دوستان روزه دار سلام!

از ميهماني خدا چه خبر؟

برخي مي گويند: کدام مهماني؟! در ميهماني که به آدم گرسنگي و تشنگي نمي دهند!

فارغ از جنبه طنز سوال، واقعا سوال خوبي است و جاي تامل دارد و جواب به آن پرده از حقيقت زيباي روزه بر مي دارد.

اين که ماه رمضان را ماه ميهماني خدا مي گويند از اين سخن پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله گرفته شده است که فرمودند:

وَ هُوَ شَهْرٌ دُعِيتُمْ فِيهِ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ ؛

و آن ماهي است که در آن به ميهماني خدا دعوت شده ايد.[1]
(عيون اخبار الرضا، ج1، ص 295)

 اما در اين ميهماني قرار است کدام ميهمان شود؟ دل و جان ما يا تن و جسم ما؟

تصديق مي فرماييد که قطعا دل ماست که بايد رو سوي ملکوت کند و با خدا آشتي کند و ميهمان او شود. چرا که اساساً از لحاظ خورد و خوراک طبيعي، ما هميشه مهمان سفره نعمت هاي خدا هستيم.

از همينجا حکمت روزه داري در اين ماه هم معلوم مي شود. چرا که دل و شکم دو نقطه مقابل همند و انسان هر چه به يکي توجه مي کند از ديگري باز مي ماند. آنچنان که شاعر گفته است:

تا كه اصطبل شكم‏ معمور است‏
كاخ دل را نتوان كرد آباد

( استاد علامه حسن زاده آملي )

مي خواهي به اهميت کنترل شکم پي ببري؟ دقت کن ببين پس از آنکه پيامبرخدا تمام تلاشش را براي ايمان آوردن کفار انجام داد و راه به جايي نبرد خدا به او چه گفت:

ذَرْهُمْ‏ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُون
‏
آنها را واگذار تا بخورند و بهره گيرند، و آرزوها آنان را غافل سازد؛ ولى بزودى خواهند فهمید !
سوره حجر/ آيه 3

يعني که تو آمده بودي تا نگذاري آنها غرق خوردن و لذت هاي مادي شوند و دلشان از ياد من غافل شود اما آنها نفهميدند.

پس اي عزيز روزه دار!

در روزه داري ات استوارتر باش و به حرف اين و آن کاري نداشته باش! همين که مي بيني با روزه اي که گرفته اي حس و حال معنويت بهتر شده يعني که دلت ميهمان خدا شده است.

التماس دعا

موسسه تحقيقات و نشر معارف اهل البيت عليهم السلام
WEB: www.ahlolbait.com

مهمانی برپا شده است ، زمان صرف غذا فرا می رسد ،10 ، 15 نوع غذا و دسر چیده می شود …

چرا هم برای خود و هم برای دیگران زحمت درست می کنیم؟! با آماده کردن غذاهای زیاد به خود رنج می دهیم! مهمان ها هم نمی دانند از کدام غذا میل کنند ، از هر غذا کمی نوش جان می کنند و این احتمال وجود دارد که از لحاظ گوارشی دچار مشکل شوند! هم چنین آن کسی که وضع مالی مناسبی نداردخجالت زده می شود و… !

آشنایی وضع مالی بسیار خوبی داشت اما در مهمانی غذای بسیار ساده ای را تهیه می دید ، می گفت من می توانیم مهمانی مجلل برپا کنم اما مخصوصا ساده می گیرم تا اگر کسی در فامیل دچار مشکل است ، بتواند مهمانی کم هزینه ای بگیرد بدون این که شرمنده شود!

ماه مبارک رمضان در پیش است ، لطفا همه مهمانی ها از جمله افطاری ها را ساده تر بگیریم ! هم خودمان آسوده تر هستیم و هم دیگران!
نمی دانم چرا از یک طرف همیشه گله از مشکلات اقتصادی وجود دارد و از طرف دیگر مهمانی ها روز به روز تجملاتی تر می شوند! به خود و دیگران رحم کنیم!
باور کنیم آبروی ما در گروی تعداد غذاها نیست! حفظ احترام مهمان هم ارتباطی به طول سفره ندارد!

این پست رو سه سال پیش گذاشته بودم حالا که فک میکنم احوال امروز ما بی اعتنایی به این مسایل هست

خدایا ما رو ببخش

شب قدر تنها سه شب که شب زنده داری، دعا و احیا در این چند روز آسان است، اما چیزی که از این شب زنده داری ها و قرآن به سر مهم تر است حفظ آثار و استمرار این عبادات است، وگرنه دو یا سه شب بیدار ماندن هنر خاصی نیست که اگر کسی تقوا نداشته باشد عبادت هایش قبول نیست.


مردم در زمان ماه مبارک رمضان یا ایام محرم گرایش به عبادت در آنها زیاد می گردد اما متاسفانه بعد مدتی این ارتباط کمرنگ و بعضاً قطع می شود و بدین خاطر ایام مذهبی تخلفات و آسیب های اجتماعی کاهش میابد ولی در غیر این زمان ها همیشه در حال افزایش است این نشان می دهد که متاسفانه مردم لذت عبادت را بطور موقت در اثر هیجانات مذهبی درک می کنند ولی بعد از آن نمی توانند با عبادت یا حضور در مساجد ارتباط برقرار بکنند.

این نکته نشان می دهد که مردم متاسفانه شناخت درست از عبادت و اهمیت آن و  هدف از عبادت و مراحل عبادت ندارند. برای اینکه عبادات و مناجات شب قدر در طول سال ادامه پیدا بکند، ما باید بیدار بمانیم و بیداری ما مختص به ایام قدر نباشد.

در دعای روز اول ماه مبارک رمضان ما از خدا درخواست عبادت حقیقی و بیداری از خواب غفلت می کنیم: اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیَامِی فِیهِ قِیَامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ: این بیداری روی نمی دهد مگر اینکه لطف الهی شامل حالمان بشود و ما به عبادت و خداوند رو بیاوریم.

ادامه »

پیامبر در دنیا پارساپیشه بود و به الطاف و عنایات خداوند و جهان آخرت ایمان داشت و مشتاق آخرت بود؛ لذا با فرا رسیدن موسم طاعت و بندگی، بسیار سرخوش و شادمان می‌گشت و از دریافت پیاپی رحمت و برکت ماه صیام استقبال می‌نمود، در واقع او فرمان مولایش را گردن می‌نهاد که فرمود:

«قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ

از فضل و رحمت پروردگارت سخن بگو و (البته) باید به آن دل‌خوش بود و شادمان شد (چون) این از آنچه آنان گردآوری می‌کنند بهتر است».[1]

این آیه بیان‌گر آن است که خشنود شدن برای خیرات و برکاتی که خداوند نازل می‌کند، بهتر است از خشنود شدن انسان‌ها برای سرمایه‌ها، کالاها و گنجینه‌های دنیا، بنابراین برای نازل شدن احکام و فرایض اسلامی در قرآن و در رأس آن روزه ماه مبارک رمضان باید خشنود شد.[2]

علامه سعدی معتقد است، نعمت دین که با سعادت و خوشبختی هر دو جهان ارتباط دارد؛ از لحاظ ارزشی، هیچ ارتباطی میان آن و میان سرمایه‌های دنیا که فناپذیر است، وجود ندارد، زیرا نعمت‌های دنیا فانی است و نعمت‌های اخروی جاودانه است، بدین خاطر خداوند فرمان داده ‌است که فقط در قبال فضل و رحمت او خشنود شوید، چون این باعث گشایش و نشاط روحی و شکر و سپاس پروردگار و تقویت آسایش روانی می‌شود، کشش و وابستگی به علم و ایمان هر چقدر بیشتر باشد به رونق آن دو می‌انجامد؛ بر خلاف خشنود گشتن به شهوت‌ها و لذت‌های دنیایی یا خشنود گشتن به کارها و چیزهای باطل که قطعاً این خشنودی ناپسند و ناشایست است. چنان که خداوند موضع‌گیری قوم قارون را گوشزد فرمود هنگامی که آنان به او یادآور شدند:

«لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ

(مغرورانه) شادمانی مکن که خداوند شادی کنندگان (سرمست از غرور) را دوست نمی‌دارد».[3]

و چنان که خداوند در مورد کسانی که با گرایش به باطل و انجام کارهای خلاف، شادمان شده بودند فرمود:

«فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ

و چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند، به آن چیز (مختصری) از دانش که نزدشان بود خرسند شدند، (سرانجام) آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنان را فرا گرفت».[4]

ادامه »

اوصاف ماه مبارک رمضان در آئینه كلام معصوم (علیه السلام)

ماه رمضان نهمین ماه از ماههاى سال قمرى است. در قر آن كریم از ماههاى سال قمرى ، جز ماه رمضان نام هیچ ماه دیگرى نیامده است1 و این یكى از فضایل و امتیازات ماه رمضان است كه از میان ماههاى سال قمرى فقط از ماه رمضان در قر آن ، در سوره بقره آیه 185 نام برده شده است . كلمه رمضان اسمى از اسماى الهى است و نباید به تنهایى و بدون كلمه شهر كه به معناى ماه است ذكر شود .

هشام بن سالم از سعد نقل مى كند كه گفت ما هشت نفر در محضر امام محمد باقر(علیه السلام) بودیم ، رمضان به یاد ما آمد و از آن سخن گفتیم . امام باقر (علیه السلام) فرمودند :

نگوئید این رمضان است، نگوئید رمضان رفت و رمضان آمد . زیرا رمضان اسمى از اسماى الهى است كه نمى آید و نمى رود . سخن از آمدن و رفتن براى آن صحیح نیست . فقط آنچه كه زوال پذیر و نابود شدنى است مى آید و مى رود. و در ادامه فرمودند :

بلكه بگوئید ماه رمضان ، پس ماه را در تلفظ به اسم اضافه كنید كه اسم (رمضان) اسم خداست 2

در این رابطه روایت بسیارى از معصومین علیهم السلام به ما رسیده است كه مرحوم كلینى در فروع كافی بابى جداگانه و مستقل در این زمینه با عنوان :

‹‹باب نهى از گفتن رمضان بدون كلمه ماه ››3 گشوده است .

مرحوم شیخ حر عاملى نیز در كتاب الصوم وسائل الشیعه بابى با این عنوان دارد :

باب ‹‹مكروه بودن گفتن رمضان بدون اضافه به ماه و حرام نبودن گفتن رمضان به تنهایى و كفاره گفتن رمضان به تنهایى ››در روایتى در بحار الانوار و وسائل الشیعه از امام موسى بن جعفر (علیهماالسلام) از پدران گرامى ایشان از قول حضرت على(علیه السلام) آمده است كه گفتن رمضان به تنهایى بدون اضافه كلمه شهر(ماه) كفاره دارد باید صدقه بدهد و روزه بگیرد.4

از ناحیه علمای عامه (اهل سنت) نیز روایاتى از پیامبر گرامى اسلام در زمینه نهى از گفتن رمضان به تنهایى وارد شده است.5

در این مقاله اشاره اى كوتاه به برخی از امتیازات و اوصاف بر اساس روایات و احادیث معصومین (علیهم السلام) مى شود.

ادامه »