(و َإِذْ قِالَ عِيسي ابْنُ مَرْيَمَ يِابَنِي إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِمِا بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ التَّوْراةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمّا جائَهُمْ بِالْبَيِّنِاتِ قِالُوا هِذا سِحْر مُبِين؛.

بياد آر زماني را كه عيسي بن مريم به بني اسرائيل گفت: من فرستاده خدا به سوي شما هستم و توراتي را كه در برابر من قرار دارد تصديق مي كنم و بشارت دهنده ام به پيامبري كه بعد از من مي آيد و نام او احمد است. اما هنگامي كه آن (پيامبر موعود) آمد (به تكذيب او برخاستند) و گفتند: معجزات او سحري آشكار است).

برخلاف تصور گروهى، راه شناسايي پيامبران واقعي منحصر به اين نيست كه مدعي نبوت، داراي معجزه باشد، بلكه همان طور كه معجزه مي تواند ما را به صدق گفتار مدعي نبوت رهبري كند و موجب مي شود پيامبران واقعي را از مدعيان دروغين تشخيص دهيم، هم چنين گواهي پيامبران پيشين در مورد فرد بعدى، يكي از راه هاي شناسايي پيامبران است.

هرگاه پيامبري كه نبوت او با دلايل قطعي ثابت شد، در گفتار و يا كتاب آسماني خود، كه انتساب آنها به وي نيز قطعي باشد با صراحت و قاطعيت كامل، علايم و مشخصات پيامبر آينده را بيان كند و تمام آن علايم و نشانه ها بدون كم و زياد، با مدعي نبوت تطبيق نمايد، در اين صورت تصريح قاطع وى، موجب حصول علم به صدق گفتار مدعي نبوت بعدي مي شود و او را از آوردن معجزه بي نياز مي سازد.
قرآن مدعي است كه حضرت مسيح - كه نبوت وي با دلايل قاطع ثابت شده است - با صراحت و قاطعيت كامل، از آمدن پيامبري به نام احمد خبر داده است.

ولي ملت لجوج بني اسرائيل، پس از شناسايي آن نبي موعود - آن هم از روي علايم و مشخصاتي كه حضرت مسيح در اختيار آنان گذارده بود، به تكذيب او برخاسته و دلايل و معجزات او را - كه به تنهايي با قطع نظر از گواهي مسيح، مي تواند صدق ادعاي او باشند - سحر وجادو خواندند و شعور باطني خود را ناديده گرفتند.

ادامه »

نمونه ای از فضايل و سيره فردى امام عسكرى علیه السلام

در بهشت

ثقة الاسلام كلينى در كافى  فرموده: شنيدم امام عسكرى صلوت الله عليه مى‏فرمود:

«ان فى الجنة باباً يقال له المعروف لا يدخله الا اهل المعروف»

در بهشت درى هست كه نامش معروف است از آن در داخل بهشت نمى‏شود مگر اهل نيكى در دنيا.

من در نفس خودم خدا را شكر كردم و شاد شدم كه براى رفع حاجتهاى مردم خودم را به زحمت مى‏انداختم.
امام به من نگاه كرد و فرمود: آرى، يا ابا هاشم! به كار خودت ادامه بده، اهل احسان در دنيا اهل احسان در آخرتند، خدا تو را از آنها قرار دهد و رحمتت كند.

كافى: ج 2 ص 469 كتاب الدعاء.

یکی از اعتقادات شیعیان این است که در زمان ظهور در اواخر حکومت امام عصر(علیه السلام) ائمه رجعت می کنند، بر این اساس امامان زنده می شوند، به دنیا برمی گردند و حکومت امام را ادامه می دهند.

در جلد ۵۳ کتاب بحارالانوار روایتی در این خصوص بیان شده است مبنی بر اینکه امام حسین(علیه السلام) با یاران خود زنده می شوند و به دنیا برمی گردند و امام زمان(عج) انگشتر نگین خلافت را به امام حسین(علیه السلام) می دهند و کسی که قرار است امام زمان(علیه السلام) را غسل و کفن کند و وارد خانه قبر نماید امام حسین(علیه السلام) است و نگین خاتم حکومت دنیا به دست امام زمان(علیه السلام) به امام حسین(علیه السلام) می رسد و امام حسین(علیه السلام) حکومت را ادامه می دهند.

حجت الاسلام دکتر جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره پاسخ می دهد؛

حکومت امام حسین(ع) بعد از حکومت امام زمان آخرین حکومت است؟

اصل رجعت ائمه یعنی اینکه امامان بعد از ظهور امام زمان برخواهند گشت. امری است که در بسیاری از روایات و دعاهای ما وارد شده. به طوری که ما در زیارات اهل بیت می گوییم ایمان داریم به رجعت شما و اینکه امامان برخواهند گشت واقعیتی است که از سوی ما پذیرفته شده است.

طبیعی است که وقیت امام به دنیا برگردد، باید حکومت از آن امام باشد، در بعضی از بحث ها افراد می گویند که در روایات به حکومت امامان اشاره نشده اما این از واضحات است یعنی وقتی امام به دنیا برگردند معنای اینکه حکومت نکند چه خواهد بود یعنی اینکه امام در یک جهان متعالی بعد از ظهور که کاملا دینی و اسلامی است، زندگی کند ولی حکومت از آن دیگری باشد.

عملا چنین چیزی امکان ندارد. یعنی کسی که دارد حکومت می کند، از تقوا و علم و توانایی از امام پایین تر است، بنابراین هر جایی که می گوید ائمه برمی گردند قطعا بر می گردند که حکومت کنند وگرنه در جامعه ای با حضور امام اگر شخصی غیر امام حکومت کند، معلوم می شود که آن جامعه ایده آل نیست.

در رابطه با امام حسین (ع) در کتاب کافی که معتبر ترین کتاب حدیثی شیعه است در جلد ۸ امام صادق (ع) در تفسیر آیه ۴ سوره اسرا می فرمایند: منظور از “و کان وعد مفعولا” خروج و قیام امام زمان است و بعد از آن منظور خروج امام حسین (ع) است.

بعد ادامه می دهند که امام حسین با ۷۰ تن از یاران خود به دنیا برمی گردند و این یاران مردم را به امام حسین (ع) دعوت می کنند و این در زمانی است که امام زمان زنده هستند و در جامعه حضور دارد.

وقتی در قلب همه مومنان مسلم شد که این شخص که به دنیا برگشته امام حسین(ع) و حجت خداست. مرگ به سراغ امام زمان می آید، امام زمان وفات می کنند و امام حسین(ع) ایشان را غسل و کفن می کنند و در قبر وارد می نمایند.

از این روایت معلوم می شود، بعد از حکومت امام زمان کسی که عهده دار حکومت می شود امام حسین (ع) است. اما اینکه این آخرین حکومت باشد نمی توان گفت زیرا بعد از امام حسین (ع) امامان دیگر رجعت می کنند و حکومتی که امام زمان با ظهورشان تاسیس کردند. توسط امامان دیگر ادامه پیدا می کند.

از ظاهر روایات معلوم می شود که آخرین امامی که حکومت می کنند امام علی(ع) است و با از دنیا رفتن امام علی(ع) آثار قیامت پیدا می شود و بساط حیات از روی زمین برچیده می شود و قیامت رخ می دهد.

پایگاه جامع اطلاع رسانی امام زمان عج

از امام جواد علیه السلام مناظرات متعددی نقل شده (1) است كه به عنوان نمونه به یكی از آن ها كه مختصر و مربوط به مسائل اعتقادی است اشاره می شود، با تذكر این نكته كه امام با حفظ تقیه، این مناظره را انجام داده است.

بعد از آن كه مامون ام الفضل را به تزویج حضرت جواد علیه السلام در آورد، یحیی بن اكثم (یكی از علمای اهل سنت) با مناعت بسیاری نزد آن حضرت و مامون آمدند.

یحیی عرض كرد: ای پسر رسول خدا! نظر شما درباره روایتی كه [در مدارك اهل سنت] نقل شده است كه «خداوند جبرئیل را فرستاد تا از پیامبر صلی الله علیه و آله بخواهد كه از ابابكر سؤال كند: آیا او از خداوند راضی هست یا نه؟ با این كه خداوند از او راضی می باشد» چیست؟

امام جواد علیه السلام فرمود: من منكر فضیلت ابابكر نیستم، ولی بر ناقل این دستور لازم است كه طبق دستور پیامبر صلی الله علیه و آله عمل كند. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله در حجة الوداع فرمود: «بعد از من جاعلان حدیث فراوان می شوند، لذا باید احادیث را بر قرآن و احادیث عرضه كنید؛ هر حدیثی كه موافق قرآن و سنت من باشد به آن عمل كنید و اگر مخالف آن دو بود، بدان عمل نشود..»

این خبر موافق با قرآن نیست، زیرا خداوند می فرماید: «ما انسان را آفریدیم و وسوسه های نفس او را می دانیم و ما از رگ قلبش به او نزدیك تریم.2) .» آن گاه چگونه می شود خداوند از رضایت و غضب ابابكر نسبت به خود بی خبر باشد، تا نیاز به سؤال داشته باشد؟ این عقلا محال است.

یحیی گفت: روایت شده كه ابابكر و عمر در زمین مانند جبرئیل و میكائیل در آسمان می باشند؟

حضرت فرمود: در این حدیث هم باید دقت نمود، چرا كه آن دو فرشته از فرشتگان مقرب بوده، لحظه ای از طاعت خدا جدا نشدند و هرگز خدا را معصیت نكردند، و حال آن كه آن دو مشرك بودند، بعد مسلمان شدند و اكثر عمر خود را در شرك به سر بردند، آن گاه چگونه می توانند همسان جبرئیل و میكائیل باشند؟

یحیی گفت: در روایات آمده كه آن دو (ابابكر و عمر) ، پیر مردان اهل بهشت می باشند، در این زمینه چه می گوئید؟
حضرت فرمود: این هم محال است، چون بهشتی ها همه جوانند و در آن جا پیرمردی وجود ندارد. این روایت را بنی امیه در مقابله با آن روایتی كه می گوید: «حسن و حسین آقای جوانان بهشتی می باشند»، ساختند.

یحیی گفت: نقل شده كه عمر چراغ اهل بهشت است.
حضرت فرمود: این هم محال است، چرا كه در بهشت فرشتگان مقرب، پیامبران، آدم و محمد صلی الله علیه و آله حضور دارند. چگونه بهشت با نور آن ها روشن نشده كه نیاز به نور عمر باشد؟!

یحیی گفت: نقل شده كه پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: اگر من مبعوث نمی شدم، عمر به جای من مبعوث می شد.
حضرت فرمود: قرآن راستگوتر از این حدیث است، آن جا كه می فرماید: «و هنگامی كه از پیامبران پیمان گرفتیم، و از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی بن مریم، و ما از همه آنان پیمان محكمی گرفتیم. (3) .» آن گاه چگونه پیمان خداوند عوض می شود؟ [از این گذشته] پیامبران یك چشم به هم زدن مشرك نشدند، چگونه كسی به رسالت مبعوث می شود در حالی كه اكثر عمر خود را در شرك به سر برده است؟!

یحیی گفت: در روایت آمده كه پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: اگر عذاب نازل شود، جز عمر كسی از آن رهایی نمی یابد.

حضرت فرمود: این هم محال است، چرا كه خداوند می فرماید: «خداوند تا تو (پیامبر) در میان آن ها باشی، آن ها را عذاب نخواهد كرد و مادامی كه به درگاه خدا توبه و استغفار كنند، [باز هم] آن ها را عذاب نخواهد كرد. (4).» می بینید كه برای نزول عذاب دو مانع ذكر شده است و لا غیر؛

۱- وجود مبارك پیامبر صلی الله علیه و آله در بین مردم.
۲- توبه و استغفار مردم (5) .

انجام چنین مناظره ای و پیروزی امام جواد علیه السلام چند پیامد مثبت داشت:

۱- با توجه به اینكه امام جواد علیه السلام در خردسالی به امامت رسید، عباسیان فكر می كردند او از نظر علمی ناتوان است و از این رو با ترتیب چنین مناظراتی سعی می كردند شخصیت او را خورد كنند. پیروزی امام در مناظره با پاسخ های قاطع و روشنگر، هر گونه شك و تردید را در مورد پیشوایی او و نیز اصل امامت از بین برد.
۲- این مناظره خط بطلانی بر بسیاری از احادیث جعلی كشید. احادیثی كه به دستور حاكمان غاصب و برای تثبیت حكومت غصبی آنان توسط عده ای انسان خود فروخته جعل شده و موجب انحراف در امت اسلامی بود.

ادامه »

پس از نزول نخستين آيات از قرآن كريم، در روز دوم بعثت، جبرئيل نزد پيامبر اكرم (ص) آمد و طريقه وضو گرفتن و نماز خواندن را به وي آموخت.

با نزول نخستين آيات از پيام وحي، پيامبر رسالت خويش را آغاز نمود. همسر رسول خدا، خديجه بنت خويلد اسدي، نخستين فرد از زنان است كه در پي آگاهي از بعثت، مسلمان شد. در اين زمينه، اختلاف نظري ميان تاريخ‌نويسان نيست؛ ولي درباره اشخاص ديگر اختلاف نظرهايي وجود دارد. بر پايه ديدگاه مشهور شيعيان و اهل سنت، نخستين مرد مسلمان حضرت علي (ع) بود كه از دوران كودكي تحت سرپرستي حضرت رسول قرار داشت و در همه كارها پيرو وي بود و لحظه‌اي به خداوند شرك نورزيد. البته بر پايه روايت‌هاي معتبر، وي نخستين شخصي است كه اسلام آورده يا نماز خوانده و يا ايمان آورده است و تعبير «نخستين مرد» منافاتي با «نخستين مسلمان» بودن ايشان ندارد. پس از ايشان نيز زيد بن حارثه به دعوت پيامبر ايمان آورد.

پس از نزول نخستين آيات از قرآن كريم، در روز دوم بعثت، جبرئيل نزد حضرت آمد و طريقه وضو گرفتن و نماز خواندن را به وي آموخت. حضرت علي (ع) نيز آن را از پيامبر (ص) فراگرفت و نخستين نماز بر پايه آموزش جبرئيل در ظهر اين روز به پاي داشته شد.

در پي گذشت مدتي از دعوت پنهاني، مسلمانان براي انجام فرايض خويش به دره‌هاي پيرامون مكه مي‌رفتند. پيامبر (ص) نيز در خانه ارقم* مخزومي كه در دامنه كوه صفا قرار داشت، مردم را به اسلام دعوت مي‌كرد كه ثمره آن اسلام آوردن۴۰ تن بود. پس از سپري شدن دوران دعوت پنهاني، آياتي بر حضرت نازل شد كه بر پايه آن، رسول خدا مأمور شد مردم را آشكارا به دين اسلام دعوت نمايد. بر همين اساس، ايشان نخست سران و بزرگان قريش اعم از بني‌هاشم، بني‌عبدالمطلب، بني‌عبدالشمس و فرزندان عبدمناف را به مهماني دعوت نمود تا موضوع رسالت را به آن‌ها اعلام نمايد و آن‌ها را به آيين اسلام و يكتاپرستي فراخواند. در آن همايش كه به رخداد يوم الدار شهرت يافت، حضرت پس از بيان رسالت و مأموريت خويش براي هدايت انسان‌ها، از آن‌ها خواست تا دعوت او را بپذيرند؛ ولي هيچ كس جز حضرت علي (ع) به دعوت او پاسخ نداد. سپس پيامبر دعوت آشكار خويش را آغاز نمود و مردم را به سوي خدا دعوت كرد و با واكنش قريش روبه‌رو شد.

منبع: پايگاه اطلاع رساني حج