غیور ایران‏ زمین در نهم دی ماه ۱۳۸۸ که دلاورمردانه به صحنه آمدند و طومار فتنه‏ گران داخلی و خارجی را در هم پیچیدند.

بصیرت در سخن مقام معظم رهبری رهبر حکیم انقلاب،

امام خامنه ‏ای درباره بصیرت می‏فرمایند: «یکى از مسائل مهم، مسئله‌ بصیرت است…. بصیرت در این دوران و در همه‌ دوران‏ها، به معناى این است که شما خط درگیرى با دشمن را تشخیص دهید؛ کجا با دشمن درگیرى است؟

بعضى‌ها نقطه درگیرى را اشتباه می‏کنند؛ خمپاره و توپخانه‌ خودشان را آتش می‏کنند به سمت یک نقطه‌اى که آنجا دشمن نیست، آنجا دوست است. بعضى‌ها رقیب انتخاباتى خودشان را «شیطان اکبر» به حساب مى‌آورند! شیطان اکبر آمریکاست، شیطان اکبر صهیونیسم است؛ رقیب جناحى که شیطان اکبر نیست،… خط درگیرى با دشمن را مشخص کنیم. گاهى هست که یک نفرى در لباس خودى است، اما حنجره‌ او سخن دشمن را تکرار می‏کند! خب، او را باید نصیحت کرد؛ اگر با نصیحت عمل نکرد، انسان با او باید حد و مرز تعریف کند: خط فاصل…. دشمن حساب دیگرى دارد، غیردشمن حساب دیگرى دارد. خط درگیرى با دشمن را باید ترسیم کرد، مشخص کرد؛ این بصیرت می‏خواهد.

بصیرتى که ما عرض می‏کنیم، این است. یک عده‌اى از آن طرف مى‌افتند، یک عده‌اى از این طرف مى‌افتند. یک عده‌اى با دشمن هم معامله‌ دوست می‏کنند، فریاد دشمن را همروز نمی‏شناسند، چون از حنجره‌ دیگرى در مى‌آید؛ یک عده هم از این طرف، هرکسى که اندک اختلاف سلیقه‌اى با آنها دارد، به حساب دشمن می‏گذارند! بصیرت، آن خط وسط است؛ آن خط درست است».

ادامه »

اشاره

هرگاه فتنه‌ها چون مار سمی سر از آشیانه بیرون می‌آورند، ترکیبی از فرصت‌ها و تهدید‌ها رخ‌نمایی می‌کند. تهدید برای قوام و امنیت جامعه و فرصت برای محک زدن عیار خویش و میزان بصیرت. آموزه‌های سیاسی اسلام، سرشار از رهنمودهایی است که تکلیف ما را با فتنه و فتنه‌گر مشخص می‌کند و چالشی را که از این مسیر به دست آمده، با رهیدن همراه با بصیرت و گذار به رفتار مناسب، از میان برمی‌دارد.

نهم دی، یکی از نمادهای ماندگار در انتخاب درست مردم است که نبرد با مار خوش‌خط‌وخال فتنه و تزویر را برای همیشه در تاریخ ثبت کرد و حکایتی جانانه از عزم ملی در مدیریت سیاسی کشور را رقم زد. مردم‌سالاری دینی در این خیزش آگاهانه به زیبایی هر چه تمام‌تر قد برافراشت و بدخواهان و کینه‌توزان را رسوای کوی و میدان کرد. یک چنین سرمایه سرشاری، همیشه در صیانت از کیان ایران اسلامی جاری است و تا زمانی که بصیرت هست، پیشرفت و موفقیت نیز هست. مبارزه با فتنه نیازمند شناخت آن و شناخت فتنه، نیازمند فتانت و زیرکی است که از آن به بصیرت یاد می‌کنیم.

روز بصیرت را بهانه می‌کنیم تا نگاهی عمیق‌تر به فتنه‌ها بیاندازیم و هشدارهای دینی را در این باره با هدف بصیرت‌افزایی رونمایی کنیم:

( پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله : «ثَلاثه أخافُهُنَّ علی اُمّتی: الضَّلاله بَعْدَ المَعْرِفه، و مُضِلاّتُ الفِتَنِ، و شَهْوَه البَطْنِ و الفَرْجِ؛ سه چیز است که از آنها بر امّت خود بیمناکم: گمراهی بعد از شناخت، فتنه‌های گمراه کننده، و شکم بارگی و شهوترانی».

( در توصیفی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از فتنه‌گران برای علی علیه السلام نموده، فرمود: «یَعْمَهونَ فیْهَا إلی أن یُدرِکَهُمُ العَدلُ. [ قالَ علیُ علیه السلام ] فقلتُ: یا رسولَ اللّهِ، العدلُ مِنّا‌ام مِن غیرِنا؟ فقالَ: بَل مِنّا، بِنا یَفتَحُ اللّهُ، و بنا یَختِمُ، و بِنا ألَّفَ اللّهُ بینَ القلوبِ بعدَ الشِّرکِ؛ در فتنه سرگردانند تا آنکه عدالت به سراغشان آید. علی علیه السلام می‌پرسد: ‌ای پیامبر خدا! عدالت از طرف ماست یا از طرف دیگران؟ فرمود: البته از جانب ما، خداوند با ما آغاز می‌کند و با ما پایان می‌دهد. خداوند، پس از شرک، با ما میان دل‌ها، پیوند و الفت پدید آورد».

ادامه »

از گربه‌ی هانیه توسلی تا سگ اکبر عبدی!

سبک رفتاری سلبریتی‌ها در تعامل با این حیوانات و ترویج این نوع زندگی با فرهنگ ایرانی فاصله داشته و متاثر از سبک زندگی غربی می‌باشد، در واقع وقتی مزایای نگه‌داری از حیوانات جای خود را با قوانین مُدزدگی و خودنمایی عوض می‌کند بیشتر تبعات منفی به دنبال خود خواهد داشت.

حیوانات خانگی؛ دوست داشتنی‌هایی که تا یک دهه‌های پیش شامل پرندگان تزیینی و ماهی‌های آکواریومی می‌شدند، اما چند سالی است که به لطف رواج سبک زندگی غربی، در جامعه ایرانی به وفور مشاهده می‌شوند. با توجه به ضریب نفوذ رسانه‌ها و صد البته تلاش سلبریتی‌ها، امروزه انواع ماهی‌ها و پرندگان کوچک، جای خود را با سگ و حیوانات عجیب و غریب عوض کرده‌اند.

نگهداری از حیوانات خانگی خاص (مار، ببر و …)، در زندگی های آپارتمانی و شهری ما، خارج از مرزهای فرهنگ ایرانی-اسلامی است. در واقع این مُد تقلیدی، از سبک زندگی غربی برگرفته شده که برای برخی پُز اجتماعی و برای برخی دیگر برطرف کننده خلاهای عاطفی محسوب می‌شود. متاسفانه این تقلید، بیش از همه دامن زندگی سلبریتی ها را گرفته است، کسانی که توقع می‌رود ترویج دهنده و صیانت کننده از فرهنگ اصیل ایرانی باشند.

درباره نگهداری حیوانات، معمولا دو علامت سوال وجود دارد: اول اینکه بحث بهداشت چه جایگاهی در این تعامل دارد؟ و دوم آنکه آیا این حیوانات با سلامت روانی افراد ارتباط خاصی دارند؟

برخی از روانشناسان به نقش مثبت حیوانات خانگی در ایفای نوعی “کاتالیزور اجتماعی” برای افرادی که دارای انزوا و گوشه گیری اجتماعی هستند، اشاره می کنند اما درباره سلبیریتی ها این سوال مطرح است که آیا بازیگران با انزوای اجتماعی و بیماری های روحی-روانی اینچنینی روبرو هستند که چنین گرایش‌هایی را داشته و آن را بعنوان یک پز اجتماعی در فضای مجازی، اطلاع رسانی می‌کنند؟

ادامه »