انسان در گریز از هوای نفس و فرار از اشتغالات زندگی، در طریقت انس با معبود همواره نیازمند خلوتی است تا در انزوای وجود خویش در آثار صنع پروردگارش با دیده عبرت بیندیشد و با سوز دل و اشک دیده، باطن خود را از زنگار گناهان بشوید و خانه دل را مصفای حضور خالق هستی بخش سازد.

اعتکاف زمینه چنین خلوتی را فراهم می کند و فرصت و مجالی می‌دهد برای پرداختن به امور نفس خویش و جلوه‌گری نور محبت خدا در اعماق سرای وجود انسان، تا انسان بدون دلواپسی از کارهای انجام نشده و وابستگی‌های روز مره، خود را در سرای معبود خویش نظاره‌گر باشد.

اکنون که در واپسین لحظات برگزاری اعتکاف سال جاری آنهم با حضور حداکثری جوانان خداجوییم نکات کلیدی این عبادت ویژه را از بنان حکیم متأله، آیت‌الله العظمی جوادی آملی در کتاب «حکمت عبادات» مورد بررسی قرار دهیم.

ایشان وجود تأکیدات و فضایل فراوان در اعتکاف را با نگاهی مفسرانه به تحقیق نشسته و با پرداختن به دو ویژگی خاص، این عمل عبادی را از دیگر عبادات متمایز ساخته است: عبادت ذات اقدس اله، شئونی دارد. گاهی به صورت فکر و ذکر و شکر است؛ گاهی به صورت حرکت و زمانی به صورت سکون. تا معبود (عزّوجلّ) چه دستور دهد و رسول معبود (صلی الله علیه و آله و سلم) چه پیامی آورده باشد.

آنجا که فکر و ذکر و شکر عبادت است، آیات و روایات در خصوص آن فراوان وجود دارد و نیازی به شرح آن نیست.

و آنجا که حرکت، عبادت باشد، نظیر طواف که گشتن به دور کعبه، خود عبادت است و مانند سعی بین صفا و مروه که آن حرکت مخصوص و هروله‏‌ای که در آن است، خود عبادت محسوب می‏‌شود، و به قصد قربت انجام می‏‌گیرد.

و آنجا که توقّف عبادت است، مانند وقوف در عرفات و مشعر و منا؛ البته آن جا «وقوف» به معنای «سکون» نیست؛ ولی حرکت هم واجب نیست. صِرف ماندن در عرفات و مشعر و منا با آن آداب و سنن خاصّ، واجب است.

پس معبود گاه دستور حرکت و هروله می‌‏دهد، نظیر سعی بین صفا و مروه؛گاهی دستور گردش به دور خانهٴ خود را لازم می‌‏داند، نظیر طواف در حج و عمره؛ گاهی هم وقوف و عکوف و اقبال همراه با تعظیم و بزرگداشت را در خانهٴ خود، واجب یا مستحب می‏‌شمارد، نظیر اعتکاف.

ادامه »

اگر چه یادمان می رود که عشق به خدا  تنها دلیل زندگی است اما خدا را شکر که نوروز
هر سال این فکر را به یادمان می آورد.

پس نوروزت مبارک که سالت را سرشار از عشق به خدا کند. 

یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند

یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند

یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم
که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد

یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم
چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باشد

یادم باشد هر روز و هر لحظه به یاد مهدی فاطمه باشم و برای فرجش دعا کنم

برعید ظهورش صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

منم پروردگارت

خالقت از ذره نا چیز

صدایم کن مرا           آموزگار قادر خود را

قلم را علم را من هدیه ات کردم

بخوان ما را

منم معشوق زیبایت       منم نزدیکتر از تو به تو

اینک صدایم کن

رها کن غیر ما را ، سوی ما باز آ

منم پروردگار پاک و بی همتا

منم زیبا …

که زیبا بنده ام را دوست می دارم

تو بگشا گوش دل

پروردگارت با تو می گوید

تو را در بیکران دنیای پر غوغا رهایت نخواهم کرد

بساط روزی خود را به من بسپار

رها کن غصه یک لقمه آب و نان فردا را

تو راه بندگی طی کن

تو دعوت کن مرا به خود

به اشکی یا ندایی میهمانم کن

که من چشمان اشک آلود تو را دوست می دارم

طلب کن خالق خود را              بجو ما را

تو خواهی یافت

که عاشق می شوی بر ما

بخوان ما را

ادامه »

حضرت امام صادق (علیه السلام): مردگان خود را زيارت كنيد؛ زيرا آنها از زيارت شما خشنود مى شوند، و شما هم حاجت هاى خود را هنگام زيارت قبور پدر و مادر از خدا بخواهيد؛ زيرا خداوند بواسطه دعائى كه بر مزار آنها مى كنيد حاجات شما را برآورده مى كند.
 

 یکی از آداب خوبی که از قدیم الایام مرسوم بوده زیارت اهل قبور در روزهای پایانی سال و علی الخصوص پنج شنبه و جمعه آخرسال است. این رسم پسندیده آثار و تبعات خوبی برای ما خواهد داشت که حاضر به تحمل شلوغی و ترافیک سنگین ناشی از آن هستیم. در این نوشتار گزیده ای از این آثار ذکر میشود.

زیارت اهل قبور، سیره پیامبر (ص) و اهل بیت (ع)

·    صفوان گفت از حضرت صادق (علیه السلام) شنيدم كه فرمود: كار دائمى پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله ) اين بود كه عصر هر پنج شنبه با عده زيادى از اصحابشان به قبرستان بقيع در مدينه مى رفتند و اهل قبور را زيارت مى كردند.1

·    كار مستمر حضرت فاطمه زهراء (علیها السلام) اين بوده كه : هر صبح شنبه به زيارت قبور شهداء مى رفت و از جمله بر مزار حمزه مى رفت و براى او طلب رحمت و مغفرت مى كرد.2

فوایدی که در زیارت اهل قبور نهفته شده

فوایدی که برای زیارت اهل قبور ذکر شده است را میتوان به سه دسته تقسیم کرد.

الف) فوایدی که ثواب زيارت را عايد صاحبان قبور مى نمايد.

·    از حضرت امام باقر (علیه السلام) در مورد زيارت اهل قبور پرسيدم . حضرت فرمودند: اگر روح مرده اى در فشار و نگرانى باشد و شما بين طلوع فجر و طلوع خورشيد او را زيارت كنيد خداوند به او وسعت مى دهد و روح مرده را از نگرانى خارج مى گرداند.3

·    گفت : خدمت حضرت صادق (علیه السلام) عرض كردم : فلان مرد بر مزار پدر، خويشان ، دوستان و ديگران رفته ، آيا اين كار به مردگان فايده اى مى رساند؟ حضرت فرمودند: بلى اين كه انسان به زيارت آنها برود [و دعا كند] باعث خوشحالى و سرور آنها مى شود، همان گونه كه وقتى زنده اى به زيارت انسان زنده ديگر مى رود و براى او هديه مى برد.4

ادامه »

“معذرت می خواهم” دو کلمه ای که به ظاهر گفتنش راحت است اما امروزه شاهد هستیم این رفتار برای خیلی از ما آدم ها، مخصوصاً هرچه رتبه و سمت اجتماعیمان بالاتر می رود به این راحتی ها هم نیست.

خیلی وقت‌ها در اتفاقات ساده روزمره مثل وقتی که در خیابان با غریبه‌ای به طور ناگهانی برخورد می‌کنیم، یا وقتی به فروشنده پول اشتباهی می‌دهیم، زمانی که در یک آسانسور شلوغ هستیم و پای ما به کسی برخورد کند و …، از آنها عذرخواهی می کنیم. اما وقتی به عنوان یک انسان معمولی و شهروند ساده یک مشکل اساسی در زندگی شخصی و عمومی پیش می آید، یا وقتی به عنوان یک مدیر کلان در یک جامعه مشکل آفرین می شویم و یا اشتباهی را مرتکب می شویم عذرخواهی نمی کنیم، واقعاً دلیل این نوع برخوردها چیست؟

چرا عذرخواهی نمی‌کنیم؟

یکی از عواملی که مانع می شود هر کدام از ما آدم ها در مقابل اشتباهاتمان عذرخواهی نکنیم، غرور و خودبزرگ بینی است که در وجودمان رخنه کرده و با بی توجهی به آن، بارورتر شده است.

این در حالی است که در روایات این اخلاق مورد مذمت قرار گرفته شده است: امام علی علیه السلام غرور را ضد عقل شمرده و می فرماید: «لایلقی العاقل مغرورا؛ آدم عاقل هرگز مغرور دیده نمی شود.» (1) 

و در روایتی دیگر امام صادق (علیه السلام) هم می‌فرماید: «لَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ‏ ذَرَّةٍ مِنْ‏ كِبْرٍ: داخل بهشت نمی‌شود، كسی كه در قلبش ذره‌ای از كبر و غرور باشد؟» (2) 

ما آدم ها در شرایط و موقعیت های مختلف همیشه فکر می کنیم حق همیشه با ماست، اما این درست نیست. ما انسانیم. همه ما گاهی اشتباه می‌کنیم. باید نواقص خود را بپذیریم و سعی در رفع آن ها داشته باشیم. بدانیم عذرخواهی کردن های به جا آدم را کوچک که نمی کند هیچ، به انسان ارزش می دهد.

ادامه »