درسهای خطبه غدیر(توحید ، نبوت، امامت )

1.توحید

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ……

ستایش خدای را سزاست که در یگانگی اش بلند مرتبه و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و……..

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) خطبه غدیریه را با حمد و ستایش الهی آغاز می کند . و با اقرار به بندگی خداوند این گونه ادامه می دهد :

….وَأُقِرُّلَهُ عَلی نَفْسی بِالْعُبُودِیَّةِ وَ أَشْهَدُ لَهُ بِالرُّبُوبِیَّةِ…

…و اکنون به عبودیت خویش و پروردگاری او گواهی می دهم. و وظیفه خود را در آن چه وحی شده انجام می دهم مبادا که از سوی او عذابی فرود آید که کسی یاری دورساختن آن از من نباشد.

حقیقت توحید

مقام توحید و حقیقت اقرار به بندگی خداوند چیست که پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) به آن اشاره کرده اند و تسلیم آن شده اند؟

مقام توحید این است که انسان به جایی برسد که اراده او مجرای اراده حضرت حق قرار گیرد و اراده حضرت حق در فعل او جاری باشد و اگر انسان به جایی برسد که تسلیم بودنش توام با رضا باشد این مرتبه کمال ایمان و اخلاص است .

پس اگر تسلیم شد ولایت الهی در آن جاری می شود و به مقام معرفت می رسد. مقام معرفت یک نظام ارادی است و ناشی از تقوای در اراده است .

مقام ایمان مراتبی دارد و این گونه نیست که همه در یک سطح باشند بلکه در بهره مندی از ولایت ، ظرفیت ها متفاوت است با تمام معرفت است که ظرفیت دریافت ولایت الهی را خواهد داشت.

پیامبر و ائمه معصومین (علیهم السلام) مجرای تام ولایت الهی هستند و هر کس که می خواهد به هر رتبه و درجه ای از این مقام برسد باید به ناچار از این مسیر بگذرد و آن ها سبیل و صراط الهی هستند.

تحقیق1 /سال 92